چاقچور

چاقچور / t͡ʃɑqt͡ʃur/ که به چاخچور و چاقشور نیز معروف است.

تعریف

یکی از پوششهای زنان در دوران قاجار شامل شلوار بلند و بسیار گشادی که جورابی به پایین آن متصل بود.

انواع

این شلوار را زنان به هنگام بیرون آمدن از خانه و بر روی شلیته و تنبان می­پوشیدند. شلواری گشاد و آستردار که دم پای آن چین دار و تنگ بود. این شلوار به وسیله لیفه بلند و بندی در زیر شکم بسته می شد. وسط دو لنگه آن را به شکل مثلثی باز می­گذاشتند و برخی نیز آن را از دو لنگه جدا از هم می­دوختند به طوری که آن را در بالای زانو با دو بند محکم می­کردند. جنس چاقچور معمولا کتان یا ابریشم بود. چون چاقجور بسیار بلند و گشاد بود همه تنبان یا شلیته درون آن جا می­شد و زن­ها بسیار مواظب بودند آهار یا برآمدگی تنبان درهم نشکند و در راه رفتن معلوم شود تنبان پنبه دار یا فنردار پوشیده اند. رنگ آن را بنفش، آبی یا طوسی انتخاب می­کردند، ولی چاقچور مشکی از همه فاخرتر بود. زنان سادات چاقچور سبز می ­پوشیدند.

منابع

ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.

ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.

غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.

ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر.