مهروش صفی‌نیا

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مهروش صفی نیا (1296- ؟) نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی از تهران بود.[۱]

پرونده:مهروش صفی نیا1.jpg
مهروش صفی نیا، نماینده دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی


زندگینامه

مهروش صفی نیا (مستوفی) فرزند عبدالله مستوفی در سال 1296 به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران، اصفهان و شیراز به پایان رسانید و جزو اولین دسته زنان ایران در سال 1314 در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران نام نویسی کرد و در سال 1318 به اخذ لیسانس در رشته زبان و ادبیات فرانسه و انگلیسی نائل آمد. در سال 1324 در دانشکده حقوق تهران نام نویسی کرد و سه سال بعد به عنوان اولین زن ایرانی در رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ التحصیل شد.[۱] صفی نیا به زبان های انگلیسی و فرانسه تسلط داشت.[۲]

فعالیتهای اجتماعی و شغلی

صفی نیا خدمات اداری خود را از سال 1322 و با سمت دبیری در وزارت فرهنگ آغاز و تا سال 1337 به تدریس زبان فرانسه و انگلیسی در دبیرستان های تهران اشتغال داشت و از آن به بعد به تأسیس کودکستان و دبستان «صفی نیا» اقدام کرد و سپس دورۀ دبیرستان را هم به نام «دبیرستان عبدالله مستوفی» دایر کرد. وی خدمات اجتماعی خود را از سال 1311 در اصفهان و در جمعیت شیر و خورشید سرخ شروع کرد[۱] و پس از آن به عنوان مشاور جمعیت زنان دانشگاهی، عضو انجمن بین المللی زنان، رئیس اتحادیه زنان حقوقدان در ایران، عضو کلوپ بین المللی زونتا، عضو هیئت امنای مؤسسات آموزشی فرح پهلوی و عضو هیئت مدیره سازمان زنان بود.[۳] وی در سال 1350 در دوره بیست و سوم مجلس شورای ملی به نمایندگی مردم شمیرانات وارد مجلس شورای ملی شد و به عضویت هیئت رئیسه مجلس درآمد.[۱] همچنین در مجلس عضو کمیسیون های امور خارجه، آموزش و پرورش و نایب رئیس کمیسیون علوم و آموزش عالی بود. او پس از اتمام دوره نمایندگی، در دی ماه 1354 به سمت قائم مقام وزیر آموزش و پرورش برای نظارت بر اصل پانزدهم انقلاب سفید تعیین شد.[۲]

فعالیتهای سیاسی

نماینده مردم شمیرانات در دوره بیست و سوم مجلس شورای اسلامی (1350 تا 1354)

در حوزه انتخابیه خود مؤسسه فرهنگی صفی نیا و عبدالله مستوفی را اداره می کرد.[۳]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ وحید(1352). مهروش صفی نیا. شماره 121، دی 1352، ص998.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر، صص188-189.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص136.