تفاوت میان نسخه‌های «چاقچور»
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{TOClimit}} | |||
چاقچور که به [[چاخچور]] و [[چاقشور]] نیز معروف است. | |||
=== تعریف === | |||
یکی از پوششهای زنان در دوران قاجار شامل شلوار بلند و بسیار گشادی که جورابی به پایین آن متصل بود. | یکی از پوششهای زنان در دوران قاجار شامل شلوار بلند و بسیار گشادی که جورابی به پایین آن متصل بود. | ||
انواع | === انواع === | ||
این شلوار را زنان به هنگام بیرون آمدن از خانه و بر روی [[شلیته]] و [[تنبان]] میپوشیدند. شلواری گشاد و آستردار که دم پای آن چین دار و تنگ بود. این شلوار به وسیله لیفه بلند و بندی در زیر شکم بسته می شد. وسط دو لنگه آن را به شکل مثلثی باز میگذاشتند و برخی نیز آن را از دو لنگه جدا از هم میدوختند به طوری که آن را در بالای زانو با دو بند محکم میکردند. جنس چاقچور معمولا کتان یا ابریشم بود. چون چاقجور بسیار بلند و گشاد بود همه تنبان یا شلیته درون آن جا میشد و زنها بسیار مواظب بودند آهار یا برآمدگی تنبان درهم نشکند و در راه رفتن معلوم شود تنبان پنبه دار یا فنردار پوشیده اند. رنگ آن را بنفش، آبی یا طوسی انتخاب میکردند، ولی چاقچور مشکی از همه فاخرتر بود. زنان سادات چاقچور سبز می پوشیدند. | |||
این شلوار را زنان به هنگام بیرون آمدن از خانه و بر روی شلیته و تنبان میپوشیدند. شلواری گشاد و آستردار که دم پای آن چین دار و تنگ بود. این شلوار به وسیله لیفه بلند و بندی در زیر شکم بسته می شد. وسط دو لنگه آن را به شکل مثلثی باز میگذاشتند و برخی نیز آن را از دو لنگه جدا از هم میدوختند به طوری که آن را در بالای زانو با دو بند محکم میکردند. جنس چاقچور معمولا کتان یا ابریشم بود. چون چاقجور بسیار بلند و گشاد بود همه تنبان یا شلیته درون آن جا میشد و زنها بسیار مواظب بودند آهار یا برآمدگی تنبان درهم نشکند و در راه رفتن معلوم شود تنبان پنبه دار یا فنردار پوشیده اند. رنگ آن را بنفش، آبی یا طوسی انتخاب میکردند، ولی چاقچور مشکی از همه فاخرتر بود. زنان سادات چاقچور سبز می پوشیدند. | |||
=== منابع === | |||
دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا. | دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا. | ||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۷
چاقچور که به چاخچور و چاقشور نیز معروف است.
تعریف
یکی از پوششهای زنان در دوران قاجار شامل شلوار بلند و بسیار گشادی که جورابی به پایین آن متصل بود.
انواع
این شلوار را زنان به هنگام بیرون آمدن از خانه و بر روی شلیته و تنبان میپوشیدند. شلواری گشاد و آستردار که دم پای آن چین دار و تنگ بود. این شلوار به وسیله لیفه بلند و بندی در زیر شکم بسته می شد. وسط دو لنگه آن را به شکل مثلثی باز میگذاشتند و برخی نیز آن را از دو لنگه جدا از هم میدوختند به طوری که آن را در بالای زانو با دو بند محکم میکردند. جنس چاقچور معمولا کتان یا ابریشم بود. چون چاقجور بسیار بلند و گشاد بود همه تنبان یا شلیته درون آن جا میشد و زنها بسیار مواظب بودند آهار یا برآمدگی تنبان درهم نشکند و در راه رفتن معلوم شود تنبان پنبه دار یا فنردار پوشیده اند. رنگ آن را بنفش، آبی یا طوسی انتخاب میکردند، ولی چاقچور مشکی از همه فاخرتر بود. زنان سادات چاقچور سبز می پوشیدند.
منابع
دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.
غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.
ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر.