تفاوت میان نسخه‌های «سکینه پری»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲: سطر ۲:


=== زندگی‌نامه ===
=== زندگی‌نامه ===
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد و مادرش از ارامنه ایران بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.</ref> البته سال تولد او بر روی سنگ مزار 1277 است اما به گفته خود و در مصاحبه با مجله اطلاعات بانوان در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario]
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایران بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.</ref> سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خود و در مصاحبه با مجله ''اطلاعات بانوان'' در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario]


=== تحصیلات ===
=== تحصیلات ===
سکینه پری تحصیلات رشته طب را در شوروی طی کرد و در سال 1312 در مسکو در جراحی و سرطان شناسی متخصص شد. سکینه مدت 5 سال در بیمارستانهای مختلف خدمت کرد اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند.<ref name=":0" /> در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر کرد و به ایران آمد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref> در 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک اجازه طبابت در همه جای ایران گرفت و چون به زبان ترکی بهتر وارد بود در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را قبول کرد و مدت 14 سال مشغول خدمت بود و همانجا ازدواج کرد ولی به واسطه اختلاف بین خواهرش با شوهر او بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز گرگان رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />  
سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او تحصیلات رشته طب را نیز در آنجا گذراند و دیپلم دکترای عمومی گرفت. سپس در سال 1312 در مسکو در جراحی و سرطان‌شناسی متخصص شد و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند<ref name=":0" />در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر کرد و به ایران آمد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref> در 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک اجازه طبابت در همه جای ایران گرفت و چون به زبان ترکی بهتر وارد بود در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را قبول کرد و مدت 14 سال مشغول خدمت بود<ref name=":0" /> و همانجا با پزشکیار جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد.<ref>روزنامه اطلاعات بانوان، ص18.</ref> ولی به واسطه اختلاف بین خواهرش با شوهر او بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز گرگان رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />  


=== شهرت ===
=== شهرت ===
گفته می شود کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref>
کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref>






اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]
اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]


در حال تکمیل
در حال تکمیل

نسخهٔ ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۶

سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح ساکن در بندرگز گرگان که در کمک به بینوایان و معالجه مستمندان معروف بود.

زندگی‌نامه

سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایران بود.[۱] سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خود و در مصاحبه با مجله اطلاعات بانوان در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[۱]

تحصیلات

سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او تحصیلات رشته طب را نیز در آنجا گذراند و دیپلم دکترای عمومی گرفت. سپس در سال 1312 در مسکو در جراحی و سرطان‌شناسی متخصص شد و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند[۱]در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر کرد و به ایران آمد.[۲] در 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک اجازه طبابت در همه جای ایران گرفت و چون به زبان ترکی بهتر وارد بود در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را قبول کرد و مدت 14 سال مشغول خدمت بود[۱] و همانجا با پزشکیار جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد.[۳] ولی به واسطه اختلاف بین خواهرش با شوهر او بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز گرگان رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.[۱]

شهرت

کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.[۴]


اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[۲]

در حال تکمیل

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.
  2. پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص220.
  3. روزنامه اطلاعات بانوان، ص18.
  4. دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص101.

پیوند به بیرون

  1. مداریو
  2. سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران