تفاوت میان نسخه‌های «زرک»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «زرک/zarak/ یکی از اقلام آرایش هفت‌قلم است که برای براق کردن صورت و مو توسط زنان به کار میرفته است. زرک ذرات پودر طلا یا پولکهای طلایی بوده که زنان به عنوان زینت بر پیشانی، روی صورت و یا روی موی خود می چسباندند.<ref>خ‍زائ‍ل‍ی‌، ع‍ذرا (1387). ''ف‍ر...» ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
زرک/zarak/  
زرک/zarak/  


یکی از اقلام [[آرایش هفت‌قلم]] است که برای براق کردن صورت و مو توسط زنان به کار میرفته است. زرک ذرات  پودر طلا یا  پولکهای طلایی بوده که زنان به عنوان زینت بر پیشانی، روی صورت و یا روی موی خود می چسباندند.<ref>خ‍زائ‍ل‍ی‌، ع‍ذرا (1387). ''ف‍ره‍ن‍گ‍ن‍ام‍ه‌ آرای‍ش‌: واژه‌ن‍ام‍ه‌ ت‍وص‍ی‍ف‍ی‌ م‍واد، اب‍زار و اص‍طلاح‍ات آرای‍ش‍ی''‌. ت‍رج‍م‍ه‌ و ت‍ال‍ی‍ف‌ ع‍ذرا خ‍زائ‍ل‍ی‌، اس‍ع‍د ص‍ال‍ح‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: ب‍ال‌. ص162.</ref>امروزه به جای زرک از اکلیل برای افزودن برق بر آرایش صورت و مو استفاده میشود.  
یکی از اقلام [[آرایش هفت‌قلم]] است که برای براق کردن صورت و مو توسط زنان به کار میرفته است. زرک ذرات  پودر طلای خالص یا  پولکهای طلایی بوده که زنان به عنوان زینت بر پیشانی، روی صورت و یا روی موی خود می چسباندند.<ref>خ‍زائ‍ل‍ی‌، ع‍ذرا (1387). ''ف‍ره‍ن‍گ‍ن‍ام‍ه‌ آرای‍ش‌: واژه‌ن‍ام‍ه‌ ت‍وص‍ی‍ف‍ی‌ م‍واد، اب‍زار و اص‍طلاح‍ات آرای‍ش‍ی''‌. ت‍رج‍م‍ه‌ و ت‍ال‍ی‍ف‌ ع‍ذرا خ‍زائ‍ل‍ی‌، اس‍ع‍د ص‍ال‍ح‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: ب‍ال‌. ص162.</ref>امروزه به جای زرک از اکلیل برای افزودن برق بر آرایش صورت و مو استفاده میشود.  




سطر ۹: سطر ۹:
زرک، ریزه های ورق طلا را گویند که زنان بر روی پاشند. (فرهنگ آنندراج)
زرک، ریزه های ورق طلا را گویند که زنان بر روی پاشند. (فرهنگ آنندراج)


