تفاوت میان نسخه‌های «شهناز آزاد»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
شهناز آزاد همچون پدر خود اقدام به تأسیس دبستان دخترانه ستاره و کودکستان شهناز در سال 1330 نمود. | شهناز آزاد همچون پدر خود اقدام به تأسیس دبستان دخترانه ستاره و کودکستان شهناز در سال 1330 نمود. | ||
[[پرونده:نشریه بانوان.jpg|بندانگشتی|نشریه «نامه بانوان»، سردبیر شهناز آزاد]] | [[پرونده:نشریه بانوان.jpg|بندانگشتی|نشریه «نامه بانوان»، سردبیر شهناز آزاد<ref>''نخستینه های مطبوعات، گزیده شماره های اول نشریه های عهد قاجار''(1387). ج3. شورای ساماندهی و اطلاع رسانی میراث مطبوعات ایران، تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، ص1250.</ref>|جایگزین=]] | ||
همچنین وی به دلیل نوشتن مقاله ای در نشریه «[[جهان زنان]]» و انتقاد از دولت به زندان محکوم شد.<ref>فتحی، مریم (1383). ''کانون بانوان: با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران''. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص129.</ref> | همچنین وی به دلیل نوشتن مقاله ای در نشریه «[[جهان زنان]]» و انتقاد از دولت به زندان محکوم شد.<ref>فتحی، مریم (1383). ''کانون بانوان: با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران''. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص129.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۹ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۳
شهناز آزاد(رشدیه)(1280-1340) مؤسس دبستان و کودکستان، روزنامه نگار و مدیر نشریه «نامه بانوان» در سال 1299 بود.
زندگینامه
شهناز آزاد(رشدیه) در سال 1280 در خانواده‌ای فرهنگی و طبقه متوسط رو به بالا از اهالی تبریز زاده شد. پدرش میرزا حسن رشدیه از پیشگامان ساختن مدارس نوین در ایران بود. وی روزنامه نگاری را از پدر و همسرش ابوالقاسم آزاد مراغه ای آموخته و یکی از پیشگامان جنبش زنان در ایران شد. شهناز آزاد به کمک همسرش در سال 1299 نشریه «نامه بانوان» را منتشر کرد که نامه بانوان چهارمین نشریه تخصصی زنان بود. در این نشریه مقالاتی در مورد آزادی زنان و حقوق آنان و مساله حجاب نوشته می شد. شعار نشریه «زنان نخستین آموزگار مردانند» بود[۱] و در صفحه عنوان آن مقصود از انتشار روزنامه این طور نوشته شده: «این روزنامه براى بیدارى و رستگارى زنان بیچاره و ستمكش ایران است».[۲]
نامه بانوان سه روز پس از انتشار اولین شماره و به دلیل مقاله «حجاب خرافه و موهومات و حصار سنت، جلوی دیدگان زنان و مردان را در این کشور سد کرده‌است» توقیف شد. سپس با این شرط که در شماره بعدی بنویسد منظور از حجاب در این جمله، حجاب زنان نیست، اجازه انتشار مجدد یافت. در دو شمارهٔ اول شعر «کفن سیاه» از میرزاده عشقی منتشر شده بود اما شهناز آزاد، سردبیر، در شمارهٔ سوم مدعی شد که منظورش از «حجاب»، «حجاب خرافه و جهل» بوده‌است و نه چادر و روبنده.[۲]
شهناز آزاد همچون پدر خود اقدام به تأسیس دبستان دخترانه ستاره و کودکستان شهناز در سال 1330 نمود.
همچنین وی به دلیل نوشتن مقاله ای در نشریه «جهان زنان» و انتقاد از دولت به زندان محکوم شد.[۴]
سرانجام شهناز آزاد در سال 1340 درگذشت.[۵]
منابع
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص59.
- ↑ ببران، صدیقه (1381). نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر. تهران: روشنگران و مطالعات زنان، ص58.
- ↑ نخستینه های مطبوعات، گزیده شماره های اول نشریه های عهد قاجار(1387). ج3. شورای ساماندهی و اطلاع رسانی میراث مطبوعات ایران، تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، ص1250.
- ↑ فتحی، مریم (1383). کانون بانوان: با رویکردی به ریشه های تاریخی حرکتهای زنان در ایران. تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ص129.
- ↑ فرخ زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران. تهران: قطره، ص35.
نگارخانه
درخواست ت‍اس‍ی‍س دبستان دخترانه (ستاره) در تهران به شهناز آزاد ف‍رزن‍د رشدیه، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.[۱]
مشخصات شهناز آزاد ف‍رزن‍د رشدیه به قلم خودش، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.
مجوز ت‍اس‍ی‍س دبستان دخترانه (ستاره) در تهران به شهناز آزاد ف‍رزن‍د رشدیه، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران.
.jpg)
.jpg)
.jpg)