پروین صوفی
پروین (زهرا) صوفی سیاوش (1301-1376) از نخستین زنان معاون وزیر (در کابینه امیر عباس هویدا، معاونت پارلمانی وزیر کشور وقت حسن زاهدی) بود.
زندگی‌نامه
پروین (زهرا) صوفی سیاوش در سال 1301 در شهر املش به دنیا آمد.[۱] او فرزند سرهنگ عبدالحسین صوفی سیاوش و نتیجه آیت‌الله میرزا حبیب‌الله رشتی معروف به میرزای رشتی (متوفّی ۱۳۱۲ ق) بود. تحصیلات ابتدایی خود را در رشت و دوره متوسطه را در قزوین و تهران گذراند، سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در رشته حقوق قضایی مشغول به تحصیل شد. وی دوره دکتری حقوق را نیز در دانشکده حقوق پاریس به پایان رساند.[۱] وی با اسدالله فخیم ازدواج کرده و صاحب دو دختر شد. پروین صوفی سیاوش در تاریخ 17 آبان 1376 در تهران درگذشت.[۲] و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
فعالیت‌های شغلی و اجتماعی
دبیر دبیرستان در تهران (1322)
ریاست دبیرستان و آموزش و پرورش ناحیه دو تهران
ریاست کمیته پیکار با بی سوادی آموزش و پرورش؛ برای بررسی پیشرفت آموزشی فرزندان عشایر چندین سفر به استان‌های خراسان، خوزستان، گیلان، فارس، لرستان، مازندران و آذربایجان داشت.
مدیرکل تربیت معلم وزارت آموزش و پرورش[۲]
تأسیس دبستان دخترانه میترا (1345)[۳]
نماینده ایران در کنفرانس بین‌المللی آموزش و پرورش در شهر پاریس
مدیر عامل جمعیت پرورش کودک
ریاست جمعیت مبارزه با بی‌‌سوادی زنان
عضویت در هیئت مدیره پیشاهنگی ایران[۲]
فعالیت‌های سیاسی
در سال 1343 به همراه نیره سعیدی، مهرانگیز منوچهریان، شوکت ملک جهانبانی و فرخ‌رو پارسای برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.[۳]
در سال 1346 به همراه مهرانگیز دولتشاهی و معصومه ملک‌زاده به عضویت هیئت اجرایی شورای مرکزی سازمان بانوان حزب ایران نوین در آمد.
در سال 1347 عضو هیئت رئیسه شورا شد و ریاست کمیته امور حقوقی را بر عهده گرفت.[۴]
در سال 1348 به سمت معاون پارلمانی وزیر کشور، حسن زاهدی، برگزیده شد.[۴]
بازرس و عضو هیئت مدیره شورای جمعیت‌های زنان ایران
نایب رئیس اتحادیه زنان حقوقدان[۲]
جایزه‌ها و افتخارات
پروین صوفی سیاوش به خاطر فعالیت‌های اجتماعی موفق به دریافت نشان درجه سه و چهار همایونی شد.[۲]
منابع
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص147.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ خ‍ش‍ای‍ار وزی‍ری، ف‍خ‍ری ق‍وی‍م‍ی (1352). ک‍ارن‍ام‍ه زنان م‍ش‍ه‍ور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص289-290.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص205.
- ↑ سهرابی، محمدرضا (1394). فرهنگ‌نامه زنان ایران و جهان. ج2. تهران: ارتباط نوین. ص879.