در مقبره ی کشیشان سرمدی در اوکراین که متعلق به قرن اول میلادی می باشد، تورهای زری بافی یافت شده اند. سرمدیان، مسیحیان ایرانی بودند و طبق آیین های مذهبی با پوشیدن تورهای زری باف بر روی سر، گرد طلا بر سر خود می پاشیدند. در یک نقاشی متعلق به دوران صفویه که تصویری از یک زن و مرد جوان است بر روی موهای مجعد زن، گرد طلایی دیده می شود. همچون گلبرگ های گلی که زن به موهای خود زده، نقش و نگار طلایی رنگ دارد. استفاده از زرک تا اواخر دوران قاجاریه متداول بود. در این زمان، خانم ها تکه ای از موهای جلوی سر خود را به شکل حلقه ای بر روی پیشانی می آوردند و یا موی کنار شقیقه ها را به شکل نیم دایره بر روی گونه ی خود آورده، سپس  با استفاده از دانه ی به که آن را در آب حل کرده بودند و  یا کتیرا محلولی ژلاتینی شکل می ساختند و با استفاده از آن، موها را در جای خود ثابت می کردند.<ref>سودآور فرمانفرمائیان، فاطمه (1381). هفت قلم آرایش ـ لوازم آرایش ایرانیان. ترجمه مژگان محمدیان نبینی. ''کتاب ماه هنر''. شماره 45-46. صص120-123.</ref>
جنس زرک از طلای خالص بود و از همین رو فقط اختصاص به زنان طبقه اشراف داشت. در مقبره ی کشیشان سرمدی در اوکراین که متعلق به قرن اول میلادی می باشد، تورهای زری بافی یافت شده اند. سرمدیان، مسیحیان ایرانی بودند و طبق آیین های مذهبی با پوشیدن تورهای زری باف بر روی سر، گرد طلا بر سر خود می پاشیدند. در یک نقاشی متعلق به دوران صفویه که تصویری از یک زن و مرد جوان است بر روی موهای مجعد زن، گرد طلایی دیده می شود. همچون گلبرگ های گلی که زن به موهای خود زده، نقش و نگار طلایی رنگ دارد. استفاده از زرک تا اواخر دوران قاجاریه متداول بود. در این زمان، خانم ها تکه ای از موهای جلوی سر خود را به شکل حلقه ای بر روی پیشانی می آوردند و یا موی کنار شقیقه ها را به شکل نیم دایره بر روی گونه ی خود آورده، سپس  با استفاده از دانه ی به که آن را در آب حل کرده بودند و  یا کتیرا محلولی ژلاتینی شکل می ساختند و با استفاده از آن، موها را در جای خود ثابت می کردند.<ref>سودآور فرمانفرمائیان، فاطمه (1381). هفت قلم آرایش ـ لوازم آرایش ایرانیان. ترجمه مژگان محمدیان نبینی. ''کتاب ماه هنر''. شماره 45-46. صص120-123.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۵

زرک/zarak/

یکی از اقلام آرایش هفت‌قلم است که برای براق کردن صورت و مو توسط زنان به کار میرفته است. زرک ذرات پودر طلای خالص یا پولکهای طلایی بوده که زنان به عنوان زینت بر پیشانی، روی صورت و یا روی موی خود می چسباندند.[۱]امروزه به جای زرک از اکلیل برای افزودن برق بر آرایش صورت و مو استفاده میشود.


زرک زرورق را گویند که زنان بر روی پاشند و داخل هرهفت باشند. (برهان قاطع)

زرک، ریزه های ورق طلا را گویند که زنان بر روی پاشند. (فرهنگ آنندراج)

جنس زرک از طلای خالص بود و از همین رو فقط اختصاص به زنان طبقه اشراف داشت. در مقبره ی کشیشان سرمدی در اوکراین که متعلق به قرن اول میلادی می باشد، تورهای زری بافی یافت شده اند. سرمدیان، مسیحیان ایرانی بودند و طبق آیین های مذهبی با پوشیدن تورهای زری باف بر روی سر، گرد طلا بر سر خود می پاشیدند. در یک نقاشی متعلق به دوران صفویه که تصویری از یک زن و مرد جوان است بر روی موهای مجعد زن، گرد طلایی دیده می شود. همچون گلبرگ های گلی که زن به موهای خود زده، نقش و نگار طلایی رنگ دارد. استفاده از زرک تا اواخر دوران قاجاریه متداول بود. در این زمان، خانم ها تکه ای از موهای جلوی سر خود را به شکل حلقه ای بر روی پیشانی می آوردند و یا موی کنار شقیقه ها را به شکل نیم دایره بر روی گونه ی خود آورده، سپس با استفاده از دانه ی به که آن را در آب حل کرده بودند و یا کتیرا محلولی ژلاتینی شکل می ساختند و با استفاده از آن، موها را در جای خود ثابت می کردند.[۲]

منابع

  1. خ‍زائ‍ل‍ی‌، ع‍ذرا (1387). ف‍ره‍ن‍گ‍ن‍ام‍ه‌ آرای‍ش‌: واژه‌ن‍ام‍ه‌ ت‍وص‍ی‍ف‍ی‌ م‍واد، اب‍زار و اص‍طلاح‍ات آرای‍ش‍ی‌. ت‍رج‍م‍ه‌ و ت‍ال‍ی‍ف‌ ع‍ذرا خ‍زائ‍ل‍ی‌، اس‍ع‍د ص‍ال‍ح‍ی‌. ت‍ه‍ران‌: ب‍ال‌. ص162.
  2. سودآور فرمانفرمائیان، فاطمه (1381). هفت قلم آرایش ـ لوازم آرایش ایرانیان. ترجمه مژگان محمدیان نبینی. کتاب ماه هنر. شماره 45-46. صص120-123.