نیره سعیدی

پرونده:نیره سعیدی.jpg

نیره سعیدی (میرفخرایی)، برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی

نیره (نیر) سعیدی (میرفخرایی) (1299-1370) برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی در دوره های بیست و دوم[۱] و بیست و سوم[۲] از تهران بود.

زندگینامه

نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1299 در تهران به دنیا آمد.[۳] پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در مدرسه ژاندارک گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فرانسه فارغ التحصیل شد. سعیدی طبع شاعرانه داشت و آثارش اعم از منثور و منظوم در مطبوعات بعد از شهریور 1320 به چاپ رسیده است.

سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و پس از مدتی با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت. حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام های مریم و مینا بود.

نیره سعیدی در ۲۱ مرداد ۱۳۷۰ در پاریس درگذشت.

فعالیتهای اجتماعی و سیاسی

نیره سعیدی در سال 1323، امتیاز مجله ماهنامه بانو را گرفت و به مدت سه سال مدیریت این مجله را بر عهده داشت. وی همچنین با رادیو ایران نیز همکاری داشت و مدیر و مجری برنامه بانو (زن و زندگی) بود. سعیدی از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس شورای عالی جمعیت زنان بود و سمت هایی چون سخنگو و ریاست روابط عمومی شورای عالی جمعیت زنان، عضو شورای فرهنگی سلطنتی، عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی و عضویت در هیئت امنای کتابخانه پهلوی را بر عهده داشت.

در سال 1343 نیره سعیدی به همراه مهرانگیز منوچهریان، پروین صوفی، شوکت ملک جهانبانی و فرخ رو پارسا برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.

نیره سعیدی از طریق فعالیت مطبوعاتی و همچنین به واسطه نفوذ همسرش که سناتور تهران بود، با عضویت در حزب ایران نوین به تدریج به فعالیت های سیاسی روی آورد و خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کرد. وی در سال 1346 در دوره بیست و دوم قانون گذاری به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای ملی راه یافت. همچنین در سال 1350 در دوره بیست و سوم به طور متوالی از سوی مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد. وی در مجلس عضو کمیسیون های فرهنگ و هنر، اطلاعات، امور خارجه و کمیسیون رسیدگی به سؤالات بود.

فعالیتهای علمی

نیره سعیدی علاوه بر فعالیتهای سیاسی به کار ترجمه نیز می پرداخت. وی به زبان های فرانسه و انگلیسی تسلط کامل داشت و به خاطر ترجمه اشعار لافونتن برنده جایزه یونسکو شد. وی اولین زن ایرانی است که برنده جایزه یونسکو گردید.

آثار

1. ترانه من (۱۳۵۴). ‬‬اصفهان‏‫، چاپخانه زیبا‬.[۴]
2. قصه های لافونتن (1359). اثر ژان دو لافونتن، ت‍ه‍ران‌‏‫: بنگاه ترجمه و نشر کتاب‬.‬‬[۵]
3. ن‍ق‍ش‌ آی‍ن‍ده‌ (1369). تهران.[۶]
4. شطرنج باز (1395). اثر اشتفن تسوایک. تهران: شرکت انشارات علمی و فرهنگی.[۷]
5. کازانوا

همچنین سه مقاله از وی در پرتال جامع علوم انسانی موجود است.[۸]