تفاوت میان نسخه‌های «شهری چون بهشت»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:


شهری چون بهشت نام کتابی است اثر سیمین دانشور که در سال 1340 چاپ و منتشر شد. این کتاب که مجموعه ای از چند داستان کوتاه است، دومین اثر داستانی از این مولف است.
شهری چون بهشت نام کتابی است اثر سیمین دانشور که در سال 1340 چاپ و منتشر شد. این کتاب که مجموعه ای از چند داستان کوتاه است، دومین اثر داستانی از این مؤلف است.
 


=== عناوین ===
شهری چون بهشت (چاپ اول 1340، چاپ دوم 1352) مجموعه ده داستان کوتاه است: شهری چون بهشت، عید ایرانیها، سرگذشت کوچه، بی بی شهربانو، زایمان، مدل، یک زن با مردها، در بازار وکیل، مردی که برنگشت، صورتخانه.
شهری چون بهشت (چاپ اول 1340، چاپ دوم 1352) مجموعه ده داستان کوتاه است: شهری چون بهشت، عید ایرانیها، سرگذشت کوچه، بی بی شهربانو، زایمان، مدل، یک زن با مردها، در بازار وکیل، مردی که برنگشت، صورتخانه.
این آثار نسبت به کلاغ کور و عطر یاس نشان دهنده راه درازی است که دانشور طی کرده و به قدرتی نسبی رسیده است. تقلید از او،هنری به چشمداشت به نویسندگان دیگر تبدیل شده: فاکنر در شهری چون بهشت تا حدی و همینگوی در زایمان، و به خصوص چخوف در یک زن با مردها؛ و گاه حتی به تبعیت از مد زمانه در سرگذشت کوچه کشیده است.<ref>گ‍ل‍ش‍ی‍ری‌، ه‍وش‍ن‍گ‌ (1376). ج''‍دال‌ ن‍ق‍ش‌ ب‍ا ن‍ق‍اش‌ در آث‍ار س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور (از آت‍ش‌ خ‍ام‍وش‌ ت‍ا س‍ووش‍ون‌)''. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. ص37.</ref>


=== مضامین ===
=== مضامین ===
سطر ۱۱: سطر ۹:


=== تحلیل ادبی ===
=== تحلیل ادبی ===
داستان ها از منظر راوی دانای کل روایت می شوند و در برخی از آنها، همچون سرگذشت کوچه، نویسنده حضوری آشکار دارد. او معمولاً دو ماجرا را به موازات هم پیش می برد و در نقطه پیوند آنها، به داستان کلیتی تمثیلی می بخشد. دانشور، در اغلب موارد، به فرم سنتی گزارش نویسی و یادداشت برداری روی می آورد و توالی خطی زمان و ماجرا را رعایت می کند. با این حال، تأثیر آثار نویسندگان بزرگ جهان بر برخی از داستان ها مشهود است: شهری چون بهشت فاکنر، زایمان همینگوی، و یک زن با مردها چخوف را به یاد می آورند.<ref>میرع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). ''دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی''. ویراستار احمد سمیعی ‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص131.</ref>
داستان ها از منظر راوی دانای کل روایت می شوند و در برخی از آنها، همچون سرگذشت کوچه، نویسنده حضوری آشکار دارد. او معمولاً دو ماجرا را به موازات هم پیش می برد و در نقطه پیوند آنها، به داستان کلیتی تمثیلی می بخشد. دانشور، در اغلب موارد، به فرم سنتی گزارش نویسی و یادداشت برداری روی می آورد و توالی خطی زمان و ماجرا را رعایت می کند.<ref>میرع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). ''دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی''. ویراستار احمد سمیعی ‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص131.</ref>این آثار نسبت به کلاغ کور و عطر یاس در [[آتش خاموش]] نشان دهنده راه درازی است که دانشور طی کرده و به قدرتی نسبی رسیده است. تقلید از او،هنری  در اولین مجموعه به تأسی به نویسندگان دیگر تبدیل شده: فاکنر در شهری چون بهشت و همینگوی در زایمان، و به خصوص چخوف در یک زن با مردها؛ و گاه حتی به تبعیت از مد زمانه در سرگذشت کوچه کشیده است.<ref>گ‍ل‍ش‍ی‍ری‌، ه‍وش‍ن‍گ‌ (1376). ج''‍دال‌ ن‍ق‍ش‌ ب‍ا ن‍ق‍اش‌ در آث‍ار س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور (از آت‍ش‌ خ‍ام‍وش‌ ت‍ا س‍ووش‍ون‌)''. ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. ص37.</ref>


<nowiki>***</nowiki> در حال تکمیل
<nowiki>***</nowiki> در حال تکمیل

نسخهٔ ‏۲۵ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۳

شهری چون بهشت نام کتابی است اثر سیمین دانشور که در سال 1340 چاپ و منتشر شد. این کتاب که مجموعه ای از چند داستان کوتاه است، دومین اثر داستانی از این مؤلف است.

