روبنده

روبنده/rubænde/

تعریف

پارچه­ای از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر که صورت و قسمت جلویی سینه را می­پوشاند و به هنگام بیرون رفتن از خانه مورد استفاده قرار می گرفت.

سیر تاریخی

از انواع پوشش زنان که پس از اسلام رایج شد روبندهایی بود که برای پوشاندن صورت به کار می رفت و به همراه چادر استفاده می­شد. جنس این روبندها ابتدا از ابریشم نازک بود(قصب)، گرچه بعدها تغییر شکل داد.

شکل

روبنده از عناصر مهم پوشاک زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه بود. مستطیلی ازکتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر بود که صورت و قسمت جلویی سینه را می­پوشاند. در قسمت بالا دارای دو مادگی بود که از دو طرف به گیره ای بنام قلابه یا چنگال روبنده متصل می­شد و روبنده را روی سر نگاه می­داشت. جنس این قلابه ها برای اعیان و اشراف از نقره یا طلا و جواهر و برای زنان فرودست از برنج به همراه نگین­های بدلی بود. قسمت جلوی چشم با یک توری به طول نه سانتی متر و به عرض تقریبی هفده سانتی متر پوشیده می شد تا دیدن جلو را برای زنان ممکن سازد.

کاربرد

هدف از روبنده این بود که صورت و آرایش زنان از چشم نامحرمان دور بماند. البته زنان جوان روبنده را لوله کرده و در یک طرف صورت زده و قسمتی از چشم و ابرو و زیباییهای صورت خود را در معرض دید قرار می دادند، ولی زنان پیر و مؤمنه تمام صورت خود را با آن می­پوشاندند و فقط از چشمی آن برای دیدن استفاده می­کردند. بالا زدن و پشت سر انداختن روبنده نوعی گستاخی و نشانه اعتراض به شمار می­آمد و در شورش­ها و قیام­های عمومی که زنان نیز در آن شرکت می­کردند، روبنده را به پشت سر انداخته تا مردان را بر سر غیرت آورند و به شورش ملحق شوند.

منابع

ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.

غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.