شلیته

شلیته /ʃælite/

تعریف

دامن کوتاه پرچین که زنان در گذشته روی تنبان می­ پوشیدند.

شکل و جنس

جنس آن معمولا از کتان سفید یا مخمل­های رنگارنگ بود. طبقات کم درآمد شلیته های خود را از پارچه چیت گلدار و رنگی می­ دوختند. معمولا دور شلیته هایی که از کتان سفید بود با خامه ­های رنگین یا نخ قرقره مشکی گلدوزی و حاشیه دوزی می­ کردند. هرچه چین های دورکمر ریزتر و پرتر بود شلیته ارزش بیشتری داشت. پس از این که پوشیدن تنبانهای پر چین از مد افتاد شلیته جای آن را گرفت و با شلوارهای مشکی پوشیده می ­شد. زنان معمولا در خانه تنبان و شلیته می­ پوشیدند. گاهی زنان اشراف ده و یا یازده شلیته را روی هم پوشیده و آنها را با بند قیطانی می­ بستند تا جایگزین فنر زیر دامن شود. بلندی و درازای شلیته بر حسب منطقه جغرافیایی متفاوت بود، به گونه­ ای که از تهران به سمت جنوب ایران در شهرهای مختلف بر طول آن افزوده می­ شد. مثلا در تهران کوتاه بود، در اصفهان تا زانو می­ رسید و در شیراز بلندتر بود.

منابع

ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.

غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.

نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران.