تفاوت میان نسخه‌های «نوش‌آفرین انصاری»
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
نوش‌آفرین انصاری (زاده 1318 ش) نویسنده، استاد کتابداری و از اعضای شورای کتاب کودک است. | نوش‌آفرین انصاری (زاده 1318 ش) نویسنده، استاد کتابداری و از اعضای شورای کتاب کودک است. | ||
=== | === زندگینامه === | ||
نوش آفرین انصاری در سال ۱۳۱۸ در یک خانواده دیپلمات ایرانی در شهر سیملا که آن زمان پایتخت تابستانی هندوستان بود، به دنیا آمد. پدرش عبدالحسین مسعود انصاری و مادرش فاطمه مسعود انصاری بود. نسبت خاندان انصاری به مرحوم میرزا مسعود اشلقی گرمرودی (نخستین وزیر امور خارجه ایران) می رسد که با ضیاءالسلطنه، دختر فتحعلی شاه که خطی خوش داشته و قرآن هایی به خط او موجود است، ازدواج کرده است.<ref>قنبری، امید (ویراستار) (1385). ''زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری''. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص8.</ref> | نوش آفرین انصاری در سال ۱۳۱۸ در یک خانواده دیپلمات ایرانی در شهر سیملا که آن زمان پایتخت تابستانی هندوستان بود، به دنیا آمد. پدرش عبدالحسین مسعود انصاری و مادرش فاطمه مسعود انصاری بود. نسبت خاندان انصاری به مرحوم میرزا مسعود اشلقی گرمرودی (نخستین وزیر امور خارجه ایران) می رسد که با ضیاءالسلطنه، دختر فتحعلی شاه که خطی خوش داشته و قرآن هایی به خط او موجود است، ازدواج کرده است.<ref>قنبری، امید (ویراستار) (1385). ''زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری''. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص8.</ref> | ||
فاطمه مسعود انصاری نوه عموی عبدالحسین مسعود انصاری بود که در آلمان در رشته آموزش پیش از دبستان تحصیل کرده بود. نوش‌آفرین اولین ثمره این ازدواج بود.<ref>انصاری، نوش آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص27.</ref> عبدالحسین مسعود انصاری ، پدر نوش‌آفرین، کارمند وزارت امور خارجه بود و اولین مأموریت مستقل وی خارج از ایران، سرکنسولگری ایران در دهلی نو بود. پس از تولد وی، به کشورهای مختلف مأموریت یافت و این، آغازی برای سفرهای پی در پی بود. بنابراین 24 سال نخست زندگی نوش آفرین انصاری به دلیل شغل پدر، در سفر به کشورهای مختلف گذشت، یعنی مجبور شد بارها زبان جدید بیاموزد و در مدارس مختلف به تحصیل بپردازد.وی سال 1342، پس از بازنشستگی پدر به ایران مراجعت کرد و در انجمن کتاب با دکتر مهدی محقق آشنا شد و با ایشان ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام عباس و یک دختر به نام هستی است. | فاطمه مسعود انصاری نوه عموی عبدالحسین مسعود انصاری بود که در آلمان در رشته آموزش پیش از دبستان تحصیل کرده بود. نوش‌آفرین اولین ثمره این ازدواج بود.<ref>انصاری، نوش آفرین (1396). ''ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش آفرین انصاری''. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص27.</ref> عبدالحسین مسعود انصاری ، پدر نوش‌آفرین، کارمند وزارت امور خارجه بود و اولین مأموریت مستقل وی خارج از ایران، سرکنسولگری ایران در دهلی نو بود. پس از تولد وی، به کشورهای مختلف مأموریت یافت و این، آغازی برای سفرهای پی در پی بود. بنابراین 24 سال نخست زندگی نوش آفرین انصاری به دلیل شغل پدر، در سفر به کشورهای مختلف گذشت، یعنی مجبور شد بارها زبان جدید بیاموزد و در مدارس مختلف به تحصیل بپردازد.وی سال 1342، پس از بازنشستگی پدر به ایران مراجعت کرد و در انجمن کتاب با دکتر مهدی محقق آشنا شد و با ایشان ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام عباس و یک دختر به نام هستی است. | ||
=== تحصیلات === | === تحصیلات === | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۲: | ||
