خاله رو رو

نمایش خاله رو رو

خاله رو رو /xāle rowrow/ نام نمایشنامه ای است عامیانه که دردوره قاجار در منازل و مجالس زنانه اجرا می‌شد. امروزه در فرهنگ عامیانه به زن باردار در ماه نهم خاله رو رو گویند.

موضوع نمایش

یکی از معروفترین بازیهای نمایشی رایج و خانگی در اغلب شهرها این نمایش «خاله رو رو» یا «خاله مو مو » بود. این نمایش در دوره قاجار توسط زنان خوش سر و زبان و زنده دل یا توسط بازیگران مطرب حرفه ای در مجالس زنانه مانند عروسی و ختنه سوران و مهمانیها اجرا میشد. در هیچیک از روایات این بازی دیباچه و توضیحی درباره مضمون آن داده نمیشود، ولی عمدتا طنزی کنایه آمیز درباره زنانی است که هوسبازند. شاید اصطلاح خاله رو رو نیز از همین رو انتخاب شده باشد، زیرا زنی را در نظر می آورد که هر ساعت به جایی میرود و هر دم با مردی ارتباط دارد و مانند روروک دائم در حرکت است.

اشکال نمایش

تعداد بازیگران در شهرهای مختلف تفاوت میکرد و کم و زیاد میشد. ولی به طور عادی از سه چهار نفر کمتر نمیشد. یکی خاله رو رو بود و یکی خاله که لقب عمومی زنان کهنسال و مو سپید بوده است، دیگری ماما و یک نفر هم کسی که ضرب و آهنگ میزد. البته جمعیت هم در مکالمات شرکت میکردند و با کف و بشکن با بازیگران همراهی میکردند. خاله رو رو که زن جوانی است آرایشی غلیظ داشت و چادر نماز یا ملحفه به هم پیچیده ای را مچاله کرده و در زیر لباس بر روی شکم میبست. او ابتدا بلند میشد و آرام آرام میرقصید و به همراه ساز و ضرب جملاتی موزون را میخواند.

نمایش مجموعه ای از سوال و جوابها به صورت موزون از این زن باردار بود که در شهرهای مختلف به گونه های متفاوت بیان میشده است. داستان این گونه آغاز میشد و تا زایمان عروس ادامه می ­یافت.

بازیگران در وسط اتاق مینشستند و تماشاگران که مهمانان «خاله رو رو » محسوب می­ شدند دور تا دور اتاق. بدون آنکه پرده تعویض شود، هر نشست و برخاست، نشانگر گذشت مدت زمانی برابر یک ماه بود.

روایت معروف

روایت

خاله: خاله رو رو ورو، رشته پلو، عدس پلو، گندم و جو، چن ماهه داری؟ خاله چرا نمی زائی؟

زائو: خاله جون قربونتم، حیرونتم، صدقه بلاگردونتم، آتیش سر قلیونتم، رفیق راه کرمونتم یک ماهه عروس، دو ماهه دارم، خاله حالشا ندارم.

...

خاله: خاله رو، رو رو و رو، رشته پلو، عدس پلو، گندم و جو، چن ماهه داری؟ خاله چرا نمیزائی؟

زائو: خاله جون ماهش سر اومد، خاله جون باباش نیومد. (در اینجا آهنگ ضرب یا داریه عوض می شود و زائو که حالا موقع زاییدنش است شروع به داد و فریاد و جیغ زدن می کند، و وانمود می کند که بچه در حال آمدن است. البته در این قسمت جمعیت هم همکاری می کند و با کف زدن و بشکن زدن بازی را گرمتر می کند).

زائو: دایی دایی جون مهمانان: اوفینا

زائو: زن دایی جون مهمانان: اوفینا

زائو: ننه ما بگین مهمانان: اوفینا

زائو: بابا ما بگین مهمانان: اوفینا

زائو: خاله ما بگین مهمانان: اوفینا

زائو: پاشنۀ پام مهمانان: اوفینا

زائو: شقیقه هام مهمانان: اوفینا

...

در یکی از گونه های این نمایش که به صورت اشعار عامیانه اجرا می ­شده مدام این ترجیع بند تکرار می ­شد.

خاله رو رو: خاله ماهم سراومد مهمانان: اوفینا

خاله رورو: خاله باباش نیومد مهمانان: اوفینا

این نمایشنامه حاکی از مشکلاتی است که زنان در اثر بی­ مسئولیتی مردان بدان دچار می­ شوند.

منابع

نویسنده: حکمت بروجردی