مریم اردلانی
مریم اردلانی (1271-1345ش) از مدیران و فعالان فرهنگی و بنیان‌گذار اولین مدرسه دخترانه در سنندج بود.[۱]
زندگی‌نامه
مریم اردلانی فرزند شاه میر در سال 1271ش. در تهران به دنیا آمد. او تحصیلاتش را در مدرسه مدرسه دخترانه آمریکایی که نخستین مدرسه دخترانه در تهران بود به پایان رساند. این مدرسه توسط مبلغان مسیحی (مسیونرهای) آمریکایی در سال ۱۲۵۳ تأسیس شد و بعدها تبدیل به مدرسه ایران بیت‌ئیل و بعد، کالج دماوند شد. او و مهرتاج رخشان از نخستین دانش‌آموختگان ایرانی مسلمان این مدرسه بودند.[۲] مریم در جشن فارغ‌التحصیلی خود برای نخستین بار در موضوع آزادی زنان سخنرانی کرد که مورد توجه همگان قرار گرفت. او با غلامعلی خان اردلان که از بستگان نزدیک وی بود، ازدواج کرد و چون غلامعلی اردلان مأمور خدمت در ترکیه شده بود راهی سنندج شدند تا از آنجا به ترکیه عزیمت کنند، ولی در همان ایام به علت پیش آمدن جنگ جهانی اول به ناچار در سنندج و در املاک پدری اردلانی اقامت گزیدند.[۳]
فعالیت حرفه‌ای
اردلانی پس از فراغت از تحصیل در مدرسه بیت‌ئیل به تدریس ریاضی مشغول شد.[۴] سپس به پیشنهاد ساموئل مارتین جردن برای مدت یک سال مدرسه ایران بیت‌ئیل را ترک و مأمور خدمت در مدرسه ایتام سپهدار شد. پس از آن به تقاضای رئیس مدرسه ناموس به تدریس دروس علمی و ریاضیات آن دبیرستان مشغول شد.
مریم اردلانی در زمان حضور در سنندج در منزل خود به تعلیم و تربیت دختران سنندجی پرداخت و مدرسه کوچکی را برپا نمود و به زنان و دختران خواندن و نوشتن می‌آموخت، به علاوه گلدوزی و خیاطی نیز تعلیم می‌داد. در سال 1303 مظفرخان سردار انتصار حاکم سنندج به او پیشنهاد کرد که حاضر است در بودجه مدارس پسرانه مبلغی برای گسترش مدرسه خصوصی او در اختیار ایشان بگذارد؛ اما خانم اردلانی پیشنهاد او را نپذیرفت و از وی خواست که اقداماتی برای دولتی شدن آن مدرسه دخترانه بنماید. در نتیجه تلاش سردار انتصار در سال 1305 وزارت معارف با تبدیل مدرسه خصوصی به دولتی و به ریاست خود مریم اردلانی موافقت کرد و حکم مربوطه صادر شد.[۵] او مدرسه را به یاد مستوره اردلان (مستوره کردستانی) از زنان سخنور کردستان، مدرسه مستوره اردلان نامید.[۳]
مریم اردلانی پس از چند سال فعالیت در این مدرسه به تهران آمد و در اسفند 1308 تا سال 1314 در دو مدرسه به عنوان مدیر و مدتی نیز به عنوان بازرس در وزارت فرهنگ خدمت می‌کرد. او در سال 1317 به ریاست هنرستان دختران انتخاب شد.[۳]اردلانی مدتی نیز رئیس پرورشگاه دختران بود.[۲]او که به زبان انگلیسی مسلط بود به نمایندگی از وزارت فرهنگ در بنگاه خاور نزدیک (ورامین) در امور فرهنگی گماشته شد[۳] و به علاوه در اداره اصل چهار مأمور تربیت معلم در روستاها شد.[۶]مریم اردلانی علیرغم ابتلا به بیماری قلبی تا سال 1345 که چشم از جهان فرو بست پیوسته به خدمات فرهنگی خود ادامه داد.[۴]
مفاخر
مریم اردلانی به خاطر خدمات فرهنگی خود مدال درجه یک علمی وزارت فرهنگ را به دست آورد.[۳]
منابع
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. ص78.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ بامداد، بدرالملوک (1348). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. ج2. تهران: ابن سینا. ص70.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. صص113-116.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. صص48-50.
- ↑ حیرت سجادی، عبدالحمید (1380). پیشینه آموزش و پرورش کردستان. تهران: عابد. ص233.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص60.
پیوند به بیرون
نگارخانه
موافقت با استخدام مریم اردلانی در وزارت آموزش و پرورش، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
قرارداد استخدام مریم اردلانی به سمت مدیریت دبستان شماره 15 دختران مرکز در سال 1316، صفحه اول، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
قرارداد استخدام مریم اردلانی به سمت مدیریت دبستان شماره 15 دختران مرکز در سال 1316، صفحه دوم، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
گواهی تولد و شناسنامه مریم اردلانی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
گواهی تولد و شناسنامه مریم اردلانی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران
نویسنده: سمیه سادات هاشمی