تفاوت میان نسخه‌های «سیمین دانشور»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۴۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی است.
[[پرونده:سیمین دانشور.jpg|بندانگشتی|270x270پیکسل|سیمین دانشور]]
[[پرونده:مقبره سیمین دانشور.jpg|بندانگشتی|350x350پیکسل|مقبره سیمین دانشور به همراه خواهرش ویکتوریا دانشور]]
سیمین دانشور (1300 ش.- 1390 ش.) مشهورترین نویسنده زن معاصر ایرانی است که داستان‌نویسی، ترجمه و استادی در دانشگاه تهران را در کارنامه خود دارد. داستان‌های او از پرخواننده‌ترین داستان‌های فارسی به شمار می‌رود که به زبان‌های گوناگون ترجمه شده است.


=== زندگی‌نامه ===
سیمین دانشور در 8 اردیبهشت سال 1300 در شیراز متولد شد. پدرش دکتر محمدعلی دانشور ـ احیاء‌السلطنه ـ پزشک، و مادرش قمرالسلطنه حکمت ـ از نوادگان [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D8%B5%D8%BA%D8%B1_%D8%AD%DA%A9%D9%85%D8%AA علی‌اصغر حکمت] بود. پدر سیمین طب قدیم را آموخته بود و سپس برای تحصیل پزشکی جدید نیز به فرانسه و آلمان رفته بود. او صاحب داروخانه‌ای به نام داروخانه خورشید بود. او فردی متمکن و خیّر بود و با تقبل هزینه تحصیل فرزندان افراد بی‌بضاعت و دادن رایگان دارو به آنها کمک می‌کرد. دوران کودکی سیمین به دلیل وضعیت مالی خوب پدر در رفاه گذشت.<ref name=":0" />


سیمین دانشور در 8 اردیبهشت سال 1300 در شیراز متولد شد. پدرش دکتر محمدعلی دانشور ـ احیاء السلطنه ـ پزشک، و مادرش قمرالسلطنه حکمت ـ از نوادگان علی اصغر جکمت بود.
مادر سیمین نقاش بود؛ او نقاشی را از یکی از شاگردان [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%85%D8%A7%D9%84%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%84%DA%A9 کمال‌الملک] به نام صدر شایسته فرا گرفته بود. آتلیه‌ای داشت و گاهی برای نقاشی به دشت و صحرا می‌رفت، به علاوه در گلدوزی و شیرینی‌پزی هم تبحر داشت و از همین‌رو مدتی مدیر هنرستان دخترانه‌ی هنرهای زیبای شیراز بود، <ref name=":2" />


=== خانواده ===
سیمین 3 برادر و 2 خواهر به نام‌های ویکتوریا و هما داشت.[https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/99554/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7.html] 
پدر سیمین طب قدیم را آموخته بود و بعد هم  برای تحصیل پزشکی به فرانسه و آلمان رفته بود. پزشکی مردمی بود  که به فقرا کمک فراوانی می کرد و هزینه تحصیل فرزندان افراد بی بضاعت را تقبل کرده بود. داروخانه ای داشت به نام داروخانه خورشید. داروی مستمندان را به رایگان در اختیارشان میگذاشت. فردی متمکن بود و  دوران کودکی سیمین در رفاه گذشت.<ref name=":2">آژند، یعقوب (1383). خاتون خطه قصه. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. صص101-109.</ref>
 
مادر سیمین نقاش بود و  نقاشی را از یکی از شاگردان کمال الملک به نام صدر شایسته فرا گرفته بود؛ زن هنرمندی بود که در گلدوزی و شیرینی پزی هم تبحر داشت و از همین رو  مدتی مدیر هنرستان دخترانه ی هنرهای زیبای شیراز بود، آتلیه ای داشت و گاهی برای نقاشی به دشت و صحرا می رفت و به این ترتیب سیمین از کودکی به دیدن کسی که نقاشی می کشد و تماشای تابلوی نقاشی عادت کرده بود.<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص34.</ref>
 
سیمین 3برادر و 2خواهر به نامهای ویکتوریا و هما داشت  
 
<nowiki>https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/99554/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7.html</nowiki>
 
 
هما دانشور در بیماری های زنان و زایمان تخصص داشت<ref name=":1">یاد جلال آل احمد در گفتگو با سیمین دانشور (1366). کیهان فرهنگی. سال چهارم. شماره 6. شهریور 1366. </ref> که بعدها خودکشی کرد و دخترش لیلی ریاحی دخترخوانده سیمین شد.


=== تحصیلات ===
=== تحصیلات ===
سیمین دانشور دوره ابتدایی و متوسطه را در مدرسه انگلیسی ها ـ مدرسه مهرآئین شیرازـ گذراند. چون بیشتر درسهای آنها به زبان انگلیسی تدریس میشد از این رو سیمین از کودکی به زبان انگلیسی امسلط شد و بعدها از آن برای ترجمه و امرارمعاش استفاده کرد. او که دانش آموز تیزهوشی بود دو کلاس را به صورت جهشی خواند و از همین رو کلاس های دوم ابتدایی و هفتم متوسطه را نخواند.<ref name=":0">آژند، یعقوب (1383). خاتون خطه قصه. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. صص101-109.</ref>
سیمین دانشور دوره ابتدایی و متوسطه را در مدرسه انگلیسی زبان مهرآئین در شیراز گذراند، از همین‌رو از کودکی به زبان انگلیسی مسلط شد، به گونه‌ای که بعدها یکی از راه‌های امرار معاش او ترجمه متون انگلیسی بود. او که دانش‌آموز تیزهوشی بود دو کلاس را به صورت جهشی خواند و کلاس‌های دوم ابتدایی و هفتم متوسطه را نخواند.<ref name=":0">آژند، یعقوب (1383). خاتون خطه قصه. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. صص101-109.</ref>همزمان معلمی که پدرش برای آموزش ادبیات فارسی به او استخدام کرده بود سیمین را واداشت تمام داستان [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D9%85_%D9%88_%D8%B3%D9%87%D8%B1%D8%A7%D8%A8 رستم و سهراب] ''شاهنامه'' و داستان [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%A7%D9%86 شیخ صنعان] عطار را در همان سن ابتدایی حفظ کند. او بسیاری از غزلیات حافظ را نیز از بر داشت.<ref name=":2" />
 
معلم خصوصی ای بنام آقای فالی برای فراگیری ادبیات فارسی داشت  که او را واداشت تمام داستان رستم و سهراب شاهنامه و داستان شیخ صنعان عطار را درهمان سن ابتدایی حفظ کند. او بسیاری از غزلیات حافظ را نیز از بر داشت.<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص33.</ref>


او با معدل 19/25 دیپلم متوسطه گرفت و در آن زمان شاگرد اول کل ایران شد. جایزه او یک خمسه نظامی بود که عکس و شرح آن در روزنامه ''ایران'' چاپ و منتشر شد.پس از اخذ دیپلم همراه خواهر و برادر به تهران آمد و در رشته ادبیات فارسی در دانشسرای عالی به تحصیل پرداخت. <ref name=":0" />سیمین دانشور برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و از استادانی همچون سیاح، فروزانفر، بهار، بهمنیار، عباس اقبال، نصرالله فلسفی و... بهره برد.
سیمین در امتحانات نهایی پایان متوسطه با معدل 19/25 رتبه اول کشوری شد. جایزه او یک ''خمسه نظامی'' بود که عکس و شرح آن در روزنامه ''ایران'' چاپ و منتشر شد. پس از اخذ دیپلم همراه خواهر و برادر به تهران آمد و در رشته ادبیات فارسی در دانشسرای عالی به تحصیل پرداخت.<ref name=":0" />سیمین دانشور برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و از استادانی همچون [[فاطمه سیاح]]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%AF%DB%8C%D8%B9%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B2%D8%A7%D9%86%D9%81%D8%B1 فروزانفر]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%82%DB%8C_%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1 ملک الشهراء بهار]، بهمنیار، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%82%D8%A8%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D8%B4%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C عباس اقبال]، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B5%D8%B1%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D9%81%D9%84%D8%B3%D9%81%DB%8C نصرالله فلسفی] و... بهره برد. استاد راهنمای رساله دکتری او با عنوان ''علم الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم هجری'' [[فاطمه سیاح]] بود، اما پیش از به پایان رسیدن رساله، فاطمه سیاح فوت کرد و دانشور در سال 1328 با راهنمایی بدیع‌الزمان فروزانفر رساله‌اش را به پایان رساند.


سیمین پس از گرفتن فوق لیسانس، در پی گرفتن دکترا در ادبیات فارسی برآمد و رساله دکترای خود را با راهنمایی [[فاطمه سیاح]] با عنوان ''علم الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم هجری'' انتخاب  کرد، اما پیش از به پایان رسیدن رساله فاطمه سیاح فوت می کند و دانشور با راهنمایی بدیع الزمان فروزانفر رساله دکتری خود را در سال 1328 به پایان رساند.
سیمین در سال 1331 با بهره‌گیری از بورس فولبرایت به آمریکا رفت و مدت دو سال در رشته زیبایی‌شناسی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا به تحصیل پرداخت<ref name=":0" />و فوق دکتری در رشته زیبایی‌شناسی اخذ کرد.<ref name=":1">یاد جلال آل‌احمد در گفتگو با سیمین دانشور (1366). ''کیهان فرهنگی''. سال چهارم. شماره 6. شهریور 1366. </ref>او در آمریکا مدتی را به شاگردی در کلاس‌های [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D9%86%D8%B1 والاس استگنر]، نویسنده و برنده جایزه پولیتزر، گذراند.<ref name=":3" />
 
سیمین در سال 1331 با بهره گیری از بورس فولبرایت به آمریکا رفت و مدت دو سال در رشته زیبایی شناسی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا به تحصیل پرداخت.<ref name=":0" /> و فوق دکتری در رشته زیبایی شناسی اخذ کرد.<ref name=":1" /> او در آمریکا در کلاس های نویسندگی خلاقه والاس استگنرم شرکت میکرد.<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص38.</ref>


=== ازدواج ===
=== ازدواج ===
سیمین دانشور در سال 1329 با جلال آل احمد آشنا شد. جلال علیرغم میل خانواده و به خصوص پدرش با او ازدواج کرد. اما مدتی بعد از ازدواج معلوم شد که این زوج قادر به فرزند دار شدن نیستند.<ref name=":2" />
سیمین دانشور در سال 1329 با [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%A2%D9%84_%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF جلال آل احمد] آشنا شد. او که قبل از ازدواج تصمیم داشت برای گذراندن دوره‌ی فوق دکترا در رشته زیبایی‌شناسی به آمریکا برود از جلال درخواست کرد ازدواجشان را به پس از بازگشت از آمریکا موکول کند، اما جلال نپذیرفت و به رغم مخالفت خانواده مذهبی و به خصوص پدر روحانیش با او ازدواج کرد.<ref name=":3" /> علت مخالفت خانواده جلال، محجبه نبودن سیمین و دوسال بزرگتر بودن او از جلال بود. در طول زمانی که سیمین در آمریکا بود جلال به ساختن خانه و تدارک وسایل زندگی مشغول بود. سیمین در این دوران تمام وقایع آمریکا، اعم از سیاسی و اجتماعی را در نامه‌هایی که برای همسرش می‌نوشت، منعکس می‌کرد که همه‌ی این نامه‌ها در چهار جلد منتشر شد. چندی بعد معلوم شد که جلال قادر نیست صاحب فرزندی شود.<ref name=":0" /> آنها حتی به هزینه مادر سیمین برای معالجه به اروپا رفتند، اما افاقه نکرد. نداشتن فرزند خلائی جدی در زندگی آنها بود، به گونه‌ای که جلال در سفری به اروپا به امید بچه‌دار شدن وارد رابطه پنهانی با زنی دیگر شد، اما از او نیز صاحب فرزندی نشد. در سال 1341 خواهر سیمین، هما ریاحی که پزشک متخصص زنان بود خودکشی کرد. سیمین دانشور دختر وی ـ لیلی ریاحی ـ را نزد خود آورد و او را به فرزندی پذیرفت.<ref name=":3">پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. صص38-41.</ref>


سیمین دانشور قبل از ازدواج می خواست برای گذراندن دوره ی فوق دکترا در رشته زیبایی شناسی به آمریکا برود. به همین دلیل به جلال پیشنهاد کرد بعد از بازگشتن از آمریکا، با هم ازدواج کنند اما او قبول نکرد و گفت: اول ازدواج می کنیم، بعد تو به آمریکا می روی و من خانه را می سازم. پدر آل احمد با این ازدواج مخالف بود.
=== فعالیت‌های شغلی ===
سیمین در حین تحصیل در مقاطع فوق لیسانس و دکتری به تدریس نیز می‌پرداخت و مدت نه سال در دبیرستان‌های دخترانه تهران زبان انگلیسی تدریس می‌کرد. پس از فوت پدرش در سال 1320 شمسی به معاونت اداره تبلیغات خارجی منصوب شد. او برای رادیو نیز مقالات اخلاقی و آموزشی می‌نوشت. پس از آن در روزنامه ایران به مقاله‌نویسی پرداخت.<ref name=":0" />او در سال‌های همکاری با روزنامه ''ایران'' طی مقاله‌ای داستان‌های [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%82%D9%84%DB%8C_%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%B9%D8%A7%D9%86 حسینقلی مستعان] را که بزرگترین پاورقی‌نویس ایران بود مورد نقد و بررسی قرار داد که مورد توجه علاقمندان و اهل نظر قرار گرفت. پس از آن، در مجله ''امید'' به سردبیری نصرالله فلسفی انتقادی تند و تیز درباره‌ی داستان ''فتنه'' [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D9%84%DB%8C_%D8%AF%D8%B4%D8%AA%DB%8C علی دشتی] نوشت. بعدها مقالات پراکنده‌ای در روزنامه‌های ''کیهان'' و ''آیندگان'' نوشت.<ref name=":6">پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. صص29-30.</ref>


سیمین پس از ازدواج با جلال بود که متوجه شد بچه دار نمی شوند. بعد با پولی که مادرش برای سفر به اروپا داده بود، برای معالجه به آنجا رفتند، اما فهمیدند که جلال نمی تواند بچه دار شود و با آ« پول در اروپا به گردش و تفریح پرداختند و به ایران بازگشتند. در سال 1341 به او خبر دادند که خواهرش هما ریاحی خودکشی کرده است که بعدها دانشور دختر وی ـ لیلی ریاحی ـ را به فرزندی قبول کرد.<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. صص38-41.</ref>
دانشور پس از بازگشت از آمریکا در اداره‌کل هنرهای زیبا (وزارت فرهنگ و هنر بعدی) استخدام شد و مدتی مدیریت مجله ''نقش و نگار'' را برعهده گرفت و حدود هفت شماره از این مجله را انتشار داد. در ضمن، در هنرستان عالی هنرهای زیبا، هنرستان عالی موسیقی به تدریس زیبایی‌شناسی پرداخت. در سال 1338 در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر به استخدام دانشگاه تهران درآمد. او در دوره لیسانس، دروس هنر دوران باستان، هنر خاور دور، هنر دوران قرون وسطی و در دروه فوق لیسانس دروس اجباری شناخت زیبایی و هنر و فلسفه هنر را تدریس کرد. سرانجام در سال 1358 به تقاضای خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد.<ref name=":0" />


=== فعالیتهای ادبی ===
=== فعالیت‌های ادبی ===


سیمین نویسندگی را با مقاله‌نویسی در رادیو و روزنامه ''ایران'' با نام مستعار شیرازی شیرین سخن، شیرازی بی‌نام و شاخه نبات آغاز کرد.<ref name=":4" /> اولین مجموعه داستانش، ''آتش خاموش (1327)''، قصه‌های پراکنده‌ای بود که از بیست سالگیش در روزنامه ''کیهان''، مجله ''بانو'' و مجله ''امید'' چاپ شده بود.<ref name=":6" />در مدت دو سال تحصیل در دانشگاه استنفورد، دو داستان کوتاه به زبان انگلیسی در مجله ادبی ''پاسیفیک اسپکتاتور'' ''و'' کتاب ''داستان‌های استنفورد منتشر کر''د.<ref name=":0" />در سال 1340 دومین مجموعه قصه‌ی او با نام ''[[شهری چون بهشت]]'' به چاپ رسید. در اغلب داستان‌های این مجموعه سیمین به شوربختی‌ها و امیدهای زنانی توجه کرد که گریزگاهی در عالم خواب و افسانه می‌جستند. او کوشید نشان دهد چگونه ازدواج طبقه فقیر زمینه‌ساز ناخشنودی آنها از کل زندگی می‌شود. در سال 1348 یعنی همان سالی که جلال آل‌احمد درگذشت، او رمان معروف خود، ''[[سووشون]]،'' را منتشر کرد. این رمان که یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های زبان فارسی لقب گرفت بارها تجدید چاپ شد و فروش آن از نیم میلیون نسخه گذشت. به علاوه به چندین زبان نیز ترجمه شد.<ref name=":5">عابدینی، حسن (1400). ''دختران شهرزاد''. تهران: نشر چشمه. صص130-132.</ref>او در سال 1359 مجموعه داستان ''[[به کی سلام کنم]]؟'' را منتشر کرد که چند قصه‌ی آن، از بهترین داستان‌های کوتاه معاصر به شمار می‌روند. در این مجموعه نیز اکثر قهرمانان داستان‌ها زنانی هستند که هریک به نوعی در جامعه مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌‎اند. او در سال 1372 رمان ''جزیره‌ی سرگردانی'' و در سال 1376 مجموعه داستان ''از'' ''پرنده‌های مهاجر بپرس'' که بیشتر داستان‌هایش جنبه‌ی سیاسی داشت و در سال 1380 دومین جلد رمان ''[[جزیره سرگردانی]]'' را با نام ''[[ساربان سرگردان]]'' را به چاپ رسانید که هر دو جلد رمان‌ها، درباره‌ی وقایع پیش از انقلاب، زمان انقلاب و جنگ است.<ref name=":2">پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص33-35.</ref>او در رمان‌هایش کوشید تعبیری رمان‌وار از سیاست بدهد. گفته می‌شود سیمین دانشور در اواخر عمر خود رمانی به نام ''کوه سرگردان'' را نیز نوشته است که گم شده و به چاپ نرسیده است، اما ظاهرا این رمان هیچگاه نوشته نشده و حاصل تخیل نویسنده است.<ref>عابدینی، حسن (1400). ''دختران شهرزاد''. تهران: نشر چشمه. ص 141.</ref>


او نویسندگی را با مقاله نویسی در رادیو و روزنامه ایران با نام مستعار شیرازی شیرین سخن آغاز کرده بود و ''آتش خاموش'' را در سال 1327 نگاشت.<ref>''سرو سیمین: یادنامه دکتر سیمین دانشور'' (1396). به کوشش شاهین آریامنش. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. ص20.</ref>
تبحر سیمین در زبان انگلیسی و فوت پدر سبب شد او برای امرار معاش رو به ترجمه برخی آثار انگلیسی آورد. او پس از بازگشت از آمریکا، به ترجمه آثار نویسندگانی نظیر [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%88%D9%86_%DA%86%D8%AE%D9%88%D9%81 چخوف] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%A7%D8%AA%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%84_%D9%87%D8%A7%D9%88%D8%AB%D9%88%D8%B1%D9%86 هاثورن] روی آورد.<ref name=":5" /> اشتغال به استادی در دانشگاه و قربانی شدن در صنعت ترجمه که  به علت غربگرایی در روزگار سیمین از رونق بیشتری برخوردار بود سبب شد تعداد آثار تألیفی سیمین دانشور کمتر از ترجمه های اوباشد.<ref>دانشور، سیمین (1365). ''شهری چون بهشت''. تهران: خوارزمی. چاپ ششم. ص 7.</ref> سیمین دانشور از اعضای مؤسس و نخستین رئیس [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86_%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 کانون نویسندگان ایران] در سال 1347 بود. به علاوه، عضو تحریریه مجله ''الفبا''ی [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%BA%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86_%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AF%DB%8C غلامحسین ساعدی] و ماهنامه ''آرش'' بود.<ref>عابدینی، حسن (1400). ''دختران شهرزاد''. تهران: نشر چشمه. ص 106.</ref>


اولین مجموعه داستانش ''آتش خاموش'' بود. قصه های پراکنده ای که در روزنامه ''کیهان''، مجله ''بانو'' و مجله ''امید'' چاپ شده بود. در واقع آتش خاموش محصول قلم یک دختر بیست ساله بود آن هم در روزگاری که داستان نویسی جدی ایران دوران صباوت خود را می گذراند. در مدت دو سال تحصیل در دانشگاه استنفورد، دو داستان کوتاه از او به زبان انگلیسی در مجله ادبی ''پاسیفیک اسپکتاتور'' ''و'' کتاب ''داستان های استنفورد'' به چاپ می رسد و در کلاس های نویسندگی خلاقه والاس استگنر شرکت می جوید (زندگینامه خودنگاشته).<ref name=":2" />در سال 1340 دومین مجموعه قصه ی خود را با نام ''شهری چون بهشت'' منتشر کرد. در سال 1348 سالی که جلال آل احمد درگذشت، رمان ''سووشون'' منتشر شد. در سال 1359 مجموعه داستان ''به کی سلام کنم؟'' را منتشر کرد که چند قصه ی آن، در شمار بهترین داستان های کوتاه معاصرند. در این مجموعه نیز اکثر قهرمانان داستان های زنانی هستند که هریک به نوعی در جامعه مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. در سال 1372 رمان ''جزیره ی سرگردانی'' و در سال 1376 مجموعه داستان ''از'' ''پرنده های مهاجر بپرس'' را منتشر کرد که بیشتر داستان هایش جنبه ی سیاسی دارد. از سال 1380 دومین جلد رمان فوق؛ یعنی ''ساربان سرگردان'' را به چاپ رسانید که هر دو جلد رمان ها، درباره ی وقایع پیش از انقلاب، زمان انقلاب و جنگ است.<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص34-35.</ref>
=== زن در آثار دانشور ===
داستان‌های دانشور زن- محور است به گونه‌ای که اغلب شخصیت‌های داستان‌های او را زنان تشکیل می‌دهند. توجه به زنان و پرداختن به زندگی آنها پیش از او تا به این حد در ادبیات داستانی ایران سابقه نداشته است. نوع و شخصیت زنان او نیز با نوع زنان نویسنده‌هایی چون [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82_%D9%87%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%AA هدایت] و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B5%D8%A7%D8%AF%D9%82_%DA%86%D9%88%D8%A8%DA%A9 چوبک] فرق دارد، مثلاً شخصیت رمان ''سووشون'' مثل شخصیت‌های زن ''بوف کور''، موجود اثیری و زن لکاته مطلق و نامتعارف نیست. زری شخصیت اصلی رمان زن معمولی و عادی و عهده‌دار امور داخلی خانواده است، بی آنکه مثل زن‌های سنتی مطیع و منفعل باشد، مثل زن‌های داستان‌های چوبک هم نیست که به زن‌های بدکاره و روسپی پرداخته و آنها را در برابر زن‌های معصوم و اسیر زندگی خانوادگی قرار داده است. اصولاً زنان در آثار دانشور، اغلب به دو طبقه متمایز از هم تقسیم می‌شوند، زنان طبقه اشراف و زنان طبقه کارگر که خدمت زنان طبقه اشراف را می‌کنند و از این طریق با هم در ارتباطند. گاهی احساسات دلسوزانه و فردی گروه اول، شامل حال گروه دوم می‌شود. از گروه اول می‌توان شخصیت اصلی رمان ''سووشون'' و شخصیت‌های داستان‌های کوتاه ''یک زن با مردها'' و ''مار و مرد'' را مثال زد و از گروه دوم، شخصیت داستان‌های کوتاه ''شهری چون بهشت''، ''انیس'' و ''به کی سلام کنم؟'' را نمونه آورد. از این نظر، اغلب زنان طبقه متوسط جامعه ایرانی، کمتر در داستان‌های دانشور راه یافته‌اند.<ref>میرصادقی، جمال (1383). سیمین دانشور و قصه نویسی. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. ‌صص195-196.</ref>


=== سبک نوشتار ===
سیاق نوشتن و ویژگی‌های سبک سیمین ساده‌نویسی و استفاده از کلمات و اصطلاحات عامیانه است. او ترجیح می‌دهد وقایع را نشان بدهد نه وصف بکند، در واقع می‌کوشد اثرش به فیلم نزدیک بشود. از فعل و اسم بیشتر استفاده می‌کند و از قید و صفت کمتر، به شخصیت‌سازی و فضا بیشترین اهمیت را می‌دهد. کار او استناد به اضافه تخیل است. وقایع تاریخی را در ضمن داستان یا رمان، با زندگی قهرمان‌هایش ارتباط می‌دهد و قهرمان‌هایش را غالباً با درگیری با وقایع واقعی نشان می‌دهد. البته الزاماً ترتیب و توالی تاریخ را رعایت نمی‌کند، چرا که او رمان می‌نویسد نه تاریخ.<ref>دهباشی، علی (1383). پای صحبت سیمین دانشور. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. ‌صص1002-1006.</ref>


