مهرانگیز دولتشاهی
مهرانگیز دولتشاهی (1296-1387) اولین سفیر زن ایرانی و نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی از کرمانشاه بود.[۱]
زندگینامه
مهرانگیز دولتشاهی در سال ۱۲۹۶ در اصفهان به دنیا آمد. او دیپلمات ایرانی، نماینده سه دوره مجلس شورای ملی و فعال حقوق زنان بود. وی اولین زن ایرانی بود که توانست در تاریخ معاصر ایران به مقام سفیر نایل شود. پدرش محمدعلی میرزا شکوه الدوله، وزیر پست و تلگراف و تلفن در حکومت پهلوی و مادرش اخترالملوک هدایت دختر هدایت قلی خان اعتضاد الملک بود. [۲] مهرانگیز خواهر مهین دولتشاهی، همسر مظفر فیروز وزیر کار در کابینه احمد قوام و خواهرزاده صادق هدایت بود. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند. در سال 1318 با مهندس انصاری، رئیس اسبق بنگاه مستقل برق ازدواج کرد و در سال 1320 به اتفاق همسرش برای ادامه تحصیل به آلمان رفته و در سال 1332 موفق به دریافت مدرک دکترای علوم اجتماعی و سیاسی از دانشگاه هایدبرگ شد. مهرانگیز دولتشاهی در مهرماه ۱۳۸۷ در سن ۹۱ سالگی در پاریس درگذشت.
سوابق و فعالیتهای شغلی
نماینده ایران در سمینار حقوق زن در مسکو در سال 1335
نماینده ایران در کنفرانس سازمان ملل متحد برای سازمانهای غیردولتی در رم در سال 1336
ناظر ایرانی کمیسیون حقوق زن سازمان ملل در ژنو در سال 1340
عضو نمایندگی ایران در کنفرانس کار در ژنو در سال 1343
عضو هیئت ایرانی در کمیسیون حقوق زن در سال 1344
نماینده ایران در سمینار حقوق بشر سازمان ملل متحد در مسکو در سال 1349
در دوره وزارت عباسعلی خلعتبری در وزارت امور خارجه ایران، از مهرانگیز دولتشاهی برای تصدی سفارت ایران در دانمارک دعوت به عمل آمد و وی در سال 1354 به عنوان اولین سفیر زن عازم سفارت ایران در دانمارک شد و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی به این مأموریت ادامه داد.
فعالیتهای اجتماعی
مهرانگیز دولتشاهی در سال ۱۳۲۵ در سازمان خدمات اجتماعی و انجمن حمایت از زندانیان مشغول به کار شد.[۱]
سایر فعالیتهای اجتماعی وی به شرح ذیل است:
احداث جمعیت خیریه زنان شهرداری در سال 1325
تشکیل بخش زنان حزب دموکرات در سال 1325 و عضویت در شورای مرکزی حزب
عضو هیئت تحریریه روزنامه حزب
عضو کمیته تعلیم و تربیت سازمان شاهنشاهی از 1326 تا 1328
رئیس قسمت آموزش اجتماعی در بنگاه عمران کشور از 1333 تا1335؛ سفر به هند به جهت تهیه گزارشی از پیشرفتهای عمران روستایی هند و تطبیق آن با ایران
در سال 1334 «جمعیت راه نو» را تشکیل داد که در زمینه زنان فعالیت میکرد. او به مدت 7 سال ریاست این جمعیت را به عهده داشت.
عضو مؤسس حزب ایران نوین و عضو هیئت اجرایی شورای مرکزی آن حزب و مؤسس شعبه حزب در کرمانشاه[۲]
ایجاد کانون خدمات جمعیت در جنوب تهران در سال 1335
عضو جمعیت خیریه فرح پهلوی از سال 1338
تأسیس نمایشگاه بینالمللی فعالیت زنان با شرکت 30 کشور آسیایی و اروپایی[۳] در سال 1339 تحت حمایت فرح پهلوی
در سال 1339 به نمایندگی از طرف شورای عالی زنان به استانبول رفت.
عضو مؤسس شورای عالی جمعیتهای زنان و دبیر این شورا از سال 1340 تا 1342 [۴]
خزانهدار انجمن حمایت از زندانیان از 1340 تا 1344
بنیانگذار شعبه شیر و خورشید سرخ کرمانشاه در سال 1346
عضو مؤسس و خزانهدار جمعیت ملی مبارزه با سرطان در سال 1351
در سال 1345 به سمت نایب ریاست شورای بینالمللی زنان انتخاب شد.
آثار
سیر پیشرفت سیاسی و مذهبی وسایل ارتباطات جمعی در ایران و پیداش مطبوعات آزاد در نتیجه انقلاب مشروطیت (رساله دکتری)، سال 1332
سخنرانی درباره تاریخچه مسئله نفت ایران در دانشگاه هایدبرگ در سال 1330
سخنرانی درباره وضع و مقام فعالیتهای زنان ایران در برابر سازمانهای زنان آلمانی در بن در سال 1336
سخنرانی درباره پیشرفت زنان ایران در نتیجه انقلاب سفید در جلسه کمیته زنان شوروی در مسکو در سال 1340
سخنرانی درباره وضع زن در ایران و نتایج انقلاب سفید در وضع اجتماعی و حقوقی زنان در شورای زنان انگلستان در سال 1342
منابع
- ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم، ص160.
- ↑ خشایار وزیری، فخری قویمی(1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش، ص223.
- ↑ بامداد، بدرالملوک(1347). زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید. تهران: ابن سینا، ص80.
- ↑ زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع رسانی زنان.