هاجر تربیت

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

زندگی نامه

هاجر تربیت در سال 1285ش. در استانبول به دنیا آمد. پدرش حسینقلی از کارمندان سفارت ایران در استانبول بود. هاجر تحصیلات متوسطه را در استانبول به اتمام رساند و به سه زبان عربی، فرانسه و انگلیسی مسلط شد. در همانجا با محمدعلی تربیت ازدواج کرد و به تبریز نقل مکان کرد.

فعالیتها

هاجر تربیت یکی از زنان فعال اجتماعی – فرهنگی، نویسنده و از مبارزان آزادی بود.

هاجر در تبریز در مدارس دخترانه تبریز مشغول تدریس شد و به دختران ورزش و هنرهای دستی آموزش می داد. پس از انتقال همسرش به تهران بعنوان نماینده مجلس شورای ملی(1311)، وی نیز به تهران آمده و پس از مدتی به ریاست دارالمعلمات (دانشسرای مقدماتی) برگزیده شد. از کارهای مهم وی در این سمت طرح اونیفرم یا روپوش برای دختران مدارس بود.

در سال 1314 به ریاست «کانون بانوان» انتخاب شد.

در سال 1318 به ریاست دبیرستان نوربخش (مدرسه آمریکایی ها) منصوب شد.

در سال 1319 و همزمان با تأسیس بنگاه حمایت مادران و نوزادان، هاجر تربیت عضو این جمعیت شده و یکی از اعضای هیأت مدیره آن شد. وی بارها از تریبون مجلس به مناسبت تأسیس بنگاه حمایت مادران و کودکان، سخنرانی کرد. مهمترین موضوعاتی که وی در سخنرانی هایش به آنها اشاره می کرد عبارتند از: نقص بهداشت، تحصیل جوانان، بازنگشتن جوانان از خارج، شرکت زنان در کلاسهای مبارزه با بی سوادی، هفته کتاب، اعلامیه حقوق بشر و خانواده ایرانی و روز مادر.

هاجر تربیت از اعضای فعال «حزب زنان ایران» نیز بود. این حزب در سال1322 در تهران تشکیل شد. حزب زنان در سال 1324به «شورای زنان ایران» تغییر نام داد.

وی نماینده مردم تهران در دو دوره بیست و یکم و بیست و دوم مجلس شورای ملی بود و در ششمین دوره مجلس سنا به سناتوری از شهر تهران انتخاب گردید.

در سال 1323 هاجر تربیت به ‌اتفاق فاطمه سیاح از طرف حزب زنان برای مطالعه و تأسیس رابطه با زنان ترک به کشور ترکیه مسافرت کرده و در مجالس مختلف فرهنگی و ادبی سخنرانی کردند.

هاجر تربیت درکارنامه فعالیتهای فرهنگی خود ترجمه چندین اثر از زبان انگلیسی به فارسی را نیز دارد که از آن جمله می توان به دختر مونتزوما، ج‍زی‍ره‌ گ‍ن‍ج و دایره سفید اشاره کرد.

منابع

پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران.

دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم.

فرخ زاد، پوران (1381).کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره.