تفاوت میان نسخه‌های «آغابیگم دختر مهتر قرائی خراسانی»
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
آغابیگم متخلص به "آقایی" از زنان شاعر، اوایل قرن دهم هجری و دختر مهتر قرائی خراسانی بود. پدرش در دربار محمدخان شیبانی (905-916ق.) از امرای خاندان شیبانی خدمت می کرد. آغا بیگم به دلیل موقعیت خانوادگی توانست سواد بیاموزد. وی که در شاعری طبعی روان و خوش ذوق داشت، از جوانی آوازه شعرهایش در اطراف پیچید و به ویژه در دربار محمدخان ترکمان از عزت و اعتبار بسیاری بهره مند شد، چنان که خود را هم تراز شعرای بزرگ ایران می پنداشت و دیگران نیز او را تأیید می کردند. | آغابیگم متخلص به "آقایی" از زنان شاعر، اوایل قرن دهم هجری و دختر مهتر قرائی خراسانی بود. پدرش در دربار محمدخان شیبانی (905-916ق.) از امرای خاندان شیبانی خدمت می کرد. آغا بیگم به دلیل موقعیت خانوادگی توانست سواد بیاموزد. وی که در شاعری طبعی روان و خوش ذوق داشت، از جوانی آوازه شعرهایش در اطراف پیچید و به ویژه در دربار محمدخان ترکمان از عزت و اعتبار بسیاری بهره مند شد، چنان که خود را هم تراز شعرای بزرگ ایران می پنداشت و دیگران نیز او را تأیید می کردند. | ||
برخی تذکره ها نام او را | برخی تذکره ها نام او را آقایی و آقابیگه نیز ثبت کرده اند. | ||
بیت زیر از اوست: | بیت زیر از اوست: | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۴:۵۶
زندگی نامه
آغابیگم متخلص به "آقایی" از زنان شاعر، اوایل قرن دهم هجری و دختر مهتر قرائی خراسانی بود. پدرش در دربار محمدخان شیبانی (905-916ق.) از امرای خاندان شیبانی خدمت می کرد. آغا بیگم به دلیل موقعیت خانوادگی توانست سواد بیاموزد. وی که در شاعری طبعی روان و خوش ذوق داشت، از جوانی آوازه شعرهایش در اطراف پیچید و به ویژه در دربار محمدخان ترکمان از عزت و اعتبار بسیاری بهره مند شد، چنان که خود را هم تراز شعرای بزرگ ایران می پنداشت و دیگران نیز او را تأیید می کردند.
برخی تذکره ها نام او را آقایی و آقابیگه نیز ثبت کرده اند.
بیت زیر از اوست:
ز هشیاران عالم هر که را دیدم غمی دارد
دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد
منابع:
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم؛ عقیقی بخشایشی حبیبه (1382). زنان نامی در تاریخ، فرهنگ و تمدّن اسلامی. تهران: نوید اسلام.
فرخ زاد، پوران (1381).کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره.
ک‍ش‍اورز ص‍در، م‍ح‍م‍دع‍ل‍ی ([--13]). از راب‍ع‍ه تا پ‍روی‍ن قرن ۳ - قرن ۱۴. [تهران]: کاویان (چاپخانه).
محلّاتی، ذبیح الله (1349). رَیاحینُ الشَّریعه. در ترجمة دانشمندان بانوان شیعه. تهران: دَارُالکُتب الاسلَامّیه.
م‍ش‍ی‍ر س‍ل‍ی‍م‍ی، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر ([--13]). زنان س‍خ‍ن‍ور: از ی‍ک‍ه‍زار س‍ال پ‍ی‍ش تا امروز که ب‍ه‌زب‍ان پ‍ارس‍ی س‍خ‍ن گ‍ف‍ت‍ه‌ان‍د. [تهران]: ش‍رک‍ت س‍ه‍ام‍ی چ‍اپ و ان‍ت‍ش‍ارات ک‍ت‍ب ایران