پروانه شماعی‌زاده

پروانه شماعی زاده فرزند غلامعلی متولد 15 مرداد 1343، قصر شیرین بود.

دانش آموز اول متوسطه در رشته تجربي بود. 26 اسفند 1366 در بمباران هوایي کرمانشاه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وي در گلزار شهداي همان شهرستان واقع است.

سیزده ساله بود که به جلسات مذهبی- سیاسی راه پیدا کرد.

پدرش نقاش بود و به خاطر بازار کار بهتر، مدتی به «سرپل ذهاب» مهاجرت کردند. فعالیت سیاسی را در مدرسه شروع کرد. در پخش اعلامیه ها و حضور در راهپیمایی های ضد رژیم پهلوی شرکت فعال داشت. پس از پیروزی انقلاب در کمیته ی امداد و جهاد سازندگی مشغول به کار شد. با تشکیل نهضت سوادآموزی، اولین دوره ی تدریس سوادآموزی را در زادگاهش برپا کرد. پانزده ساله بود که معلم روستای «دارتوت» شد. با آغاز جنگ از همان روزهای اول در درمانگاه «شهید نجمی» سرپل ذهاب به امدادگری مجروحان مشغول شد.

پدرش هم خبرنگار روزنامۀ اطلاعات شده بود و وقایع مربوط به جنگ را برای روزنامه گزارش می‌کرد. خانواده ترجیح دادند شهر را ترک کنند و به کرمانشاه بروند. پروانه اما در سرپل ذهاب ماند تا به کار امدادرسانی اش ادامه دهد. این در حالی بود که نیروهای عراقی مدام در حال پیشروی به سمت شهر بودند.

با پیشروی عراقی ها، زنان و دختران امدادگر شهر را ترک کردند. اما او حاضر به رفتن نشد، تعدادی فشنگ و نارنجک را محکم به کمرش بست و گفت: «حاضر نیستم به هیچ قیمتی شهر را ترک کنم!»

در شهریور 60 با «علی اصغر محمودنیا» معلم اسدآبادی قرار ازدواج می گذارند.