تفاوت میان نسخه‌های «شلیته»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۸: سطر ۸:


===شکل و جنس===
===شکل و جنس===
[[پرونده:شلیته 3.jpg|بندانگشتی|دو زن قاجار با چارقد بر سر و شلیته کوتاه، پ''وشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز پادشاهی پهلوی،'' جلیل ضیاء پور.]]
جنس آن معمولا از کتان سفید یا مخمل­های رنگارنگ بود. طبقات کم درآمد شلیته های خود را از پارچه چیت گلدار و رنگی می­ دوختند. معمولا دور شلیته هایی که از کتان سفید بود با خامه ­های رنگین یا نخ قرقره مشکی گلدوزی و حاشیه دوزی می­ کردند. هرچه چین های دورکمر ریزتر و پرتر بود شلیته ارزش بیشتری داشت. پس از این که پوشیدن تنبانهای پر چین از مد افتاد شلیته جای آن را گرفت و با شلوارهای مشکی پوشیده می ­شد. زنان معمولا در خانه تنبان و شلیته می­ پوشیدند<ref>ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.</ref>. گاهی زنان اشراف ده و یا یازده شلیته را روی هم پوشیده و آنها را با بند قیطانی می­ بستند تا جایگزین فنر زیر دامن شود. بلندی و درازای شلیته بر حسب منطقه جغرافیایی متفاوت بود، به گونه­ ای که از تهران به سمت جنوب ایران در شهرهای مختلف بر طول آن افزوده می­ شد. مثلا در تهران کوتاه بود، در اصفهان تا زانو می­ رسید و در شیراز بلندتر بود.<ref>غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.</ref><ref>نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران.</ref>  
جنس آن معمولا از کتان سفید یا مخمل­های رنگارنگ بود. طبقات کم درآمد شلیته های خود را از پارچه چیت گلدار و رنگی می­ دوختند. معمولا دور شلیته هایی که از کتان سفید بود با خامه ­های رنگین یا نخ قرقره مشکی گلدوزی و حاشیه دوزی می­ کردند. هرچه چین های دورکمر ریزتر و پرتر بود شلیته ارزش بیشتری داشت. پس از این که پوشیدن تنبانهای پر چین از مد افتاد شلیته جای آن را گرفت و با شلوارهای مشکی پوشیده می ­شد. زنان معمولا در خانه تنبان و شلیته می­ پوشیدند<ref>ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.</ref>. گاهی زنان اشراف ده و یا یازده شلیته را روی هم پوشیده و آنها را با بند قیطانی می­ بستند تا جایگزین فنر زیر دامن شود. بلندی و درازای شلیته بر حسب منطقه جغرافیایی متفاوت بود، به گونه­ ای که از تهران به سمت جنوب ایران در شهرهای مختلف بر طول آن افزوده می­ شد. مثلا در تهران کوتاه بود، در اصفهان تا زانو می­ رسید و در شیراز بلندتر بود.<ref>غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.</ref><ref>نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران.</ref>  



نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۶

شلیته زنان مازنی

شلیته /ʃælite/

تعریف

دامن پرچین که زنان در گذشته روی تنبان می­ پوشیدند و امروزه در مناطق روستایی و ایلات قشقایی بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد.

شکل و جنس

دو زن قاجار با چارقد بر سر و شلیته کوتاه، پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز پادشاهی پهلوی، جلیل ضیاء پور.

جنس آن معمولا از کتان سفید یا مخمل­های رنگارنگ بود. طبقات کم درآمد شلیته های خود را از پارچه چیت گلدار و رنگی می­ دوختند. معمولا دور شلیته هایی که از کتان سفید بود با خامه ­های رنگین یا نخ قرقره مشکی گلدوزی و حاشیه دوزی می­ کردند. هرچه چین های دورکمر ریزتر و پرتر بود شلیته ارزش بیشتری داشت. پس از این که پوشیدن تنبانهای پر چین از مد افتاد شلیته جای آن را گرفت و با شلوارهای مشکی پوشیده می ­شد. زنان معمولا در خانه تنبان و شلیته می­ پوشیدند[۱]. گاهی زنان اشراف ده و یا یازده شلیته را روی هم پوشیده و آنها را با بند قیطانی می­ بستند تا جایگزین فنر زیر دامن شود. بلندی و درازای شلیته بر حسب منطقه جغرافیایی متفاوت بود، به گونه­ ای که از تهران به سمت جنوب ایران در شهرهای مختلف بر طول آن افزوده می­ شد. مثلا در تهران کوتاه بود، در اصفهان تا زانو می­ رسید و در شیراز بلندتر بود.[۲][۳]

منابع


  1. ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.
  2. غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.
  3. نگار زن: تاریخ مصور لباس زن در ایران (1352). تهران: انجمن بین‌المللی زنان در ایران.

نویسنده: حکمت بروجردی