ماه منیر نفیسی

از دانشنامه الکترونیکی زنان
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۲ توسط Boroujerdi (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
ماه منیر نفیسی، استاد دانشگاه تهران
کتاب اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های عمده زبان فرانسه، روی جلد، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران[۱]
کتاب اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های عمده زبان فرانسه، صفحه 1، سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران[۲]

ماه منیر نفیسی (جزایری) (1295-1370) محقق، زبان‌شناس، استاد دانشگاه تهران و از اولین استادان زنی بود که از ابتدای تأسیس دانشگاه تهران در آنجا به تدریس پرداخت.

زندگی‌نامه

ماه منیر نفیسی متولد 1295 [۳] در تهران، آخرین فرزند علی‌اصغر نفیسی ملقب به مؤدب‌الدوله، نوه‌ی میرزا علی اکبر نفیسی ملقب به ناظم الاطباء از اولین پزشکان ایران، برادرزاده‌ی سعید نفیسی، خواهر حبیب نفیسی و همسر دکتر شمس‌الدین جزایری بنیانگذار دانشکده‌ی اقتصاد دانشگاه تهران بود. او در سال 1319 با دکتر شمس‌الدین جزایری ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه دختر و یک پسر بود. ماه منیر نفیسی در سال 1370 درگذشت.[۱]

تحصیلات

ماه منیر نفیسی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند. وی یکی از اولین فارغ‌التحصیلان مدرسه ژاندارک بود که برای ادامه تحصیل و گذراندن دوره‌های تکمیلی و عالی به سوئیس رفت و در رشته‌ی ادبیات فرانسه مشغول به تحصیل شد. پس از آن به مطالعه فلسفه و زبان انگلیسی پرداخت.او از دانشگاه لوزان سوییس در رشته زبان فرانسه فارغ التحصیل شد. رساله دکترای وی، مطالعه تطبیقی افسانه‌های لافونتن «شاعر فرانسوی» با حکایات گلستان سعدی بود.[۲]

ماه منیر نفیسی مقارن جنگ جهانی دوم به ایران آمد و به شغل دبیری پرداخت.[۳] وی پس از بازگشت به ایران ابتدا در دانشسرای عالی و پس از تشکیل دانشکده‌ی ادبیات در آنجا به تدریس زبان و ادبیات فرانسه و نیز مبانی فلسفه پرداخت. سپس به همراه فاطمه سیاح و امینه پاکروان از اولین استادان زنی بود که از ابتدای تأسیس دانشگاه تهران در آنجا به تدریس پرداختند. ماه منیر نفیسی پس از 31 سال تدریس و تعلیم صدها دانشجو که بسیاری از آنها از بزرگان فرهنگ و ادب معاصر محسوب می‌شوند در سال 1349 [۴] در حالی که ریاست دپارتمان زبان فرانسه دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه تهران را برعهده داشت بازنشسته شد.[۲]

وی علاقه زیادی به مطالعه داشت و با وجود اداره امور زندگی از خانه‌داری و تربیت فرزند و شغل دبیری، از کوتاه‌ترین فرصت اوقات فراغت استفاده کرده به مطالعه می‌پرداخت و لذت کتابخوانی را از هر تفریح دیگری بالاتر میدانست. او روزی را که به مقام استادی رسید بهترین روز زندگی خود می‌دانست.[۳]

آثار

  1. اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های عمده زبان فرانسه با ترجمه فارسی (بی‌تا). تهران: بانک ملی ایران.[۵]
  2. قطعات منتخب از آثار ادبیات فرانسه
  3. داستان‌های کوتاه[۲]


پیوند به بیرون

  1. بانک اطلاعات رجال
  2. ویکی پدیا
  3. دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
  4. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران


منابع

  1. جزایری، پروین (1382). در کوچه‌های یاد. بی‌جا. ص9.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ جزایری، پروین (1382). در کوچه‌های یاد. بی‌جا. صص7-8.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ خشایار وزیری، فخری قویمی (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص209.