تفاوت میان نسخه‌های «پیچه»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد. این پوشش همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می شد. بیشتر زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند. گویا | پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد. این پوشش همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می شد. بیشتر زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است. این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]] های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است. امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با [[عبا]] استفاده می کنند. | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۰
پیچه/piče/
یکی از انواع پوشش صورت. نوعی روبنده مویی سیاه
تعریف
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد. این پوشش همراه با چادر مشکی استفاده می شد. بیشتر زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است. این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبنده های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است. امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده می کنند.
منابع
پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.
دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.
غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.
نظام قاری محمد دیوان البسه