مهروش صفی‌نیا

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مهروش صفی‌نیا (مستوفی)، نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی

مهروش صفی‌نیا (1296- ؟) نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی از تهران بود.[۱]

زندگی‌نامه

گواهی پایان دانشسرای‌عالی مهروش صفی‌نیا (مستوفی)، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران

مهروش صفی‌نیا (مستوفی) فرزند عبدالله مستوفی در سال 1296 به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران، اصفهان و شیراز به پایان رسانید و جزو اولین دسته زنان ایران در سال 1314 در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران نام‌‎نویسی کرد و در سال 1318 به اخذ کارشناسی در رشته زبان و ادبیات فرانسه و انگلیسی نائل آمد. در سال 1324 در دانشکده حقوق تهران نام‌نویسی کرد و سه سال بعد به عنوان اولین زن ایرانی در رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ‌‎التحصیل شد.[۱] صفی‌نیا به زبان‌های انگلیسی و فرانسه تسلط داشت.[۲]


فعالیت‌های اجتماعی و شغلی

صفی‌نیا خدمات اداری خود را از سال 1322 و با سمت دبیری در وزارت فرهنگ آغاز و تا سال 1337 به تدریس زبان فرانسه و انگلیسی در دبیرستان‌های تهران اشتغال داشت و از آن به بعد به تأسیس کودکستان و دبستان صفی‌نیا اقدام کرد و سپس دوره دبیرستان را هم به نام دبیرستان عبدالله مستوفی دایر کرد. وی خدمات اجتماعی خود را از سال 1311 در اصفهان و در جمعیت شیر و خورشید سرخ شروع کرد[۱] و پس از آن به عنوان مشاور جمعیت زنان دانشگاهی، عضو انجمن بین‌المللی زنان، رئیس اتحادیه زنان حقوقدان در ایران، عضو کلوپ بین‌المللی زونتا، عضو هیئت امنای مؤسسات آموزشی فرح پهلوی و عضو هیئت مدیره سازمان زنان بود.[۳] وی در سال 1350 در دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم شمیرانات وارد مجلس شورای ملی شد و به عضویت هیئت رئیسه مجلس درآمد.[۱] همچنین در مجلس عضو کمیسیون‌های امور خارجه، آموزش و پرورش و نایب رئیس کمیسیون علوم و آموزش عالی بود. او پس از اتمام دوره نمایندگی، در دی ماه 1354 به سمت قائم مقام وزیر آموزش و پرورش برای نظارت بر اصل پانزدهم انقلاب سفید تعیین شد.[۲]


فعالیت‌های سیاسی

مهروش صفی‌نیا از سال 1350 تا 1354 به عنوان نماینده مردم شمیرانات در دوره بیست و سوم مجلس شورای اسلامی فعالیت داشت. او همچنین در حوزه انتخابیه خود مؤسسه فرهنگی صفی‌نیا و عبدالله مستوفی را اداره می‌کرد.[۳]


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مهروش صفی نیا (1352). وحید. شماره 121. دی. 998.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون‌گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر. صص188-189.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص136.


نگارخانه

نویسنده: هانیه قهرمانی