ظفردخت اردلان
ظفردخت اردلان (1303-1393) حقوقدان ایرانی و اولین نماینده ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد در سال 1340 بود.
زندگینامه
ظفردخت اردلان در سال 1303 در شهر سقز به دنیا آمد. وی نخستین زن ایرانی است که به عنوان نماینده اصلی ایران در کمیسیون وضع زن در سازمان ملل متحد در سال 1340 معرفی شد. همچنین از نخستین فارغالتحصیلان دانشکده حقوق دانشگاه تهران است. در پایان این دوره او برای ادامه تحصیل به سوییس رفت[۱] و دوره دکترای علوم اجتماعی را در این کشور گذراند.
ظفردخت اردلان در سال 1330 مجله «آزادی زنان» را منتشر کرد. او در راه به دست آوردن حقوق اجتماعی زنان ایران گامهای مؤثری برداشت. او با شرکت در سمینارها و کنفرانسهای مختلف در داخل و خارج از کشور چهره تازهای از زن ایرانی را به نمایش گذاشت.[۲] همچنین وی تألیفات زیادی در رشته ادبیات دارد و از همکاران مجله اطلاعات هفتگی بود که داستانهای متعددی ترجمه و در مجله اطلاعات هفتگی به چاپ رساند.[۱]
اردلان عضو کمیسیون حقوق بینالملل شورای عالی جمعیتهای زنان و مدتی نیز دانشیار دانشکده علوم انسانی دانشگاه تهران بود.[۱]
شورای زنان از قدیمیترین جمعیتهای زنان بود که فعالیت خود را در سال 1322 آغاز کرد. اولین جلسه این شورا در منزل صفیه فیروز تشکیل شد. این جمعیت که در ابتدا با پنج عضو شروع به کار کرد پس از اندک زمانی به بیش از چهار صد نفر رسید. فعالیتهای این جمعیت بیشتر ارائه خدمات اجتماعی بود و کمتر فعالیت سیاسی انجام میدادند.
ظفردخت اردلان در سال 1337 (۱۹۵۹م.) به عنوان ناظر در کمیسیون وضع زن در ژنو حضور یافت.[۱] ظفردخت اردلان با دکتر صدارت (شاعر) ازدواج کرد.
آثار
- جامعهشناسی خانوادگی (به زبان فرانسه)
- پیکره اجتماعی بانوان سوییس (اثر پژوهشی به فارسی و فرانسه)
- رفتارهای زن در ایران در خلال آخرین نیمه قرن
- تاریخ اجتماعی گروه زنان
- نقش زن ایرانی در وحدت و استقلال ملی
- برخی از فنون تحقیق در علوم اجتماعی [۱]
- حقوق زن در ادوار تاریخی (پایاننامه) (--13). دانشگاه تهران، دانشکده حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی[۲]
- Pour une sociologie domestique en Iran (1341).Teheran: Imprimerie de l'universite de Teheran [۳]
- نظام خانوادگی در ایل شاهسون (1350)
- کلاکهون، کلاید (1350). زمینه انسانشناسی و مردمشناسی. بیجا. چاپخانه سایه[۴]
- بررسی و تحلیل ماده دهم اعلام جهانی رفع تبعیض از زن و مقایسه آن با مقررات ایران (1354). تهران: سازمان زنان ایران[۵]
منابع
پیوند به بیرون