تفاوت میان نسخه‌های «سکینه پری»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۸: | سطر ۸: | ||
=== تحصیلات === | === تحصیلات === | ||
سکینه پری تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک | سکینه پری تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشکی عمومی شد.<ref name=":1" /> سپس در سال 1312، در 31 سالگی، در مسکو در رشته [[جراحی زنان و زایمان]] و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند<ref name=":0" />در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref> در سال 1313 مطابق قانون طبابت در ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد<ref name=":0" /> و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد،<ref name=":1">''اطلاعات بانوان'' (1352). شماره832. ص18.</ref> ولی بعد از چهار سال از همسرش جدا شد. او سپس به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref> او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان میکرد.در سال‌هایی که در مطب بندرگز فعالیت میکرد، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کردند، اما او به جز شرکت کردن در یک دوره آموزشی-تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد. سکینه پری تا سن هفتاد سالگی به درمان بیماران ادامه داد. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:زنان جراح]] | [[رده:زنان جراح]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۲
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح زنان، زایمان و مامایی ساکن بندرگز بود.
زندگی‌نامه
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایرانی بود.[۲] سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است، اما به گفته خودش در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات
سکینه پری تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشکی عمومی شد.[۱] سپس در سال 1312، در 31 سالگی، در مسکو در رشته جراحی زنان و زایمان و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند[۲]در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.[۳] در سال 1313 مطابق قانون طبابت در ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [۲]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد[۲] و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد،[۱] ولی بعد از چهار سال از همسرش جدا شد. او سپس به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.[۲]کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.[۴] او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان میکرد.در سال‌هایی که در مطب بندرگز فعالیت میکرد، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کردند، اما او به جز شرکت کردن در یک دوره آموزشی-تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد. سکینه پری تا سن هفتاد سالگی به درمان بیماران ادامه داد.
منابع
پیوند به بیرون
نگارخانه
سنگ مزار سکینه پری
