تفاوت میان نسخه‌های «نیره سعیدی»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:نیره سعیدی(میرفخرایی).jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|نیره سعیدی (میرفخرایی)، برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی، عکس از سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]] | [[پرونده:نیره سعیدی(میرفخرایی).jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|نیره سعیدی (میرفخرایی)، برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی، عکس از سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران]] | ||
نیره (نیر) سعیدی (میرفخرایی) ( | نیره (نیر) سعیدی (میرفخرایی) (1298-1370) برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی در دوره های بیست و دوم[https://rc.majlis.ir/fa/parliament_member/show/771049] و بیست و سوم[https://rc.majlis.ir/fa/parliament_member/show/771053] از تهران بود. | ||
===زندگینامه=== | ===زندگینامه=== | ||
نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال | نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1298 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در مدرسه ژاندارک گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فرانسه فارغ التحصیل شد.<ref name=":1">پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهرایران، ص135.</ref> سعیدی طبع شاعرانه داشت و آثارش اعم از منثور و منظوم در مطبوعات بعد از شهریور 1320 به چاپ رسیده است.<ref name=":0">نظری، منوچهر (1395). ''زنان در عرصه قانون گذاری ایران (1285-1395ش).'' تهران: کویر، صص184-186.</ref> | ||
سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و پس از مدتی با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.<ref name=":0" /> حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام های مریم و مینا بود.<ref name=":1" /> | سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و پس از مدتی با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.<ref name=":0" /> حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام های مریم و مینا بود.<ref name=":1" /> | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۸
.jpg){kind=link}
نیره (نیر) سعیدی (میرفخرایی) (1298-1370) برنده جایزه فرهنگی یونسکو و نماینده مجلس شورای ملی در دوره های بیست و دوم[۱] و بیست و سوم[۲] از تهران بود.
زندگینامه
نیره سعیدی (میرفخرایی) در سال 1298 در تهران به دنیا آمد. پدرش سید موسی (معیرالملک) میرفخرایی و مادرش نظم الملوک خواجه نوری بود. وی تحصیلات اولیه خود را در مدرسه ژاندارک گذراند و در دانشسرای عالی ادامه تحصیل داد. برای ادامه تحصیل به فرانسه رفته و در رشته ادبیات فرانسه فارغ التحصیل شد.[۱] سعیدی طبع شاعرانه داشت و آثارش اعم از منثور و منظوم در مطبوعات بعد از شهریور 1320 به چاپ رسیده است.[۲]
سعیدی در سال 1319 با نصرالله فلسفی ازدواج کرد، اما بعد از دو سال از وی جدا شد و پس از مدتی با محمد سعیدی، نویسنده و مترجم معروف و نماینده مجلس سنا ازدواج کرد. نام فامیلی او ابتدا میرفخرایی بود، ولی به واسطه ازدواج با محمد سعیدی، به نیره سعیدی شهرت یافت.[۲] حاصل ازدواج آنها دو دختر به نام های مریم و مینا بود.[۱]
نیره سعیدی در ۲۱ مرداد ۱۳۷۰ در پاریس درگذشت.
فعالیتهای اجتماعی و سیاسی
نیره سعیدی در سال 1323، امتیاز مجله ماهنامه بانو را گرفت و به مدت سه سال مدیریت این مجله را بر عهده داشت. همچنین سردبیر مجله دهقان آزاد بود.[۳] وی با رادیو ایران نیز همکاری داشت و مدیر و مجری برنامه بانو (زن و زندگی) بود. سعیدی از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس شورای عالی جمعیت زنان بود و سمت هایی چون سخنگو و ریاست روابط عمومی شورای عالی جمعیت زنان، عضو شورای فرهنگی سلطنتی، عضو هیئت مؤسس سازمان شاهنشاهی و خدمات اجتماعی و عضویت در هیئت امنای کتابخانه پهلوی را بر عهده داشت.
در سال 1343 نیره سعیدی به همراه مهرانگیز منوچهریان، پروین صوفی، شوکت ملک جهانبانی و فرخ رو پارسا برای اولین بار به عضویت هیئت منصفه مطبوعات انتخاب شدند.[۳]
نیره سعیدی از طریق فعالیت مطبوعاتی و همچنین به واسطه نفوذ همسرش که سناتور تهران بود، با عضویت در حزب ایران نوین به تدریج به فعالیت های سیاسی روی آورد و خود را کاندیدای نمایندگی مجلس کرد.[۲] وی در سال 1346 در دوره بیست و دوم قانون گذاری به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای ملی راه یافت. همچنین در سال 1350 در دوره بیست و سوم به طور متوالی از سوی مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای ملی انتخاب شد.[۴] وی در مجلس عضو کمیسیون های فرهنگ و هنر، اطلاعات، امور خارجه و کمیسیون رسیدگی به سؤالات بود.[۲]
فعالیتهای علمی
نیره سعیدی علاوه بر فعالیتهای سیاسی به کار ترجمه نیز می پرداخت. وی به زبان های فرانسه و انگلیسی تسلط کامل داشت و به خاطر ترجمه اشعار لافونتن برنده جایزه یونسکو شد. وی اولین زن ایرانی است که برنده جایزه یونسکو گردید.[۵]
آثار
- ترانه من (۱۳۵۴). اصفهان، چاپخانه زیبا.[۴]
- قصه های لافونتن (1359). اثر ژان دو لافونتن، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.[۵]
- ن‍ق‍ش آی‍ن‍ده (1369). تهران.[۶]
- شطرنج باز (1395). اثر اشتفن تسوایک. تهران: شرکت انشارات علمی و فرهنگی.[۷]
- کازانوا[۲]
مقالات
- اقتباس از کتب و مجلات معتبر خارجی: علت حقیقی فساد و ریشه جنحه یا جنایات افراد بشر در کشورهای مختلف و راه های جلوگیری یا تخفیف آن ها (2)، گوهر، اردیبهشت ۱۳۵۷، شماره ۶۲.
- علت حقیقی فساد و ریشه جنحه یا جنایات افراد بشر در کشورهای مختلف و راه های جلوگیری یا تخفیف آن ها (اقتباس از کتب و مجلات معتبر خارجی)، گوهر، فروردین ۱۳۵۷، شماره ۶۱.
- زن در مناظره سه شاعر معاصر، گوهر، مهر ۱۳۵۵، شماره ۴۳.[۸]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص135.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ نظری، منوچهر (1395). زنان در عرصه قانون گذاری ایران (1285-1395ش). تهران: کویر، صص184-186.
- ↑ پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهرایران، ص205.
- ↑ زندگینامه نمایندگان زن در مجلس سنا و شورا (دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی) (1380). تهران: مرکز امور مشارکت زنان، واحد اطلاع رسانی زنان.
- ↑ دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم، صص173-174.