عناوین

شهری چون بهشت (چاپ اول 1340، چاپ دوم 1352) مجموعه ده داستان کوتاه است: شهری چون بهشت، عید ایرانیها، سرگذشت کوچه، بی بی شهربانو، زایمان، مدل، یک زن با مردها، در بازار وکیل، مردی که برنگشت، صورتخانه.

مضامین

سیمین در اغلب داستان های مجموعه شهری چون بهشت به شوربختی ها و امیدهای زنانی توجه نمود که گریزگاهی در عالم خواب و افسانه می جویند. نویسنده کوشید نشان دهد که چگونه ازدواج زنان طبقه متوسط و فقیر، زمینه ساز ناخشنودی آنان از کل زندگی می گردد.عمده ترین مضمون داستان ها را می توان توصیف مشکلات عاطفی و اجتماعی زنان، ناکامی در عشق و زندگی و در عین حال، تن ندادن به نومیدی، به شمار آورد. چهره های داستانی او شکست می خورند و با این حال، می کوشند با توسل به افسانه ها و رؤیاها، روزنی به امید بگشایند. دانشور طرح های تند و بی پرده اجتماعی را با ثبت لحظه ها و وقایع عاطفی همراه می کند. در شهری چون بهشت و صورتخانه، موفقیت در توصیف جهان ذهنی و عینی چهره های داستانی، او را از نویسندگان همدوره اش متمایز می سازد. صورتخانه، بهترین داستان مجموعه، توصیفی است از زندگی بازیگران سیاه بازی؛ و نویسنده در آن با ترکیبی هنرمندانه از زندگی و نمایش، عشق سیاه به بازیگر نقش دختر خلیفه را بیان می کند. نقش سیاه روی صحنه، بازتابی است از موقعیت او در جامعه. شخصیت پیچیده سیاه از پیوند ذهنیات او با شوخی های نمایشی شکل می گیرد. مهدی سیاه می خواهد به بازیگر نقش دختر خلیفه کمک کند تا جنین خود را سقط کند. او با شرط بندی با جوان تحصیل کرده ای که برای بازیگری آمده، پولی را که دختر لازم دارد جور می کند.

تحلیل ادبی

داستان ها از منظر راوی دانای کل روایت می شوند و در برخی از آنها، همچون سرگذشت کوچه، نویسنده حضوری آشکار دارد. او معمولاً دو ماجرا را به موازات هم پیش می برد و در نقطه پیوند آنها، به داستان کلیتی تمثیلی می بخشد. دانشور، در اغلب موارد، به فرم سنتی گزارش نویسی و یادداشت برداری روی می آورد و توالی خطی زمان و ماجرا را رعایت می کند.[۱]این آثار نسبت به کلاغ کور و عطر یاس در آتش خاموش نشان دهنده راه درازی است که دانشور طی کرده و به قدرتی نسبی رسیده است. تقلید از او،هنری در اولین مجموعه به تأسی به نویسندگان دیگر تبدیل شده: فاکنر در شهری چون بهشت و همینگوی در زایمان، و به خصوص چخوف در یک زن با مردها؛ و گاه حتی به تبعیت از مد زمانه در سرگذشت کوچه کشیده است.[۲]

*** در حال تکمیل

منابع

  1. میرع‍اب‍دی‍ن‍ی‌، ح‍س‍ن‌ (1401). دختران شهرزاد: زنان نویسنده‌ ایرانی. ویراستار احمد سمیعی ‌گیلانی. تهران: نشر چشمه. ص131.
  2. گ‍ل‍ش‍ی‍ری‌، ه‍وش‍ن‍گ‌ (1376). ج‍دال‌ ن‍ق‍ش‌ ب‍ا ن‍ق‍اش‌ در آث‍ار س‍ی‍م‍ی‍ن‌ دان‍ش‍ور (از آت‍ش‌ خ‍ام‍وش‌ ت‍ا س‍ووش‍ون‌). ت‍ه‍ران‌: ن‍ی‍ل‍وف‍ر. ص37.

پیوند به بیرون