=== فعالیت های سیاسی ===
=== فعالیت‌های سیاسی ===
دانشور برخلاف آل احمد هیچ گاه در قید و بند حزبی سیاسی نشد و خدمت به ایرانیان را فارغ از حزبی سیاسی دنبال می کرد. او اگرچه عضو جبهه ملی نبود اما گرایش هایی به رهبر آن جبهه، دکتر محمد مصدق داشت. یوسف در [[سووشون]]، چنان که دانشور می گوید همان مصدق است.<ref>''سرو سیمین: یادنامه دکتر سیمین دانشور'' (1396). به کوشش شاهین آریامنش. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. صص20-21.</ref>
دانشور هرچند به لحاظ سیاسی گرایش به چپ داشت، اما برخلاف آل‌احمد ظاهراً هیچ گاه در قید و بند حزبی سیاسی قرار نگرفت. البته نام سیمین دانشور در سال 1323 در میان اعضای دبیرخانه حزب زنان آمده است.<ref name=":0" /> او با استفاده از نفوذ خانواده‌اش در حکومت به تعدادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی کمک و برای آزادیشان تلاش می‌کرد. سیمین دانشور در پاسخ به این سؤال که چرا عضو هیچ حزب سیاسی نشده است گفته است:<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص46-49.</ref><blockquote>می‌خواستم دنیا را با یک نظر وسیع و همه‌جانبه ببینم... از یک جبهه دیدن بیزارم. جلال عضو حزب توده بود. وقتی که از آن حزب انشعاب کرد، ما با هم آشنا شدیم. حزب توده به من چشمک فراوان زده بود، اما به آن حزب نپیوستم. [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%84%DB%8C%D9%84_%D9%85%D9%84%DA%A9%DB%8C خلیل ملکی] اصرار فراوان کرد وارد نیروی سوم بشوم که نشدم. وقتی که حزب زحمتکشان علم شد، در ایران نبودم. نامه‌هایم هست به جلال می‌نوشتم پیوستنش به حزب زحمتکشان درست نیست. </blockquote>سیمین علاقه شدیدی به [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D9%85%D8%B5%D8%AF%D9%82 مصدق]، رهبر جبهه ملی داشت، به گونه‌ای که یوسف در ''سووشون''، به گفته خود سیمین، همان مصدق است.<ref name=":4">''سرو سیمین: یادنامه دکتر سیمین دانشور'' (1396). به کوشش شاهین آریامنش. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. صص20-21.</ref>نوشته‌ها و سخنان سیمین در کلاس‌های دانشگاه چنان بود که ساواک او را برنمی‌تابید، چنان که هنگام ارتقای وی از مرتبه دانشیاری به استادی در دانشگاه تهران، با اینکه به بیش از آنچه که به امتیاز ارتقاء نیاز بود، دست یافته بود اما ساواک جلوی ارتقاء او را گرفت. با این همه با تلاش‌های [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%B2%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D9%86%DA%AF%D9%87%D8%A8%D8%A7%D9%86 عزت‌اللّه نگهبان] در گروه باستان‌شناسی ماند و به تدریس ادامه داد.<ref name=":4" />
 
نام سیمین دانشور در سال 1323 درمیان اعضای دبیرخانه حزب زنان آمده است.<ref name=":0" />
 
نوشته ها و سخنان سیمین چنان بود که ساواک او را برنمی تابید چنان که هنگام ارتقای وی از مرتبه دانشیاری به استادی در دانشگاه تهران، با اینکه به بیش از آنچه که به امتیاز ارتقاء نیاز بود، دست یافته بود اما ساواک جلوی ارتقاء وی را گرفت با این همه با تلاش های عزت الله نگهبان در گروه باستان شناسی ماند و به تدریس ادامه داد.<ref>''سرو سیمین: یادنامه دکتر سیمین دانشور'' (1396). به کوشش شاهین آریامنش. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. صص20-21.</ref>
 
 
 
سیمین دانشور به تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی کمک همه جانبه ای می کرد. او از نفوذ خانواده کمک می گرفت و دنبال کار زندانیان سیاسی می رفت.
 
سیمین دانشور در پاسخ به این سوال که چرا عضو هیچ حزب سیاسی نشده است می گوید:<ref>پناهی‌فرد، سیمین (1390). ''سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش''. تهران: سمیر. ص46-49.</ref><blockquote>می خواستم دنیا را با یک نظر وسیع و همه جانبه ببینم... از یک جبهه دیدن بیزارم. جلال عضو حزب توده بود. وقتی که از آن حزب انشعاب کرد، ما با هم آشنا شدیم. حزب توده به من چشمک فراوان زده بود، اما به آن حزب نپیوستم. خلیل ملکی اصرار فراوان کرد وارد نیروی سوم بشوم که نشدم. وقتی که حزب زحمتکشان علم شد، در ایران نبودم. نامه هایم هست به جلال می نوشتم پیوستنش به حزب زحمتکشان درست نیست. </blockquote>


=== خانه سیمین و جلال ===
=== خانه سیمین و جلال ===
خانه‌ای که سیمین دانشور و جلال آل‌احمد آخرین سال‌های با هم‌بودنشان را در آن زندگی کردند، خانه‌ای در محله شمیران است که آل‌احمد با دست‌های خودش ساخته بود. این خانه به‌عنوان موزه، به همان شکل قدیم حفظ شده است.
خانه‌ای که سیمین دانشور و جلال آل‌احمد آخرین سال‌های با هم‌بودنشان را در آن زندگی کردند، خانه‌ای در محله شمیران است که آل‌احمد با دست‌های خودش ساخته بود. در این خانه نویسندگان و متفکرین بسیاری با گرایش‌های مذهبی و غیرمذهبی از [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C_%D8%B5%D8%AF%D8%B1#:~:text=%D8%B3%DB%8C%D9%91%D8%AF%20%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%20%D8%B5%D8%AF%D8%B1%20%DB%8C%D8%A7%20%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85,%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86%20%D8%B9%D9%85%D8%B1%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A2%D9%86%D8%AC%D8%A7%20%D8%A8%D9%88%D8%AF. امام موسی صدر] گرفته تا غلامحسین ساعدی توده‌ای گرد یکدیگر جمع می‌شدند. این خانه به‌ عنوان موزه، به همان شکل قدیم حفظ شده است.[https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/99554/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7.html]در فروردین ۱۳۹۸، شورای شهر تهران تصویب کرد کوچه‌ رهبری در نزدیکی خانه سیمین و جلال به نام سیمین دانشور نامگذاری شود.[https://www.isna.ir/news/98012711643/%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D8%AA%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86-%DB%B1%DB%B2-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85-%DB%B1%DB%B2-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1-%D9%88-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%85]


''<nowiki>https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/</nowiki>''99554''/%D''8%''A''8%''D''8%''A''7%''D''9%86%''D''9%88%''DB''%8''C-%D''8%''AF%D''8%''A''7%''D''8%''B''3%''D''8%''AA%D''8%''A''7%''D''9%86%''E''2%80%8''C%D''9%87%''D''8%''A''7''-%D''8%''B''1%''D''9%88%''D''8%''A''7%''DB''%8''C%D''8%''AA%E''2%80%8''C%D''9%87%''D''8%''A''7''.html''
سیمین دانشور در اسفند 1390 درگذشت و پیکر او در بهشت زهرای تهران در کنار خواهرش، ویکتوریا، به خاک سپرده شد.
 
 
در فروردین ۱۳۹۸، شورای شهر تهران تصویب کرد کوچه‌ رهبری در نزدیکی خانه سیمین و جلال به نام سیمین دانشور نامگذاری شود.
 
''<nowiki>https://www.isna.ir/news/</nowiki>''98012711643''/%D''8%''A''7%''D''8%''B''2''-%D''8%''B''3%''D''8%''A''7%''DB''%8''C%D''9%87''-%D''8%''AA%D''8%''A''7''-%D''8%''B''3%''DB''%8''C%D''9%85%''DB''%8''C%D''9%86''-%DB%B''1%''DB%B''2''-%D''8%''AE%DB''%8''C%D''8%''A''7%''D''8%''A''8%''D''8%''A''7%''D''9%86''-%D''9%88''-%D''9%85%''DB''%8''C%D''8%''AF%D''8%''A''7%''D''9%86''-%D''8%''A''8%''D''9%87''-%D''9%86%''D''8%''A''7%''D''9%85''-%DB%B''1%''DB%B''2''-%D''8%''B''4%''D''8%''A''7%''D''8%''B''9%''D''8%''B''1''-%D''9%88''-%D''9%87%''D''9%86%''D''8%''B''1%''D''9%85%''D''9%86%''D''8%''AF-%D''8%''A''8%''D''9%86%''D''8%''A''7%''D''9%85


=== آثار ===
=== آثار ===


==== داستان ====
==== داستان ====
''آتش خاموش (مجموعه 16 داستان)'' (1327). تهران: علمی.
شهری چون بهشت (مجموعه 10 داستان) (1340). تهران: علی اکبر عالمی.
سووشون (1348). تهران: خوارزمی.
بی کی سلام کنم (مجموعه 10 داستان) (1359). تهران: خوارزمی.
جزیره سرگردانی (1372). جلد اول. تهران: خوارزمی.
از پرنده های مهاجر بپرس (مجموعه 10 داستان) (1375). تهران: کانون.
ساربان سرگردان (1380). جلد دوم
کوه سرگردان


# ''آتش خاموش (مجموعه 16 داستان)'' (1327). تهران: علمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=893821&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''سووشون'' (1348). تهران: خوارزمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=516794&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
#''شهری چون بهشت'' (مجموعه 10 داستان) (1354). تهران: کتاب موج.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=885864&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
#''کتاب آبان یک'' (1357). تهران: آبان.[http://www.lib.ir/fa/book/72514677/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%DB%8C%DA%A9/] 
# ''بی کی سلام کنم'' (مجموعه 10 داستان) (1359). تهران: خوارزمی.[http://www.lib.ir/fa/book/84822408/%D8%A8%D9%87-%DA%A9%DB%8C-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%DA%A9%D9%86%D9%85/]
# ''جزیره سرگردانی'' (1372). جلد اول. تهران: خوارزمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=569479&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''از پرنده‌های مهاجر بپرس'' (مجموعه 10 داستان) (1376). تهران: نشر کانون: نشر نو.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=552642&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''ساربان سرگردان'' (1380). تهران: خوارزمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=638253&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
#''انتخاب: مجموعه داستان'' (1386). تهران: قطره.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1074552&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]


==== ترجمه ====
==== ترجمه ====
شاو، برنارد (1328). سرباز شکلاتی. تهران.
چخوف، آنتوان (1328). دشمنان. تهران.