نوش آفرین انصاری در سال 1338 جهت ادامه تحصیل به سوئیس رفت و سه سال در مدرسه کتابداری ژنو در رشته کتابداری تحصیل کرد و فوق دیپلم کتابداری دریافت کرد. همچنین در آنجا با سیدعلی جمالزاده که از دوستان پدرش بود، آشنا شد و تجربه های بسیاری در زمینه آشنایی با کتابهای زبان و ادب فارسی کسب کرد. پس از آن، به هند رفت و به طور داوطلبانه در کتابخانه عمومی دهلی به فعالیت پرداخت. سال 1343 به همراه همسرش به دانشگاه مک گیل کانادا رفت و همزمان در دانشکده کتابداری و مؤسسه مطالعات اسلامی این دانشگاه از استادانی نظیر چارلز آدامز، توشی هیکو ایزوتسو و هرمان لندُلت کسب علم کرد و سال 1347 با مدرک فوق لیسانس کتابداری به ایران بازگشت. | نوش آفرین انصاری در سال 1338 جهت ادامه تحصیل به سوئیس رفت و سه سال در مدرسه کتابداری ژنو در رشته کتابداری تحصیل کرد و فوق دیپلم کتابداری دریافت کرد. همچنین در آنجا با سیدعلی جمالزاده که از دوستان پدرش بود، آشنا شد و تجربه های بسیاری در زمینه آشنایی با کتابهای زبان و ادب فارسی کسب کرد. پس از آن، به هند رفت و به طور داوطلبانه در کتابخانه عمومی دهلی به فعالیت پرداخت. سال 1343 به همراه همسرش به دانشگاه مک گیل کانادا رفت و همزمان در دانشکده کتابداری و مؤسسه مطالعات اسلامی این دانشگاه از استادانی نظیر چارلز آدامز، توشی هیکو ایزوتسو و هرمان لندُلت کسب علم کرد و سال 1347 با مدرک فوق لیسانس کتابداری به ایران بازگشت. | ||
=== | |||
=== فعالیتهای فرهنگی === | |||
نوش آفرین انصاری در سال 1342 به پیشنهاد ایرج افشار، مدت یک سال به کار در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران مشغول شد و در مدیریت خدمات فنی و ساماندهی مجله های لاتین این کتابخانه نقش فعالی داشت. | نوش آفرین انصاری در سال 1342 به پیشنهاد ایرج افشار، مدت یک سال به کار در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران مشغول شد و در مدیریت خدمات فنی و ساماندهی مجله های لاتین این کتابخانه نقش فعالی داشت. | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۲۱: | ||
گذشته از کارهای دانشگاهی و امور خانه، وی از آغاز زندگی متأهلی، با شورای کتاب کودک همکاری داشتند و در طرح فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، که تاکنون نه جلد آن چاپ شده با خانم توران میرهادی یار و مددکار بودند. این دو بانو، با همت و همکارانشان، بدون هیچ کمکی از دولت موفق شدند در گسترش چشمگیر شورا در ارزیابی و معرفی کتابهای خود در داوری های بین المللی برخی از نویسندگان کودکان را به جایزه های جهانی برسانند.<ref>قنبری، امید (ویراستار) (1385). ''زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری''. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص19.</ref> | گذشته از کارهای دانشگاهی و امور خانه، وی از آغاز زندگی متأهلی، با شورای کتاب کودک همکاری داشتند و در طرح فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، که تاکنون نه جلد آن چاپ شده با خانم توران میرهادی یار و مددکار بودند. این دو بانو، با همت و همکارانشان، بدون هیچ کمکی از دولت موفق شدند در گسترش چشمگیر شورا در ارزیابی و معرفی کتابهای خود در داوری های بین المللی برخی از نویسندگان کودکان را به جایزه های جهانی برسانند.<ref>قنبری، امید (ویراستار) (1385). ''زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری''. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص19.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:اعضای شورای کتاب کودک]] | [[رده:اعضای شورای کتاب کودک]] | ||
<references /> | <references /> | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
[[رده:زنان کتابدار]] | [[رده:زنان کتابدار]] | ||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷
نوش‌آفرین انصاری (زاده 1318 ش) نویسنده، استاد کتابداری و از اعضای شورای کتاب کودک است.
