تفاوت میان نسخه‌های «نیره سعیدی»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
===زندگینامه=== | ===زندگینامه=== | ||
نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1298 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در [[مدرسه ژاندارک]] گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فارسی و فرانسه تحصیل کرد.<ref name=":1">پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: | نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1298 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در [[مدرسه ژاندارک]] گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فارسی و فرانسه تحصیل کرد.<ref name=":1">پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران، ص135.</ref> سعیدی طبع شاعرانه داشت و آثارش اعم از منثور و منظوم در مطبوعات بعد از شهریور 1320 به چاپ رسیده است.<ref name=":0">نظری، منوچهر (1395). ''زنان در عرصه قانون‌گذاری ایران (1285-1395ش).'' تهران: کویر، صص184-186.</ref> | ||
سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و در سال 1322 با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.<ref name=":0" /> حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام‌های مریم و مینا بود.<ref name=":1" />[[پرونده:کارنامک-نیره سعیدی.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|کارنامک نیره سعیدی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]] | سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و در سال 1322 با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.<ref name=":0" /> حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام‌های مریم و مینا بود.<ref name=":1" />[[پرونده:کارنامک-نیره سعیدی.jpg|بندانگشتی|300x300پیکسل|کارنامک نیره سعیدی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]] | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
نیره سعیدی در سال 1323، امتیاز مجله [[ماهنامه بانو]] را گرفت و از سال 1324 تا 1326 مدیریت این مجله را برعهده داشت. همچنین سردبیر مجله دهقان آزاد بود.[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1882419&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author] وی با رادیو ایران نیز همکاری داشت و از سال 1333 تا 1335 سرپرست برنامه بانو در رادیو بود و در سال 1341 نیز عضو شورای نویسندگان رادیو بود. سعیدی از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس شورای عالی جمعیت زنان بود و سمت‌هایی چون عضو شورای فرهنگی سلطنتی (1343)، سخنگو و ریاست روابط عمومی [[شورای عالی جمعیت زنان]] (1338 تا 1346)، عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی و عضویت در هیئت امنای کتابخانه پهلوی را برعهده داشت. سعیدی همچنین عضو کمیته شعر و ترانه در رادیو و رئیس انجمن بانوان شاعر نیز بود. | نیره سعیدی در سال 1323، امتیاز مجله [[ماهنامه بانو]] را گرفت و از سال 1324 تا 1326 مدیریت این مجله را برعهده داشت. همچنین سردبیر مجله دهقان آزاد بود.[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1882419&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author] وی با رادیو ایران نیز همکاری داشت و از سال 1333 تا 1335 سرپرست برنامه بانو در رادیو بود و در سال 1341 نیز عضو شورای نویسندگان رادیو بود. سعیدی از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس شورای عالی جمعیت زنان بود و سمت‌هایی چون عضو شورای فرهنگی سلطنتی (1343)، سخنگو و ریاست روابط عمومی [[شورای عالی جمعیت زنان]] (1338 تا 1346)، عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی و عضویت در هیئت امنای کتابخانه پهلوی را برعهده داشت. سعیدی همچنین عضو کمیته شعر و ترانه در رادیو و رئیس انجمن بانوان شاعر نیز بود. | ||
در سال 1343 نیره سعیدی به همراه [[مهرانگیز منوچهریان]]، [[پروین صوفی]]، [[شوکت ملک جهانبانی]] و [[فرخرو پارسای]] برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: | در سال 1343 نیره سعیدی به همراه [[مهرانگیز منوچهریان]]، [[پروین صوفی]]، [[شوکت ملک جهانبانی]] و [[فرخرو پارسای]] برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران، ص205.</ref> | ||
نیره سعیدی از طریق فعالیت مطبوعاتی و همچنین به واسطه نفوذ همسرش که سناتور تهران بود، با عضویت در حزب ایران نوین به تدریج به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کرد.<ref name=":0" /> وی در سال 1346 در دوره بیست و دوم قانون‌گذاری با اکثریت 222431 رأی از 275184 رأی به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای ملی راه یافت. همچنین در سال 1350 در دوره بیست و سوم برای دومین بار از سوی مردم تهران با اکثریت 524913 رأی از 537091 رأی به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد.<ref>'' | نیره سعیدی از طریق فعالیت مطبوعاتی و همچنین به واسطه نفوذ همسرش که سناتور تهران بود، با عضویت در حزب ایران نوین به تدریج به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کرد.<ref name=":0" /> وی در سال 1346 در دوره بیست و دوم قانون‌گذاری با اکثریت 222431 رأی از 275184 رأی به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای ملی راه یافت. همچنین در سال 1350 در دوره بیست و سوم برای دومین بار از سوی مردم تهران با اکثریت 524913 رأی از 537091 رأی به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد.<ref>''زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی)'' (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع‌رسانی زنان.</ref> وی در مجلس عضو کمیسیون‌های فرهنگ و هنر، اطلاعات، امور خارجه و کمیسیون رسیدگی به سؤالات بود.<ref name=":0" /> | ||
[[پرونده:اعتبار نامه نیره سعیدی.jpg|بندانگشتی|330x330پیکسل|اعتبار نامه نیره سعیدی، دوره 22، کتابخانه مجلس شورای اسلامی|جایگزین=]] | [[پرونده:اعتبار نامه نیره سعیدی.jpg|بندانگشتی|330x330پیکسل|اعتبار نامه نیره سعیدی، دوره 22، کتابخانه مجلس شورای اسلامی|جایگزین=]] | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۵۹
نیره (نیر) سعیدی (میرفخرایی) (1298-1370) برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی در دورههای بیست و دوم[۱] و بیست و سوم[۲] از تهران بود.
