تفاوت میان نسخه‌های «خال»
Boroujerdi (بحث | مشارکت‌ها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
در مورد قدمت خال گذاشتن اطلاع دقیقی در دست نیست. در اولین اشاره هایی که به [[آرایش هفت‌قلم]] شده، خال نیز یکی از آنها به شمار آمده است. احتمالا گذاشتن خال بر روی چهره با استفاده از سرمه یا وسمه، ریشه در خالکوبی هایی دارد که پیشتر از آن انجام میشد. داشتن خال نه تنها عیب به شمار نمیرفت، بلکه از ملزومات زیبایی به شمار می آمد، چنانچه در اشعار کلاسیک وجود خال عارض (گونه) یا بالای لب از نشانه های زیبایی به شمار می آمده است. برای همین اگر زنی به طور طبیعی خال بر چهره نداشت، با استفاده از لوازم آرایش، آن را بر صورت خود میگذاشت.این کار به کمک فرو کردن میله ی سرمه درون سرمه دان و قراردادن نوک آن بر جای مورد نظر در صورت انجام میگرفت. ایرانیان خال را بر گوشه لب بالایی، یا لب پایینی، یا بر روی یکی از گونه ها، میان ابروها، یا بر روی چانه می گذاشتند . | در مورد قدمت خال گذاشتن اطلاع دقیقی در دست نیست. در اولین اشاره هایی که به [[آرایش هفت‌قلم]] شده، خال نیز یکی از آنها به شمار آمده است. احتمالا گذاشتن خال بر روی چهره با استفاده از سرمه یا وسمه، ریشه در خالکوبی هایی دارد که پیشتر از آن انجام میشد. داشتن خال نه تنها عیب به شمار نمیرفت، بلکه از ملزومات زیبایی به شمار می آمد، چنانچه در اشعار کلاسیک وجود خال عارض (گونه) یا بالای لب از نشانه های زیبایی به شمار می آمده است. برای همین اگر زنی به طور طبیعی خال بر چهره نداشت، با استفاده از لوازم آرایش، آن را بر صورت خود میگذاشت.این کار به کمک فرو کردن میله ی سرمه درون سرمه دان و قراردادن نوک آن بر جای مورد نظر در صورت انجام میگرفت. ایرانیان خال را بر گوشه لب بالایی، یا لب پایینی، یا بر روی یکی از گونه ها، میان ابروها، یا بر روی چانه می گذاشتند . | ||
در اروپا نیز طی قرون 16 تا 18، وجود خال بر روی صورت یکی از عوامل زیبایی تلقی میشد به گونه ای که | |||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۷
خال نقطه ای است که به رنگ سیاه، آبی یا سرخ بر صورت یا بدن برای زیبایی
تاریخچه
در مورد قدمت خال گذاشتن اطلاع دقیقی در دست نیست. در اولین اشاره هایی که به آرایش هفت‌قلم شده، خال نیز یکی از آنها به شمار آمده است. احتمالا گذاشتن خال بر روی چهره با استفاده از سرمه یا وسمه، ریشه در خالکوبی هایی دارد که پیشتر از آن انجام میشد. داشتن خال نه تنها عیب به شمار نمیرفت، بلکه از ملزومات زیبایی به شمار می آمد، چنانچه در اشعار کلاسیک وجود خال عارض (گونه) یا بالای لب از نشانه های زیبایی به شمار می آمده است. برای همین اگر زنی به طور طبیعی خال بر چهره نداشت، با استفاده از لوازم آرایش، آن را بر صورت خود میگذاشت.این کار به کمک فرو کردن میله ی سرمه درون سرمه دان و قراردادن نوک آن بر جای مورد نظر در صورت انجام میگرفت. ایرانیان خال را بر گوشه لب بالایی، یا لب پایینی، یا بر روی یکی از گونه ها، میان ابروها، یا بر روی چانه می گذاشتند .
در اروپا نیز طی قرون 16 تا 18، وجود خال بر روی صورت یکی از عوامل زیبایی تلقی میشد به گونه ای که
*** در حال تکمیل