نیره سعیدی
زندگینامه
نیره سعیدی در سال 1293 در تهران به دنیا آمد. پدرش معیرالممالک میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در مدرسه ژاندارک گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فرانسه فارغ التحصیل شد.
همسر نیره سعیدی، محمد سعیدی نام داشت و نماینده مجلس سنا بود. حاصل ازدواج آنها دو دختر به نامهای مریم و مینا بود.
نیره سعیدی در ۲۱ مرداد ۱۳۷۰ در پاریس درگذشت.
فعالیتهای اجتماعی و سیاسی
عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی
عضو شورای فرهنگی سلطنتی
عضو هیئت امنای کتابخانه پهلوی
مدیر مجله بانو (1323)
مؤسس برنامه بانو (زن و زندگی) در رادیو
در سال 1343 نیره سعیدی به همراه مهرانگیز منوچهریان، پروین صوفی، شوکت ملک جهانبانی و فرخ رو پارسا برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.[۱]
نماینده مردم تهران در مجلس شورای ملی در دوره های بیست دوم و بیست و سوم (1346-1350)[۲]
فعالیتهای علمی
نیره سعیدی علاوه بر فعالیتهای سیاسی به کار ترجمه نیز می پرداخت. از مهمترین آثار او می توان به ترجمه اشعار لافونتن اشاره کرد. سعیدی به خاطر ترجمه این اشعار برنده جایزه یونسکو شد. وی اولین زن ایرانی است که برنده جایزه یونسکو گردید. از دیگر آثار او می توان به
- ح‍م‍اس‍ه‌ه‍ا و اف‍س‍ان‍ه‌ه‍ای مردم آل‍م‍ان
- کازانوا
- شطرنج‌‌باز
- ن‍ق‍ش آی‍ن‍ده
- و ترانه من
اشاره کرد.
منابع
دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم.