تفاوت میان نسخه‌های «چاقچور»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
چاقچور/<big>čā</big>q(x)<big>č(š)ū</big>r/که به چاخچور و چاقشور نیز معروف است از پوششهای زنان دوران قاجار است.<ref>دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا، ذیل مدخل.</ref>[[پرونده:چاقچور ۲.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|زنی در حال پوشیدن چاقچور<ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص188.</ref><br />|جایگزین=]]{{TOClimit}} | چاقچور/<big>čā</big>q(x)<big>č(š)ū</big>r/که به چاخچور و چاقشور نیز معروف است از پوششهای زنان دوران قاجار است.<ref>دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا، ذیل مدخل.</ref>[[پرونده:چاقچور ۲.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|زنی در حال پوشیدن چاقچور<ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص188.</ref><br />|جایگزین=]]{{TOClimit}} | ||
[[پرونده:BE4BCACA-0617-48B1-8E31-3F316DAFB3FB.jpg|بندانگشتی|زنی از عهد ناصری با چادر کمری، چاقچور و روبنده که گوشه چارقدش از زیر چادر پیداست<ref>افشار، ایرج (1370). ''گنجینه عکسهای ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، ص 214.</ref>|جایگزین=]] | [[پرونده:BE4BCACA-0617-48B1-8E31-3F316DAFB3FB.jpg|بندانگشتی|زنی از عهد ناصری با چادر کمری، چاقچور و روبنده که گوشه چارقدش از زیر چادر پیداست<ref>افشار، ایرج (1370). ''گنجینه عکسهای ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، ص 214.</ref>|جایگزین=|350x350پیکسل]] | ||
<br /> | <br /> | ||
[[پرونده:چاقچور.jpg|بندانگشتی|طرح چاقچور<ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص 181.</ref> | [[پرونده:چاقچور.jpg|بندانگشتی|طرح چاقچور<ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص 181.</ref> | ||
|جایگزین=]] | |جایگزین=|265x265پیکسل]] | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۴
چاقچور/čāq(x)č(š)ūr/که به چاخچور و چاقشور نیز معروف است از پوششهای زنان دوران قاجار است.[۱]
تعریف
یکی از پوششهای زنان در دوران قاجار شامل شلوار بلند و بسیار گشادی که جورابی پارچه ای به پایین آن متصل بود.
انواع
این شلوار را زنان به هنگام بیرون آمدن از خانه و بر روی شلیته و تنبان می پوشیدند.[۵] شلواری گشاد و آستردار که دم پای آن چین دار و تنگ بود. جورابی نیز از جنس پارچه به آن میدوختند.[۶] بالای ساق آن از طرف داخل پا هر یک شکافی به طول 20 سانتی متر داشت و در واقع باز و ندوخته میماند.[۶] این شلوار به وسیله لیفه بلند و بندی در زیر شکم بسته می شد. وسط دو لنگه آن را به شکل مثلثی باز می گذاشتند و برخی نیز آن را از دو لنگه جدا از هم می دوختند به طوری که آن را در بالای زانو با دو بند محکم می کردند.[۷] جنس چاقچور معمولا کتان یا ابریشم بود. برخی سفرنامه نویسان از آن به عنوان چکمه پارچه ای یاد کرده اند.[۶] چون چاقچور بسیار بلند و گشاد بود همه تنبان یا شلیته درون آن جا می شد و زنها بسیار مواظب بودند آهار یا برآمدگی تنبان درهم نشکند و در راه رفتن معلوم شود تنبان پنبه دار یا فنردار پوشیده اند. رنگ آن را بنفش، آبی یا طوسی انتخاب می کردند، ولی چاقچور مشکی از همه فاخرتر بود.[۵] چاقچور به تناسب مالی افراد از پارچه ابریشمی یا پنبه ای دوخته میشد.[۸] زنان سادات چاقچور سبز می پوشیدند.[۵] در برخی نقاط ایران هنوز هم چاقچور پوشیده میشود.
منابع
- ↑ دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا، ذیل مدخل.
- ↑ ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص188.
- ↑ افشار، ایرج (1370). گنجینه عکسهای ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران، ص 214.
- ↑ ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، ص 181.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه، صص 31-32.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر، صص180-181.
- ↑ غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند، ص569.
- ↑ آلمانی، هانری رنه. ترجمه سمیعی، غلامرضا. (1378). از خراسان تا بختیاری. ج 1. تهران: طاووس، ص 415.
نویسنده: حکمت بروجردی