کارنگی، دیل (1330). راز موفق زیستن. تهران.
# کارنگی، دیل (ــ13). ''راز موفق زیستن''. تهران: مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2458902&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#گورکی، ماکسیم (1329). ''تیفوس، با چند خاطره از چخوف''. تهران: امیرکبیر.[http://www.lib.ir/fa/book/69459636/%D8%AA%D9%8A%D9%81%D9%88%D8%B3-%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D8%AE%D9%88%D9%81/]
شنیتسلر، آرتور (1332). بئاتریس. تهران.
#چخ‍وف‌، آن‍ت‍ون‌ پ‍اول‍ووی‍چ‌ (1329). ''تی‍ف‍وس‌ آن‍ت‍وان‌ چ‍خ‍وف‌. چ‍ن‍دخ‍اطره‌ از چ‍خ‍وف‌.'' ته‍ران‌: ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=645898&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
# شنیتسلر، آرتور (1332). ''بئاتریس''. تهران: بنگاه مطبوعاتی رواق.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2010619&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
سارویان، ویلیام (1333). کمدی انسانی. تهران: ابن سینا.
#آل‌احمد، جلال (1333). ''اورازان''. ترجمه‌ی مقدمه‌ی مونوگرافی (تک‌نگاری) به زبان انگلیسی. تهران.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=890752&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
# سارویان، ویلیام (1333). ''کمدی انسانی''. تهران: ابن سینا.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=911583&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
هاثورن، ناتانیل (1333). داغ ننگ. تهران: نیل.
# هاثورن، ناتانیل (1334). ''داغ ننگ''. تهران: نیل.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=877122&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
# کورلندر، هرولد (1337). ''همراه آفتاب''. تهران: کتابفروشی و چاپخانه محمدحسن علمی: مؤسسه انتشارات فرانکلین‏‫.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3867020&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
کورولندر، هارول (1337). همراه آفتاب. تهران: محمدعلی علمی.
#چخوف، آنتوان (1341). ''دشمنان''. تهران: بی‌نا.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=839458&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
# چخوف، آن‍ت‍ون‌ پ‍اول‍ووی‍چ‌ (1347). ''باغ آلبالو''. تهران: نیل.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=640844&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
چخوف، آنتوان (1347). باغ آلبالو. تهران.
# ''چهل طوطی'' (1351). همراه جلال آل‌احمد. تهران: موج.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=845355&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
# پیتون، آلن (1351). ''بنال وطن''. تهران: خوارزمی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=499578&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
چهل طوطی (1351). همراه جلال آل احمد. تهران.
# ''ماه عسل آفتابی: مجموعه داستان'' (1362). تهران: رواق: فردوسی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=530850&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#شپ‍رد، ارن‍س‍ت‌ ه‍وارد (1385). ''کی گفت هو؟''. تهران: طلوع دانش.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=803284&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
پیتون، آلن (1351). بنال وطن. تهران.
#بات‍را، پ‍روم‍ود (1386). ''گاوها به آسانی شیر نمی‌دهند!: اسرار مدیریت موفق در خانه و تجارتخانه.'' قم: فراگفت: فراروی.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=8726181&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#دویل، جارد (1386). ''روابط عاطفی همسران''. قم: فراگفت: آفرینه.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1264117&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author] 
ماه عسل آفتابی (1362). از نویسندگان مختلف. تهران.
#چان، پاتریک (1389). ''جاده‌های پیروزی: آسان‌ترین راه‌ها برای رسیدن به قله‌های موفقیت.'' قم: فراگفت. [https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2262533&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#باترا، پرومود (1389). ''راهکارهای ساده برای تربیت دختران موفق.'' ترجمه به همراه حسنعلی میرزابیگی. تهران: آیینه دانش: علم‌آفرین: کانون پژوهش: فن‌افزار.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2801208&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#باترا، پرومود (1389). ''راهکارهای ساده برای تربیت پسران موفق.'' ترجمه به همراه حسنعلی میرزابیگی. قم: آیینه دانش: علم‌آفرین: کانون پژوهش: فن‌افزار.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2801205&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
ترجمه ی مقدمه ی مونوگرافی (تک نگاری) اورازان آل احمد به زبان انگلیسی.
#گری، جان (1389). ''مردان مریخی، زنان ونوسی''. قم: آئینه دانش.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2735796&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
 
#شاو، برنارد (1393). ''سرباز شکلاتی''. تهران: روزنه.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3066673&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
ذِن بودیسم سوزوکی (دو فصل آن منتشر شده است)
# ''ذِن بودیسم سوزوکی'' (دو فصل آن منتشر شده است)<ref name=":0" />


==== تحقیق و پژوهش و جستار ====
==== تحقیق و پژوهش و جستار ====
شاهکارهای فرش ایران (). با همکاری خانم دکتر نامی. 2 جلد (انگلیسی ـ فارسی). تهران.


راهنمای صنایع ایران  
# ''راهنمای صنایع ایران'' (بی‌تا). بی‌جا.
#''شاهکارهای فرش ایران'' (بی‌تا). با همکاری خانم دکتر نامی. 2 جلد (انگلیسی ـ فارسی). تهران.<ref name=":0" />
# ''شوهر من جلال'' (بی‌تا). بی‌جا.[http://www.lib.ir/fa/book/65283949/%D8%B4%D9%88%D9%87%D8%B1-%D9%85%D9%86-%D8%AC%D9%84%D8%A7%D9%84/]
#''غروب جلال'' (1360). تهران.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=888151&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''شناخت و تحسین هنر'' (1375). تهران: کتاب سیامک.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559032&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
# ''نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل احمد'' (1383-1385). 3 جلد. به اهتمام مسعود جزی. تهران: نیلوفر.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=708641&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]
#''‏‫علم‌الجمال و جمال در ادب فارسی'' (1389). بازنگری و تدوین مسعود جعفری. تهران: نشر قطره.[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1973732&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author]


غروب جلال (1360). تهران: رواق.
=== نقل قول ===
بسیاری از جملات سیمین دانشور تبدیل به نقل قول شده است، از جمله:


شناخت و تحسین هنر (1375). تهران: کتاب سیامک.
* آنقدر مدارا کرده‌ام که دیگر مدارا عادتم شده؛ وقتی خیلی نرم شدی همه تو را خم می‌کنند….!
* کاش دنیا دست زن‌ها بود زن‌ها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند!!! و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچوقت خالق نبوده‌اند آنقدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند اگر دنیا دست زن‌ها بود، جنگ کجا بود؟
* آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر بدهد. حالا که کاری نماند بکنم پس عشق می‌ورزم…


آژند، یعقوب (1383). خاتون خطه قصه. در ''ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور)'' (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. ‌صص101-109.


== منابع ==
<references />


شوهر من جلال (1348)
== پیوند به بیرون ==


نامه های سیمین دانشور و جلال آل احمد (1386). 4 جلد.
# [https://newspaper.hamshahrionline.ir/id/99554/%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7.html روزنامه همشهری]
#[https://www.isna.ir/news/98012711643/%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D8%AA%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86-%DB%B1%DB%B2-%D8%AE%DB%8C%D8%A7%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D9%85-%DB%B1%DB%B2-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1-%D9%88-%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%85 خبرگزاری ایسنا]
#[https://opac.nlai.ir/opac-prod/search/bibliographicAdvancedSearch.do?command=NEW_SEARCH&classType=0&pageStatus=1 سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]
#[http://www.lib.ir/fa پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران (lib)]


== نگارخانه ==
<gallery>
پرونده:کتاب سووشون.jpg|''سووشون'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:آتش خاموش.jpg|''آتش خاموش'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:بی کی سلام کنم؟.jpg|''به کی سلام کنم؟'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:جزیره سرگردانی.jpg|''جزیره سرگردانی'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:ساربان سرگردان- سیمین دانشور.jpg|''ساربان سرگردان'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:شهری چون بهشت.jpg|''شهری چون بهشت'' تألیف سیمین دانشور
پرونده:بنال وطن.jpg|''بنال وطن'' اثر آلن پیتون، ترجمه سیمین دانشور
</gallery>


<nowiki>***</nowiki> (درحال تکمیل)


== منابع ==
نویسنده: حکمت بروجردی
[[رده:نویسندگان زن]]
[[رده:زنان مترجم]]
[[رده:زنان داستان نویس]]
[[رده:اساتید زن دانشگاه تهران]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۲

سیمین دانشور
مقبره سیمین دانشور به همراه خواهرش ویکتوریا دانشور

سیمین دانشور (1300 ش.- 1390 ش.) مشهورترین نویسنده زن معاصر ایرانی است که داستان‌نویسی، ترجمه و استادی در دانشگاه تهران را در کارنامه خود دارد. داستان‌های او از پرخواننده‌ترین داستان‌های فارسی به شمار می‌رود که به زبان‌های گوناگون ترجمه شده است.

زندگی‌نامه

سیمین دانشور در 8 اردیبهشت سال 1300 در شیراز متولد شد. پدرش دکتر محمدعلی دانشور ـ احیاء‌السلطنه ـ پزشک، و مادرش قمرالسلطنه حکمت ـ از نوادگان علی‌اصغر حکمت بود. پدر سیمین طب قدیم را آموخته بود و سپس برای تحصیل پزشکی جدید نیز به فرانسه و آلمان رفته بود. او صاحب داروخانه‌ای به نام داروخانه خورشید بود. او فردی متمکن و خیّر بود و با تقبل هزینه تحصیل فرزندان افراد بی‌بضاعت و دادن رایگان دارو به آنها کمک می‌کرد. دوران کودکی سیمین به دلیل وضعیت مالی خوب پدر در رفاه گذشت.[۱]

مادر سیمین نقاش بود؛ او نقاشی را از یکی از شاگردان کمال‌الملک به نام صدر شایسته فرا گرفته بود. آتلیه‌ای داشت و گاهی برای نقاشی به دشت و صحرا می‌رفت، به علاوه در گلدوزی و شیرینی‌پزی هم تبحر داشت و از همین‌رو مدتی مدیر هنرستان دخترانه‌ی هنرهای زیبای شیراز بود، [۲]

سیمین 3 برادر و 2 خواهر به نام‌های ویکتوریا و هما داشت.[۱]

تحصیلات

سیمین دانشور دوره ابتدایی و متوسطه را در مدرسه انگلیسی زبان مهرآئین در شیراز گذراند، از همین‌رو از کودکی به زبان انگلیسی مسلط شد، به گونه‌ای که بعدها یکی از راه‌های امرار معاش او ترجمه متون انگلیسی بود. او که دانش‌آموز تیزهوشی بود دو کلاس را به صورت جهشی خواند و کلاس‌های دوم ابتدایی و هفتم متوسطه را نخواند.[۱]همزمان معلمی که پدرش برای آموزش ادبیات فارسی به او استخدام کرده بود سیمین را واداشت تمام داستان رستم و سهراب شاهنامه و داستان شیخ صنعان عطار را در همان سن ابتدایی حفظ کند. او بسیاری از غزلیات حافظ را نیز از بر داشت.[۲]

سیمین در امتحانات نهایی پایان متوسطه با معدل 19/25 رتبه اول کشوری شد. جایزه او یک خمسه نظامی بود که عکس و شرح آن در روزنامه ایران چاپ و منتشر شد. پس از اخذ دیپلم همراه خواهر و برادر به تهران آمد و در رشته ادبیات فارسی در دانشسرای عالی به تحصیل پرداخت.[۱]سیمین دانشور برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران رفت و از استادانی همچون فاطمه سیاح، فروزانفر، ملک الشهراء بهار، بهمنیار، عباس اقبال، نصرالله فلسفی و... بهره برد. استاد راهنمای رساله دکتری او با عنوان علم الجمال و جمال در ادبیات فارسی تا قرن هفتم هجری فاطمه سیاح بود، اما پیش از به پایان رسیدن رساله، فاطمه سیاح فوت کرد و دانشور در سال 1328 با راهنمایی بدیع‌الزمان فروزانفر رساله‌اش را به پایان رساند.

سیمین در سال 1331 با بهره‌گیری از بورس فولبرایت به آمریکا رفت و مدت دو سال در رشته زیبایی‌شناسی در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا به تحصیل پرداخت[۱]و فوق دکتری در رشته زیبایی‌شناسی اخذ کرد.[۳]او در آمریکا مدتی را به شاگردی در کلاس‌های والاس استگنر، نویسنده و برنده جایزه پولیتزر، گذراند.[۴]

ازدواج

سیمین دانشور در سال 1329 با جلال آل احمد آشنا شد. او که قبل از ازدواج تصمیم داشت برای گذراندن دوره‌ی فوق دکترا در رشته زیبایی‌شناسی به آمریکا برود از جلال درخواست کرد ازدواجشان را به پس از بازگشت از آمریکا موکول کند، اما جلال نپذیرفت و به رغم مخالفت خانواده مذهبی و به خصوص پدر روحانیش با او ازدواج کرد.[۴] علت مخالفت خانواده جلال، محجبه نبودن سیمین و دوسال بزرگتر بودن او از جلال بود. در طول زمانی که سیمین در آمریکا بود جلال به ساختن خانه و تدارک وسایل زندگی مشغول بود. سیمین در این دوران تمام وقایع آمریکا، اعم از سیاسی و اجتماعی را در نامه‌هایی که برای همسرش می‌نوشت، منعکس می‌کرد که همه‌ی این نامه‌ها در چهار جلد منتشر شد. چندی بعد معلوم شد که جلال قادر نیست صاحب فرزندی شود.[۱] آنها حتی به هزینه مادر سیمین برای معالجه به اروپا رفتند، اما افاقه نکرد. نداشتن فرزند خلائی جدی در زندگی آنها بود، به گونه‌ای که جلال در سفری به اروپا به امید بچه‌دار شدن وارد رابطه پنهانی با زنی دیگر شد، اما از او نیز صاحب فرزندی نشد. در سال 1341 خواهر سیمین، هما ریاحی که پزشک متخصص زنان بود خودکشی کرد. سیمین دانشور دختر وی ـ لیلی ریاحی ـ را نزد خود آورد و او را به فرزندی پذیرفت.[۴]

فعالیت‌های شغلی

سیمین در حین تحصیل در مقاطع فوق لیسانس و دکتری به تدریس نیز می‌پرداخت و مدت نه سال در دبیرستان‌های دخترانه تهران زبان انگلیسی تدریس می‌کرد. پس از فوت پدرش در سال 1320 شمسی به معاونت اداره تبلیغات خارجی منصوب شد. او برای رادیو نیز مقالات اخلاقی و آموزشی می‌نوشت. پس از آن در روزنامه ایران به مقاله‌نویسی پرداخت.[۱]او در سال‌های همکاری با روزنامه ایران طی مقاله‌ای داستان‌های حسینقلی مستعان را که بزرگترین پاورقی‌نویس ایران بود مورد نقد و بررسی قرار داد که مورد توجه علاقمندان و اهل نظر قرار گرفت. پس از آن، در مجله امید به سردبیری نصرالله فلسفی انتقادی تند و تیز درباره‌ی داستان فتنه علی دشتی نوشت. بعدها مقالات پراکنده‌ای در روزنامه‌های کیهان و آیندگان نوشت.[۵]

دانشور پس از بازگشت از آمریکا در اداره‌کل هنرهای زیبا (وزارت فرهنگ و هنر بعدی) استخدام شد و مدتی مدیریت مجله نقش و نگار را برعهده گرفت و حدود هفت شماره از این مجله را انتشار داد. در ضمن، در هنرستان عالی هنرهای زیبا، هنرستان عالی موسیقی به تدریس زیبایی‌شناسی پرداخت. در سال 1338 در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر به استخدام دانشگاه تهران درآمد. او در دوره لیسانس، دروس هنر دوران باستان، هنر خاور دور، هنر دوران قرون وسطی و در دروه فوق لیسانس دروس اجباری شناخت زیبایی و هنر و فلسفه هنر را تدریس کرد. سرانجام در سال 1358 به تقاضای خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد.[۱]

