تفاوت میان نسخه‌های «آغابیگم دختر مهتر قرائی خراسانی»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۹: سطر ۱۹:
ک‍ش‍اورز ص‍در، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ ([--13]). از راب‍ع‍ه‌ ت‍ا پ‍روی‍ن‌ ق‍رن‌ ۳ - ق‍رن‌ ۱۴‬. ‏‫[تهران]‬‏‫: کاویان (چاپخانه)‬‏‫.
ک‍ش‍اورز ص‍در، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ ([--13]). از راب‍ع‍ه‌ ت‍ا پ‍روی‍ن‌ ق‍رن‌ ۳ - ق‍رن‌ ۱۴‬. ‏‫[تهران]‬‏‫: کاویان (چاپخانه)‬‏‫.


محلّاتی، ذبیح الله (1349). رَیاحینُ الشَّریعه. در ترجمة دانشمندان بانوان  شیعه. تهران: دَارُالکُتب الاسلَامّیه.
محلّاتی، ذبیح الله (1349). رَیاحینُ الشَّریعه. در ترجمه دانشمندان بانوان  شیعه. تهران: دَارُالکُتب الاسلَامّیه.


م‍ش‍ی‍ر س‍ل‍ی‍م‍ی‌، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر ([--13]). زن‍ان‌ س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‍ه‍زار س‍ال‌ پ‍ی‍ش‌ ت‍ا ام‍روز ک‍ه‌ ب‍ه‌زب‍ان‌ پ‍ارس‍ی‌ س‍خ‍ن‌ گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. [ت‍ه‍ران‌]: ش‍رک‍ت‌ س‍ه‍ام‍ی‌ چ‍اپ‌ و ان‍ت‍ش‍ارات‌ ک‍ت‍ب‌ ای‍ران‌
م‍ش‍ی‍ر س‍ل‍ی‍م‍ی‌، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر ([--13]). زن‍ان‌ س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‍ه‍زار س‍ال‌ پ‍ی‍ش‌ ت‍ا ام‍روز ک‍ه‌ ب‍ه‌زب‍ان‌ پ‍ارس‍ی‌ س‍خ‍ن‌ گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. [ت‍ه‍ران‌]: ش‍رک‍ت‌ س‍ه‍ام‍ی‌ چ‍اپ‌ و ان‍ت‍ش‍ارات‌ ک‍ت‍ب‌ ای‍ران‌
[[رده:زنان شاعر]]
[[رده:زنان شاعر]]

نسخهٔ ‏۲۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۵۹

زندگی نامه

آغابیگم متخلص به "آقایی" از زنان شاعر، اوایل قرن دهم هجری و دختر مهتر قرائی خراسانی بود. پدرش در دربار محمدخان شیبانی (905-916ق.) از امرای خاندان شیبانی خدمت می کرد. آغا بیگم به دلیل موقعیت خانوادگی توانست سواد بیاموزد. وی که در شاعری طبعی روان و خوش ذوق داشت، از جوانی آوازه شعرهایش در اطراف پیچید و به ویژه در دربار محمدخان ترکمان از عزت و اعتبار بسیاری بهره مند شد، چنان که خود را هم تراز شعرای بزرگ ایران می پنداشت و دیگران نیز او را تأیید می کردند.

برخی تذکره ها نام او را آقایی و آقابیگه نیز ثبت کرده اند.

بیت زیر از اوست:

ز هشیاران عالم هر که را دیدم غمی دارد

دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد

منابع:

عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی حبیبه (1382). زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی. تهران: نوید اسلام.

فرخ زاد، پوران (1381).کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره.

ک‍ش‍اورز ص‍در، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی‌ ([--13]). از راب‍ع‍ه‌ ت‍ا پ‍روی‍ن‌ ق‍رن‌ ۳ - ق‍رن‌ ۱۴‬. ‏‫[تهران]‬‏‫: کاویان (چاپخانه)‬‏‫.

محلّاتی، ذبیح الله (1349). رَیاحینُ الشَّریعه. در ترجمه دانشمندان بانوان شیعه. تهران: دَارُالکُتب الاسلَامّیه.

م‍ش‍ی‍ر س‍ل‍ی‍م‍ی‌، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر ([--13]). زن‍ان‌ س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‍ه‍زار س‍ال‌ پ‍ی‍ش‌ ت‍ا ام‍روز ک‍ه‌ ب‍ه‌زب‍ان‌ پ‍ارس‍ی‌ س‍خ‍ن‌ گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. [ت‍ه‍ران‌]: ش‍رک‍ت‌ س‍ه‍ام‍ی‌ چ‍اپ‌ و ان‍ت‍ش‍ارات‌ ک‍ت‍ب‌ ای‍ران‌