پری اباصلتی
پری اباصلتی (1314-؟) سیاستمدار، روزنامه‌نگار، خبرنگار، مترجم، فعال حقوق زنان و نماینده دوره بیست و چهارم مجلس شورای ملی (1354 ـ 1357) از تهران بود.[۱]
زندگی‌نامه
پری اباصلتی (میرهاشم) فرزند ابوطالب در سال 1314 چشم به جهان گشود. او در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تهران کارشناسی و در رشته تعلیم و تربیت دانشنامه کارشناسی ارشد خود را دریافت کرد.
فعالیت‌ها
پری اباصلتی از سال 1334 فعالیت روزنامه‌نگاری خود را با حمایت فرخ‌دین پارسای پدر فرخ‌رو پارسای آغاز کرد. او عهده‌دار سردبیری مجله اطلاعات بانوان و خبرنگاری روزنامه اطلاعات و نیز سرپرستی انجمن دوشیزگان و بانوان بود.[۱] پری اباصلتی در سال 1338 به عنوان دبیر و مترجم به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد.[۱]
در اواخر دهه چهل، با حمایت حسن شهباز به عضویت کلوپ زونتا (شاخه غیر رسمی کلوپ روتاری) درآمد و پس از زمانی کوتاه به ریاست آن منصوب شد (کلوب زونتا در ایران در سال 1342 تشکیل شد و نحوه انتخاب اعضا در این کلوب مشابه کلوپ روتاری بود). پری اباصلتی در سال 1351 مشاور مطبوعاتی شرکت بیمه البرز شد و مدتی نیز نماینده بیمه یورکشایر انگلستان در ایران بود.[۱]
او در سال 1354 با اکثریت 71367 رأی از 720822 رأی به عنوان نماینده مردم تهران وارد مجلس شورای ملی شد.[۲] اباصلتی در مجلس عضو کمیسیون فرهنگ و هنر و کمیسیون اطلاعات و جهانگردی بود و ریاست این کمیسیون را نیز برعهده داشت. وی همچنین در اجلاسیه اول دوره بیست و چهارم مجلس، عضو و منشی هیئت رئیسه بود.[۱] او پس از انقلاب اسلامی به آمریکا مهاجرت کرد و نشریه راه زندگی [۲] را با همکاری همسرش هوشنگ میرهاشم تأسیس کرد.[۳]
آثار
پری اباصلتی به زبان‌های انگلیسی و فرانسه مسلط بود[۳] و آثاری در قالب تالیف و ترجمه از وی موجود است که در زیر به آنها اشاره می‌شود.
تألیف
- انگلیسی فوری[۴]
- رازهای ناگفته اردشیر زاهدی (1381). به اهتمام پری اباصلتی و هوشنگ میرهاشم. ترجمه نشریات و مقالات رقیه باقرزاده. تهران: به آفرین[۵]
ترجمه
- دوئل و چند داستان دیگر (1334). اثر گی‌دو مو پاسان، تهران: سپهر (چاپخانه)[۶]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون‌گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر. صص163-164.
- ↑ زندگی‌نامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع‌رسانی زنان.
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص63.
پیوند به بیرون
نویسنده: هانیه قهرمانی