فعالیت‌های ادبی

سیمین نویسندگی را با مقاله‌نویسی در رادیو و روزنامه ایران با نام مستعار شیرازی شیرین سخن، شیرازی بی‌نام و شاخه نبات آغاز کرد.[۶] اولین مجموعه داستانش، آتش خاموش (1327)، قصه‌های پراکنده‌ای بود که از بیست سالگیش در روزنامه کیهان، مجله بانو و مجله امید چاپ شده بود.[۵]در مدت دو سال تحصیل در دانشگاه استنفورد، دو داستان کوتاه به زبان انگلیسی در مجله ادبی پاسیفیک اسپکتاتور و کتاب داستان‌های استنفورد منتشر کرد.[۱]در سال 1340 دومین مجموعه قصه‌ی او با نام شهری چون بهشت به چاپ رسید. در اغلب داستان‌های این مجموعه سیمین به شوربختی‌ها و امیدهای زنانی توجه کرد که گریزگاهی در عالم خواب و افسانه می‌جستند. او کوشید نشان دهد چگونه ازدواج طبقه فقیر زمینه‌ساز ناخشنودی آنها از کل زندگی می‌شود. در سال 1348 یعنی همان سالی که جلال آل‌احمد درگذشت، او رمان معروف خود، سووشون، را منتشر کرد. این رمان که یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های زبان فارسی لقب گرفت بارها تجدید چاپ شد و فروش آن از نیم میلیون نسخه گذشت. به علاوه به چندین زبان نیز ترجمه شد.[۷]او در سال 1359 مجموعه داستان به کی سلام کنم؟ را منتشر کرد که چند قصه‌ی آن، از بهترین داستان‌های کوتاه معاصر به شمار می‌روند. در این مجموعه نیز اکثر قهرمانان داستان‌ها زنانی هستند که هریک به نوعی در جامعه مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌‎اند. او در سال 1372 رمان جزیره‌ی سرگردانی و در سال 1376 مجموعه داستان از پرنده‌های مهاجر بپرس که بیشتر داستان‌هایش جنبه‌ی سیاسی داشت و در سال 1380 دومین جلد رمان جزیره سرگردانی را با نام ساربان سرگردان را به چاپ رسانید که هر دو جلد رمان‌ها، درباره‌ی وقایع پیش از انقلاب، زمان انقلاب و جنگ است.[۲]او در رمان‌هایش کوشید تعبیری رمان‌وار از سیاست بدهد. گفته می‌شود سیمین دانشور در اواخر عمر خود رمانی به نام کوه سرگردان را نیز نوشته است که گم شده و به چاپ نرسیده است، اما ظاهرا این رمان هیچگاه نوشته نشده و حاصل تخیل نویسنده است.[۸]

تبحر سیمین در زبان انگلیسی و فوت پدر سبب شد او برای امرار معاش رو به ترجمه برخی آثار انگلیسی آورد. او پس از بازگشت از آمریکا، به ترجمه آثار نویسندگانی نظیر چخوف و هاثورن روی آورد.[۷] اشتغال به استادی در دانشگاه و قربانی شدن در صنعت ترجمه که به علت غربگرایی در روزگار سیمین از رونق بیشتری برخوردار بود سبب شد تعداد آثار تألیفی سیمین دانشور کمتر از ترجمه های اوباشد.[۹] سیمین دانشور از اعضای مؤسس و نخستین رئیس کانون نویسندگان ایران در سال 1347 بود. به علاوه، عضو تحریریه مجله الفبای غلامحسین ساعدی و ماهنامه آرش بود.[۱۰]

زن در آثار دانشور

داستان‌های دانشور زن- محور است به گونه‌ای که اغلب شخصیت‌های داستان‌های او را زنان تشکیل می‌دهند. توجه به زنان و پرداختن به زندگی آنها پیش از او تا به این حد در ادبیات داستانی ایران سابقه نداشته است. نوع و شخصیت زنان او نیز با نوع زنان نویسنده‌هایی چون هدایت و چوبک فرق دارد، مثلاً شخصیت رمان سووشون مثل شخصیت‌های زن بوف کور، موجود اثیری و زن لکاته مطلق و نامتعارف نیست. زری شخصیت اصلی رمان زن معمولی و عادی و عهده‌دار امور داخلی خانواده است، بی آنکه مثل زن‌های سنتی مطیع و منفعل باشد، مثل زن‌های داستان‌های چوبک هم نیست که به زن‌های بدکاره و روسپی پرداخته و آنها را در برابر زن‌های معصوم و اسیر زندگی خانوادگی قرار داده است. اصولاً زنان در آثار دانشور، اغلب به دو طبقه متمایز از هم تقسیم می‌شوند، زنان طبقه اشراف و زنان طبقه کارگر که خدمت زنان طبقه اشراف را می‌کنند و از این طریق با هم در ارتباطند. گاهی احساسات دلسوزانه و فردی گروه اول، شامل حال گروه دوم می‌شود. از گروه اول می‌توان شخصیت اصلی رمان سووشون و شخصیت‌های داستان‌های کوتاه یک زن با مردها و مار و مرد را مثال زد و از گروه دوم، شخصیت داستان‌های کوتاه شهری چون بهشت، انیس و به کی سلام کنم؟ را نمونه آورد. از این نظر، اغلب زنان طبقه متوسط جامعه ایرانی، کمتر در داستان‌های دانشور راه یافته‌اند.[۱۱]

سبک نوشتار

سیاق نوشتن و ویژگی‌های سبک سیمین ساده‌نویسی و استفاده از کلمات و اصطلاحات عامیانه است. او ترجیح می‌دهد وقایع را نشان بدهد نه وصف بکند، در واقع می‌کوشد اثرش به فیلم نزدیک بشود. از فعل و اسم بیشتر استفاده می‌کند و از قید و صفت کمتر، به شخصیت‌سازی و فضا بیشترین اهمیت را می‌دهد. کار او استناد به اضافه تخیل است. وقایع تاریخی را در ضمن داستان یا رمان، با زندگی قهرمان‌هایش ارتباط می‌دهد و قهرمان‌هایش را غالباً با درگیری با وقایع واقعی نشان می‌دهد. البته الزاماً ترتیب و توالی تاریخ را رعایت نمی‌کند، چرا که او رمان می‌نویسد نه تاریخ.[۱۲]

فعالیت‌های سیاسی

دانشور هرچند به لحاظ سیاسی گرایش به چپ داشت، اما برخلاف آل‌احمد ظاهراً هیچ گاه در قید و بند حزبی سیاسی قرار نگرفت. البته نام سیمین دانشور در سال 1323 در میان اعضای دبیرخانه حزب زنان آمده است.[۱] او با استفاده از نفوذ خانواده‌اش در حکومت به تعدادی از خانواده‌های زندانیان سیاسی کمک و برای آزادیشان تلاش می‌کرد. سیمین دانشور در پاسخ به این سؤال که چرا عضو هیچ حزب سیاسی نشده است گفته است:[۱۳]

می‌خواستم دنیا را با یک نظر وسیع و همه‌جانبه ببینم... از یک جبهه دیدن بیزارم. جلال عضو حزب توده بود. وقتی که از آن حزب انشعاب کرد، ما با هم آشنا شدیم. حزب توده به من چشمک فراوان زده بود، اما به آن حزب نپیوستم. خلیل ملکی اصرار فراوان کرد وارد نیروی سوم بشوم که نشدم. وقتی که حزب زحمتکشان علم شد، در ایران نبودم. نامه‌هایم هست به جلال می‌نوشتم پیوستنش به حزب زحمتکشان درست نیست.

سیمین علاقه شدیدی به مصدق، رهبر جبهه ملی داشت، به گونه‌ای که یوسف در سووشون، به گفته خود سیمین، همان مصدق است.[۶]نوشته‌ها و سخنان سیمین در کلاس‌های دانشگاه چنان بود که ساواک او را برنمی‌تابید، چنان که هنگام ارتقای وی از مرتبه دانشیاری به استادی در دانشگاه تهران، با اینکه به بیش از آنچه که به امتیاز ارتقاء نیاز بود، دست یافته بود اما ساواک جلوی ارتقاء او را گرفت. با این همه با تلاش‌های عزت‌اللّه نگهبان در گروه باستان‌شناسی ماند و به تدریس ادامه داد.[۶]

خانه سیمین و جلال

خانه‌ای که سیمین دانشور و جلال آل‌احمد آخرین سال‌های با هم‌بودنشان را در آن زندگی کردند، خانه‌ای در محله شمیران است که آل‌احمد با دست‌های خودش ساخته بود. در این خانه نویسندگان و متفکرین بسیاری با گرایش‌های مذهبی و غیرمذهبی از امام موسی صدر گرفته تا غلامحسین ساعدی توده‌ای گرد یکدیگر جمع می‌شدند. این خانه به‌ عنوان موزه، به همان شکل قدیم حفظ شده است.[۲]در فروردین ۱۳۹۸، شورای شهر تهران تصویب کرد کوچه‌ رهبری در نزدیکی خانه سیمین و جلال به نام سیمین دانشور نامگذاری شود.[۳]

سیمین دانشور در اسفند 1390 درگذشت و پیکر او در بهشت زهرای تهران در کنار خواهرش، ویکتوریا، به خاک سپرده شد.

