تفاوت میان نسخه‌های «بانو کحال»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
===زندگی‌نامه=== | ===زندگی‌نامه=== | ||
دکتر معصومه کحال [http://www.rijaldb.com/fa/11905/%D9%85%D8%B9%D8%B5%D9%88%D9%85%D9%87+%DA%A9%D8%AD%D8%A7%D9%84] یا عفت سیاح سپانلو [https://www.isna.ir/news/98081105354/%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D9%87%D8%B4%D8%AA%DA%AF-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%DA%A9%D9%85%DA%A9-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85]فرزند میرزا محمد حکیم باشی (جدید الاسلام) همدانی از یهودیان ساکن همدان بود که تا قبل از تغییر دین، میرزا یعقوب نام داشت.<ref>وطن دوست، غلامرضا؛ شیپری، مریم؛ توکلی، مریم (1385). ''بررسی موقعیت زن ایرانی در نشریات مشروطه''. تهران: مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی. ص21.</ref> همچنین همسر وی دکتر حسین خان (؟) و به روایتی همسرش یک روحانی معروف زمان خودش بود. وی نزد مسیونرهای آمریکایی ساکن ایران که فعالیت‌های خیریه داشتند طبابت را آموخت و به عنوان اولین چشم پزشک زن از طرف مسیونرها اجازه تأسیس مطب و طبابت در ایران را گرفت.<ref name=":0"> | دکتر معصومه کحال [http://www.rijaldb.com/fa/11905/%D9%85%D8%B9%D8%B5%D9%88%D9%85%D9%87+%DA%A9%D8%AD%D8%A7%D9%84] یا عفت سیاح سپانلو [https://www.isna.ir/news/98081105354/%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D9%87%D8%B4%D8%AA%DA%AF-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%D8%B4-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%DA%A9%D9%85%DA%A9-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85]فرزند میرزا محمد حکیم باشی (جدید الاسلام) همدانی از یهودیان ساکن همدان بود که تا قبل از تغییر دین، میرزا یعقوب نام داشت.<ref>وطن دوست، غلامرضا؛ شیپری، مریم؛ توکلی، مریم (1385). ''بررسی موقعیت زن ایرانی در نشریات مشروطه''. تهران: مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی. ص21.</ref> همچنین همسر وی دکتر حسین خان (؟) و به روایتی همسرش یک روحانی معروف زمان خودش بود. وی نزد مسیونرهای آمریکایی ساکن ایران که فعالیت‌های خیریه داشتند طبابت را آموخت و به عنوان اولین چشم پزشک زن از طرف مسیونرها اجازه تأسیس مطب و طبابت در ایران را گرفت.<ref name=":0">خمامی‌زاده، جعفر (1380). ''روزنامه‌های ایران از آغاز تا سال ۱۳۲۹هـ.ق''. تهران: اطلاعات. ص141.</ref> او به خاطر اشتغال به چشم پزشکی به «دکتر کحال» یا «بانو کحال» (کحال به معنی چشم پزشک) مشهور شد. بدین ترتیب، او که مقدمات طب را، پیش از آن نزد پدرش فرا گرفته بود در خیابان جلیل آباد تهران مطب خود را دایر کرد.<ref>''دانش''، سال 1، شماره 2، 24 رمضان 1328، ص8.</ref> سپس آن را در مدارس مبلغین مسیحی در تهران تکمیل کرد زن ایرانی بود که به کار مشغول شد. وی همچنین در محل دفتر نشریه دانش در خیابان علاءالدوله به مداوای بیماران می‌پرداخت. در برخی از شماره های نشریه دانش اطلاعیه زیر چاپ شده است که: «اعلان: محکمه کحالی این خادمه ملت در خیابان جلیل آباد بود، حالیه کما فی السابق همه روزه قبل از ظهر سوای جمعه در جزو اداره روزنامه دانش از برای پذیرایی مرضای چشم حاضرم. خانم دکتر کحال».<ref>''دانش''، سال1، شماره2، 24 رمضان 1328، ص8.</ref><br /> | ||
<br /> | <br /> | ||
===فعالیت روزنامه‌نگاری=== | ===فعالیت روزنامه‌نگاری=== | ||
امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.<ref name=": | امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.<ref name=":1" /> وی در نامه‌ای از وزارت معارف و اوقاف و فواید عامه تقاضای امتیاز برای تأسیس یک نشریه را داد که وزارتخانه مذکور در 25 شعبان 1328ق. امتیاز نشریه ''[[دانش]]'' را صادر کرد. این نشریه در 8 صفحه به قطع وزیری و با چاپ سربی طبع می‌شد.<ref>صدر هاشمی، محمد (بی‌تا). ''تاریخ جراید و مجلات ایران''. ج2. اصفهان. ص267.</ref> | ||
نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.)<ref>ببران، صدیقه (1381). ''نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر''. تهران: روشنگران و مطالعات زنان. ص35.</ref> چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود. | نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.)<ref>ببران، صدیقه (1381). ''نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر''. تهران: روشنگران و مطالعات زنان. ص35.</ref> چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه ''[[دانش]]'' مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد. | از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه ''[[دانش]]'' مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد. | ||
با توجه به هدف مستقیم نشریه ''[[دانش]]''- تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان- دکتر کحال با چاپ مطالبی همچون «خطاب به دوشیزگان» و «کلمات حکمت آمیز» به آموزش آنان پرداخته و سوادآموزی و تحصیل علم را امری واجب برای زنان برمی‌شمرد. | با توجه به هدف مستقیم نشریه ''[[دانش]]''- تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان- دکتر کحال با چاپ مطالبی همچون «خطاب به دوشیزگان» و «کلمات حکمت آمیز» به آموزش آنان پرداخته و سوادآموزی و تحصیل علم را امری واجب برای زنان برمی‌شمرد. | ||
نشریه ''[[دانش]]'' تنها یک سال و در سی شماره منتشر شد و در سال 1329ق. انتشار آن متوقف شد. | نشریه ''[[دانش]]'' تنها یک سال و در سی شماره منتشر شد و در سال 1329ق. انتشار آن متوقف شد. | ||
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۸
عفت سیاح سپانلو مشهور به بانو کحال(1260-1344ق) چشم پزشک و صاحب امتیاز نشریه دانش، اولین نشریه اختصاصی زنان در ایران بود.
زندگی‌نامه
دکتر معصومه کحال [۱] یا عفت سیاح سپانلو [۲]فرزند میرزا محمد حکیم باشی (جدید الاسلام) همدانی از یهودیان ساکن همدان بود که تا قبل از تغییر دین، میرزا یعقوب نام داشت.[۲] همچنین همسر وی دکتر حسین خان (؟) و به روایتی همسرش یک روحانی معروف زمان خودش بود. وی نزد مسیونرهای آمریکایی ساکن ایران که فعالیت‌های خیریه داشتند طبابت را آموخت و به عنوان اولین چشم پزشک زن از طرف مسیونرها اجازه تأسیس مطب و طبابت در ایران را گرفت.[۳] او به خاطر اشتغال به چشم پزشکی به «دکتر کحال» یا «بانو کحال» (کحال به معنی چشم پزشک) مشهور شد. بدین ترتیب، او که مقدمات طب را، پیش از آن نزد پدرش فرا گرفته بود در خیابان جلیل آباد تهران مطب خود را دایر کرد.[۴] سپس آن را در مدارس مبلغین مسیحی در تهران تکمیل کرد زن ایرانی بود که به کار مشغول شد. وی همچنین در محل دفتر نشریه دانش در خیابان علاءالدوله به مداوای بیماران می‌پرداخت. در برخی از شماره های نشریه دانش اطلاعیه زیر چاپ شده است که: «اعلان: محکمه کحالی این خادمه ملت در خیابان جلیل آباد بود، حالیه کما فی السابق همه روزه قبل از ظهر سوای جمعه در جزو اداره روزنامه دانش از برای پذیرایی مرضای چشم حاضرم. خانم دکتر کحال».[۵]
فعالیت روزنامه‌نگاری
امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.[۱] وی در نامه‌ای از وزارت معارف و اوقاف و فواید عامه تقاضای امتیاز برای تأسیس یک نشریه را داد که وزارتخانه مذکور در 25 شعبان 1328ق. امتیاز نشریه دانش را صادر کرد. این نشریه در 8 صفحه به قطع وزیری و با چاپ سربی طبع می‌شد.[۶]
نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.)[۷] چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود.
از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه دانش مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد.
با توجه به هدف مستقیم نشریه دانش- تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان- دکتر کحال با چاپ مطالبی همچون «خطاب به دوشیزگان» و «کلمات حکمت آمیز» به آموزش آنان پرداخته و سوادآموزی و تحصیل علم را امری واجب برای زنان برمی‌شمرد.
نشریه دانش تنها یک سال و در سی شماره منتشر شد و در سال 1329ق. انتشار آن متوقف شد.
درگذشت
عفت سیاح سپانلو با شخصیتی قوی، روحیه‌ای قدرت‌ستیز داشت. او با دفاع از حقوق انسان و حیوان روزگار گذراند تا اینکه بر اثر سکته و پس از تحمل هفت سال بیماری حدود سال ۱۳۴۴ پس از گویا ۸۴ سال عمر (۱۲۶۰-۱۳۴۴ ش) درگذشت و به این ترتیب خانم عفت سیاح سپانلو نخستین بانوی سردبیر، مدیر و ناشر مطبوعاتی در ایران که به خانم دکتر کحال در تاریخ شهرت دارد، در قبرستان ابن بابویه شهرری به خاک سپرده شد.[۳]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ناهید، عبدالحسین (1360). زنان ایران در جنبش مشروطه. تبریز: نشر احیا. صص120-121.
- ↑ وطن دوست، غلامرضا؛ شیپری، مریم؛ توکلی، مریم (1385). بررسی موقعیت زن ایرانی در نشریات مشروطه. تهران: مؤسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی. ص21.
- ↑ خمامی‌زاده، جعفر (1380). روزنامه‌های ایران از آغاز تا سال ۱۳۲۹هـ.ق. تهران: اطلاعات. ص141.
- ↑ دانش، سال 1، شماره 2، 24 رمضان 1328، ص8.
- ↑ دانش، سال1، شماره2، 24 رمضان 1328، ص8.
- ↑ صدر هاشمی، محمد (بی‌تا). تاریخ جراید و مجلات ایران. ج2. اصفهان. ص267.
- ↑ ببران، صدیقه (1381). نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر. تهران: روشنگران و مطالعات زنان. ص35.