تفاوت میان نسخه‌های «آمیتیس»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
آمیتیس یا اَمیتیس اولین دختر خشایارشا و ملکه [[آمستریس همسر خشایارشا|آمستریس]]، خواهر اردشیر اول هخامنشی و همسر مگابیز، ساتراپ بابل بود. وی نفوذ زیادی در دربار هخامنشی داشت و برادرش اردشیر اول (حک: 466- 424 ق.م.) به شدت تحت نفوذ آمیتیس و مادرش بود. آمیتیس در پایان دوران سلطنت خشایارشا (حک: 486- 466 ق.م.) از سوی همسرش متهم به زناکاری شد. خشایارشا دخترش را مؤاخذه کرده و آمیتیس قول داد که عاقل و خردمند باشد. آمیتیس در زمان سلطنت اردشیر نیز مورد شکایت همسرش واقع شد. اردشیر نیز وی را ملامت کرد ولی رضایت خاطر مگابیز فراهم نشد. آمیتیس دو بار ناجی همسر خود به سبب نفوذش بر اردشیر شد و وی را از مرگ حتمی نجات داد.<ref>ب‍راس‍ی‍وس، م‍اری‍ا (1381). ''زنان هخامنشی''. ترجمه مشایخ، هایده. تهران: هرمس. صص157-158.</ref> مگابیز در سن | آمیتیس یا اَمیتیس اولین دختر خشایارشا و ملکه [[آمستریس همسر خشایارشا|آمستریس]]، خواهر اردشیر اول هخامنشی و همسر مگابیز، ساتراپ بابل بود. وی نفوذ زیادی در دربار هخامنشی داشت و برادرش اردشیر اول (حک: 466- 424 ق.م.) به شدت تحت نفوذ آمیتیس و مادرش بود. آمیتیس در پایان دوران سلطنت خشایارشا (حک: 486- 466 ق.م.) از سوی همسرش متهم به زناکاری شد. خشایارشا دخترش را مؤاخذه کرده و آمیتیس قول داد که عاقل و خردمند باشد. آمیتیس در زمان سلطنت اردشیر نیز مورد شکایت همسرش واقع شد. اردشیر نیز وی را ملامت کرد ولی رضایت خاطر مگابیز فراهم نشد. آمیتیس دو بار ناجی همسر خود به سبب نفوذش بر اردشیر شد و وی را از مرگ حتمی نجات داد.<ref>ب‍راس‍ی‍وس، م‍اری‍ا (1381). ''زنان هخامنشی''. ترجمه مشایخ، هایده. تهران: هرمس. صص157-158.</ref> مگابیز در سن 76 سالگی درگذشت.<ref>مشکور، محمد جواد (1363). ''ایران در عهد باستان (در تاریخ اقوام و پادشاهان پیش از اسلام)''. تهران: اشرفی. ص234.</ref> پس از مرگ مگابیز، آمیتیس به دنبال یافتن مردانی برای همنشینی بود همان‌گونه که مادرش آمستریس نیز چنین کاری انجام داده بود. آمیتیس در بستر بیماری افتاد در حالی که بیماری وی شدت نداشت. آپولونید، پزشک یونانی، که شیفته این زن بود اعلام کرد شرط بازیابی سلامت وی در ارتباط با مردان است. با این حربه به آمیتیس نزدیک شده ولی پس از شدت گرفتن بیماری از وی دوری کرد. آمیتیس در حالت احتضار مادرش را از راز خود آگاه کرده و درخواست مجازات پزشک یونانی را می‌کند. شاه نیز با درخواست مادر موافقت کرده و آپولونید را به مدت دو ماه به زنجیر بسته و شکنجه داد و پس از مرگ آمیتیس وی را زنده به گور کرد.<ref>اوم‍س‍ت‍د، آل‍ب‍رت ت‍ن آی‍ک (1384). ''تاریخ شاهنشاهی هخامنشی''. ترجمه مقدم، محمد. تهران: امیرکبیر. ص468.</ref> | ||
از مدفن آمیتیس اطلاعی در دست نیست. | از مدفن آمیتیس اطلاعی در دست نیست. | ||
نسخهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۰
زندگی‌نامه
آمیتیس یا اَمیتیس اولین دختر خشایارشا و ملکه آمستریس، خواهر اردشیر اول هخامنشی و همسر مگابیز، ساتراپ بابل بود. وی نفوذ زیادی در دربار هخامنشی داشت و برادرش اردشیر اول (حک: 466- 424 ق.م.) به شدت تحت نفوذ آمیتیس و مادرش بود. آمیتیس در پایان دوران سلطنت خشایارشا (حک: 486- 466 ق.م.) از سوی همسرش متهم به زناکاری شد. خشایارشا دخترش را مؤاخذه کرده و آمیتیس قول داد که عاقل و خردمند باشد. آمیتیس در زمان سلطنت اردشیر نیز مورد شکایت همسرش واقع شد. اردشیر نیز وی را ملامت کرد ولی رضایت خاطر مگابیز فراهم نشد. آمیتیس دو بار ناجی همسر خود به سبب نفوذش بر اردشیر شد و وی را از مرگ حتمی نجات داد.[۱] مگابیز در سن 76 سالگی درگذشت.[۲] پس از مرگ مگابیز، آمیتیس به دنبال یافتن مردانی برای همنشینی بود همان‌گونه که مادرش آمستریس نیز چنین کاری انجام داده بود. آمیتیس در بستر بیماری افتاد در حالی که بیماری وی شدت نداشت. آپولونید، پزشک یونانی، که شیفته این زن بود اعلام کرد شرط بازیابی سلامت وی در ارتباط با مردان است. با این حربه به آمیتیس نزدیک شده ولی پس از شدت گرفتن بیماری از وی دوری کرد. آمیتیس در حالت احتضار مادرش را از راز خود آگاه کرده و درخواست مجازات پزشک یونانی را می‌کند. شاه نیز با درخواست مادر موافقت کرده و آپولونید را به مدت دو ماه به زنجیر بسته و شکنجه داد و پس از مرگ آمیتیس وی را زنده به گور کرد.[۳]
از مدفن آمیتیس اطلاعی در دست نیست.
منابع
- ↑ ب‍راس‍ی‍وس، م‍اری‍ا (1381). زنان هخامنشی. ترجمه مشایخ، هایده. تهران: هرمس. صص157-158.
- ↑ مشکور، محمد جواد (1363). ایران در عهد باستان (در تاریخ اقوام و پادشاهان پیش از اسلام). تهران: اشرفی. ص234.
- ↑ اوم‍س‍ت‍د، آل‍ب‍رت ت‍ن آی‍ک (1384). تاریخ شاهنشاهی هخامنشی. ترجمه مقدم، محمد. تهران: امیرکبیر. ص468.
تدوین: سمیه سادات هاشمی