آثار

داستان

  1. آتش خاموش (مجموعه 16 داستان) (1327). تهران: علمی.[۴]
  2. سووشون (1348). تهران: خوارزمی.[۵]
  3. شهری چون بهشت (مجموعه 10 داستان) (1354). تهران: کتاب موج.[۶]
  4. کتاب آبان یک (1357). تهران: آبان.[۷]
  5. بی کی سلام کنم (مجموعه 10 داستان) (1359). تهران: خوارزمی.[۸]
  6. جزیره سرگردانی (1372). جلد اول. تهران: خوارزمی.[۹]
  7. از پرنده‌های مهاجر بپرس (مجموعه 10 داستان) (1376). تهران: نشر کانون: نشر نو.[۱۰]
  8. ساربان سرگردان (1380). تهران: خوارزمی.[۱۱]
  9. انتخاب: مجموعه داستان (1386). تهران: قطره.[۱۲]

ترجمه

  1. کارنگی، دیل (ــ13). راز موفق زیستن. تهران: مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر.[۱۳]
  2. گورکی، ماکسیم (1329). تیفوس، با چند خاطره از چخوف. تهران: امیرکبیر.[۱۴]
  3. چخ‍وف‌، آن‍ت‍ون‌ پ‍اول‍ووی‍چ‌ (1329). تی‍ف‍وس‌ آن‍ت‍وان‌ چ‍خ‍وف‌. چ‍ن‍دخ‍اطره‌ از چ‍خ‍وف‌. ته‍ران‌: ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر.[۱۵]
  4. شنیتسلر، آرتور (1332). بئاتریس. تهران: بنگاه مطبوعاتی رواق.[۱۶]
  5. آل‌احمد، جلال (1333). اورازان. ترجمه‌ی مقدمه‌ی مونوگرافی (تک‌نگاری) به زبان انگلیسی. تهران.[۱۷]
  6. سارویان، ویلیام (1333). کمدی انسانی. تهران: ابن سینا.[۱۸]
  7. هاثورن، ناتانیل (1334). داغ ننگ. تهران: نیل.[۱۹]
  8. کورلندر، هرولد (1337). همراه آفتاب. تهران: کتابفروشی و چاپخانه محمدحسن علمی: مؤسسه انتشارات فرانکلین‏‫.[۲۰]
  9. چخوف، آنتوان (1341). دشمنان. تهران: بی‌نا.[۲۱]
  10. چخوف، آن‍ت‍ون‌ پ‍اول‍ووی‍چ‌ (1347). باغ آلبالو. تهران: نیل.[۲۲]
  11. چهل طوطی (1351). همراه جلال آل‌احمد. تهران: موج.[۲۳]
  12. پیتون، آلن (1351). بنال وطن. تهران: خوارزمی.[۲۴]
  13. ماه عسل آفتابی: مجموعه داستان (1362). تهران: رواق: فردوسی.[۲۵]
  14. شپ‍رد، ارن‍س‍ت‌ ه‍وارد (1385). کی گفت هو؟. تهران: طلوع دانش.[۲۶]
  15. بات‍را، پ‍روم‍ود (1386). گاوها به آسانی شیر نمی‌دهند!: اسرار مدیریت موفق در خانه و تجارتخانه. قم: فراگفت: فراروی.[۲۷]
  16. دویل، جارد (1386). روابط عاطفی همسران. قم: فراگفت: آفرینه.[۲۸]
  17. چان، پاتریک (1389). جاده‌های پیروزی: آسان‌ترین راه‌ها برای رسیدن به قله‌های موفقیت. قم: فراگفت. [۲۹]
  18. باترا، پرومود (1389). راهکارهای ساده برای تربیت دختران موفق. ترجمه به همراه حسنعلی میرزابیگی. تهران: آیینه دانش: علم‌آفرین: کانون پژوهش: فن‌افزار.[۳۰]
  19. باترا، پرومود (1389). راهکارهای ساده برای تربیت پسران موفق. ترجمه به همراه حسنعلی میرزابیگی. قم: آیینه دانش: علم‌آفرین: کانون پژوهش: فن‌افزار.[۳۱]
  20. گری، جان (1389). مردان مریخی، زنان ونوسی. قم: آئینه دانش.[۳۲]
  21. شاو، برنارد (1393). سرباز شکلاتی. تهران: روزنه.[۳۳]
  22. ذِن بودیسم سوزوکی (دو فصل آن منتشر شده است)[۱]

تحقیق و پژوهش و جستار

  1. راهنمای صنایع ایران (بی‌تا). بی‌جا.
  2. شاهکارهای فرش ایران (بی‌تا). با همکاری خانم دکتر نامی. 2 جلد (انگلیسی ـ فارسی). تهران.[۱]
  3. شوهر من جلال (بی‌تا). بی‌جا.[۳۴]
  4. غروب جلال (1360). تهران.[۳۵]
  5. شناخت و تحسین هنر (1375). تهران: کتاب سیامک.[۳۶]
  6. نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل احمد (1383-1385). 3 جلد. به اهتمام مسعود جزی. تهران: نیلوفر.[۳۷]
  7. ‏‫علم‌الجمال و جمال در ادب فارسی (1389). بازنگری و تدوین مسعود جعفری. تهران: نشر قطره.[۳۸]

نقل قول

بسیاری از جملات سیمین دانشور تبدیل به نقل قول شده است، از جمله:

  • آنقدر مدارا کرده‌ام که دیگر مدارا عادتم شده؛ وقتی خیلی نرم شدی همه تو را خم می‌کنند….!
  • کاش دنیا دست زن‌ها بود زن‌ها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند!!! و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچوقت خالق نبوده‌اند آنقدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند اگر دنیا دست زن‌ها بود، جنگ کجا بود؟
  • آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر بدهد. حالا که کاری نماند بکنم پس عشق می‌ورزم…


منابع

  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ آژند، یعقوب (1383). خاتون خطه قصه. در ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور) (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. صص101-109.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ پناهی‌فرد، سیمین (1390). سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش. تهران: سمیر. ص33-35.
  3. ↑ یاد جلال آل‌احمد در گفتگو با سیمین دانشور (1366). کیهان فرهنگی. سال چهارم. شماره 6. شهریور 1366.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ پناهی‌فرد، سیمین (1390). سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش. تهران: سمیر. صص38-41.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ پناهی‌فرد، سیمین (1390). سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش. تهران: سمیر. صص29-30.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ سرو سیمین: یادنامه دکتر سیمین دانشور (1396). به کوشش شاهین آریامنش. تهران: پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری. صص20-21.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ عابدینی، حسن (1400). دختران شهرزاد. تهران: نشر چشمه. صص130-132.
  8. ↑ عابدینی، حسن (1400). دختران شهرزاد. تهران: نشر چشمه. ص 141.
  9. ↑ دانشور، سیمین (1365). شهری چون بهشت. تهران: خوارزمی. چاپ ششم. ص 7.
  10. ↑ عابدینی، حسن (1400). دختران شهرزاد. تهران: نشر چشمه. ص 106.
  11. ↑ میرصادقی، جمال (1383). سیمین دانشور و قصه نویسی. در ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور) (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. ‌صص195-196.
  12. ↑ دهباشی، علی (1383). پای صحبت سیمین دانشور. در ب‍ر س‍اح‍ل‌ ج‍زی‍ره‌ س‍رگ‍ردان‍ی‌ (ج‍ش‍ن‌ن‍ام‍ه‌ س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور) (1383). ب‍ه‌ک‍وش‍ش‌ ع‍ل‍ی‌ ده‍ب‍اش‍ی. ت‍ه‍ران‌: س‍خ‍ن‌. ‌صص1002-1006.
  13. ↑ پناهی‌فرد، سیمین (1390). سیمین دانشور در آیینه‌ی آثارش. تهران: سمیر. ص46-49.

پیوند به بیرون

  1. روزنامه همشهری
  2. خبرگزاری ایسنا
  3. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
  4. پایگاه اطلاع‌رسانی کتابخانه‌های ایران (lib)

نگارخانه

  • سووشون تألیف سیمین دانشور

  • آتش خاموش تألیف سیمین دانشور

  • به کی سلام کنم؟ تألیف سیمین دانشور

  • جزیره سرگردانی تألیف سیمین دانشور

  • ساربان سرگردان تألیف سیمین دانشور

  • شهری چون بهشت تألیف سیمین دانشور

  • بنال وطن اثر آلن پیتون، ترجمه سیمین دانشور


نویسنده: حکمت بروجردی

برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=سیمین_دانشور&oldid=13612»