زندگینامه
نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1298 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در مدرسه ژاندارک گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فارسی و فرانسه تحصیل کرد.[۱] سعیدی طبع شاعرانه داشت و آثارش اعم از منثور و منظوم در مطبوعات بعد از شهریور 1320 به چاپ رسیده است.[۲]
سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و در سال 1322 با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.[۲] حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام‌های مریم و مینا بود.[۱]
نیره سعیدی در ۲۱ مرداد ۱۳۷۰ در پاریس درگذشت.
فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی
نیره سعیدی در سال 1323، امتیاز مجله ماهنامه بانو را گرفت و از سال 1324 تا 1326 مدیریت این مجله را برعهده داشت. همچنین سردبیر مجله دهقان آزاد بود.[۳] وی با رادیو ایران نیز همکاری داشت و از سال 1333 تا 1335 سرپرست برنامه بانو در رادیو بود و در سال 1341 نیز عضو شورای نویسندگان رادیو بود. سعیدی از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس شورای عالی جمعیت زنان بود و سمت‌هایی چون عضو شورای فرهنگی سلطنتی (1343)، سخنگو و ریاست روابط عمومی شورای عالی جمعیت زنان (1338 تا 1346)، عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی و عضویت در هیئت امنای کتابخانه پهلوی را برعهده داشت. سعیدی همچنین عضو کمیته شعر و ترانه در رادیو و رئیس انجمن بانوان شاعر نیز بود.
در سال 1343 نیره سعیدی به همراه مهرانگیز منوچهریان، پروین صوفی، شوکت ملک جهانبانی و فرخرو پارسای برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.[۳]
نیره سعیدی از طریق فعالیت مطبوعاتی و همچنین به واسطه نفوذ همسرش که سناتور تهران بود، با عضویت در حزب ایران نوین به تدریج به فعالیت‌های سیاسی روی آورد و خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کرد.[۲] وی در سال 1346 در دوره بیست و دوم قانون‌گذاری با اکثریت 222431 رأی از 275184 رأی به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای ملی راه یافت. همچنین در سال 1350 در دوره بیست و سوم برای دومین بار از سوی مردم تهران با اکثریت 524913 رأی از 537091 رأی به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد.[۴] وی در مجلس عضو کمیسیون‌های فرهنگ و هنر، اطلاعات، امور خارجه و کمیسیون رسیدگی به سؤالات بود.[۲]
فعالیت‌های علمی
نیره سعیدی علاوه بر فعالیت‌های سیاسی به کار ترجمه نیز می‌پرداخت. وی به زبان‌های فرانسه و انگلیسی تسلط کامل داشت و به خاطر ترجمه اشعار لافونتن برنده جایزه یونسکو شد. وی اولین زن ایرانی است که برنده جایزه یونسکو گردید.[۵]
آثار
از نیره سعیدی آثار متعددی در قالب کتاب و مقاله موجود است که در زیر به آنها اشاره می‌شود.
کتاب
- ترانه من (۱۳۵۴). اصفهان، چاپخانه زیبا.[۴]
- قصه‌های لافونتن (1359). اثر ژان دو لافونتن، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.[۵]
- ن‍ق‍ش آی‍ن‍ده (1369). تهران.[۶]
- شطرنج‌باز (1395). اثر اشتفن تسوایک. تهران: شرکت انشارات علمی و فرهنگی.[۷]
- کازانوا[۲]
.jpg){kind=link}
مقالات
- اقتباس از کتب و مجلات معتبر خارجی: علت حقیقی فساد و ریشه جنحه یا جنایات افراد بشر در کشورهای مختلف و راه‌های جلوگیری یا تخفیف آنها (2)، گوهر، اردیبهشت ۱۳۵۷، شماره ۶۲.
- علت حقیقی فساد و ریشه جنحه یا جنایات افراد بشر در کشورهای مختلف و راه‌های جلوگیری یا تخفیف آنها (اقتباس از کتب و مجلات معتبر خارجی)، گوهر، فروردین ۱۳۵۷، شماره ۶۱.
- زن در مناظره سه شاعر معاصر، گوهر، مهر ۱۳۵۵، شماره ۴۳.[۸]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران، ص135.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون‌گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر، صص184-186.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران، ص205.
- ↑ زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع‌رسانی زنان.
- ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم، صص173-174.