زندگینامه
نوش آفرین انصاری در سال ۱۳۱۸ در یک خانواده دیپلمات ایرانی در شهر سیملا که آن زمان پایتخت تابستانی هندوستان بود، به دنیا آمد. پدرش عبدالحسین مسعود انصاری و مادرش فاطمه مسعود انصاری بود. نسبت خاندان انصاری به مرحوم میرزا مسعود اشلقی گرمرودی (نخستین وزیر امور خارجه ایران) می رسد که با ضیاءالسلطنه، دختر فتحعلی شاه که خطی خوش داشته و قرآن هایی به خط او موجود است، ازدواج کرده است.[۱]
فاطمه مسعود انصاری نوه عموی عبدالحسین مسعود انصاری بود که در آلمان در رشته آموزش پیش از دبستان تحصیل کرده بود. نوش‌آفرین اولین ثمره این ازدواج بود.[۲] عبدالحسین مسعود انصاری ، پدر نوش‌آفرین، کارمند وزارت امور خارجه بود و اولین مأموریت مستقل وی خارج از ایران، سرکنسولگری ایران در دهلی نو بود. پس از تولد وی، به کشورهای مختلف مأموریت یافت و این، آغازی برای سفرهای پی در پی بود. بنابراین 24 سال نخست زندگی نوش آفرین انصاری به دلیل شغل پدر، در سفر به کشورهای مختلف گذشت، یعنی مجبور شد بارها زبان جدید بیاموزد و در مدارس مختلف به تحصیل بپردازد.وی سال 1342، پس از بازنشستگی پدر به ایران مراجعت کرد و در انجمن کتاب با دکتر مهدی محقق آشنا شد و با ایشان ازدواج کرد. حاصل این ازدواج یک پسر به نام عباس و یک دختر به نام هستی است.
تحصیلات
وی در هند پرستاری از کشور برمه (میانمار) داشت. آموختن زبان انگلیسی را با پرستار سوئدی در استکهلم شروع کرد. دوران ابتدایی را در مدارسی در رشت، اصفهان و افغانستان گذراند و دوره متوسطه را در شیراز، هلند، بلژیک، پاکستان، روسیه و انگلستان طی کرد. آموزش زبان فرانسه را هم در زمان اقامت در افغانستان آغاز کرد و هنگام تحصیل در بلژیک آن را تقویت نمود. همچنین زبان های سوئدی، آلمانی و روسی را نیز فرا گرفت. البته بعدها به فراموشی سپرد.
نوش آفرین انصاری در سال 1338 جهت ادامه تحصیل به سوئیس رفت و سه سال در مدرسه کتابداری ژنو در رشته کتابداری تحصیل کرد و فوق دیپلم کتابداری دریافت کرد. همچنین در آنجا با سیدعلی جمالزاده که از دوستان پدرش بود، آشنا شد و تجربه های بسیاری در زمینه آشنایی با کتابهای زبان و ادب فارسی کسب کرد. پس از آن، به هند رفت و به طور داوطلبانه در کتابخانه عمومی دهلی به فعالیت پرداخت. سال 1343 به همراه همسرش به دانشگاه مک گیل کانادا رفت و همزمان در دانشکده کتابداری و مؤسسه مطالعات اسلامی این دانشگاه از استادانی نظیر چارلز آدامز، توشی هیکو ایزوتسو و هرمان لندُلت کسب علم کرد و سال 1347 با مدرک فوق لیسانس کتابداری به ایران بازگشت.
فعالیتهای فرهنگی
نوش آفرین انصاری در سال 1342 به پیشنهاد ایرج افشار، مدت یک سال به کار در کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران مشغول شد و در مدیریت خدمات فنی و ساماندهی مجله های لاتین این کتابخانه نقش فعالی داشت.
نوش آفرین انصاری از سال 1347 به عضویت هیئت علمی گروه نوپای کتابداری در دانشکده علوم تربیتی دانشگاه تهران درآمد و نیز تا سال 1350 ریاست کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی را عهده دار بود. البته از سال 1355 تا 1357 به تحصیل در مقطع دکتری کتابداری دانشگاه تورنتو کانادا مبادرت ورزید که به دلیل مصادف شدن با وقوع انقلاب اسلامی و عدم موافقت دانشگاه تهران با اعزام مجدد وی جهت ارائه و دفاع از رساله دکتری ناتمام ماند.
وی سال 1342 از طریق مهری آهی با توران میرهادی آشنا شد و از تأسیس [۳]شورای کتاب کودک در سال 1341 مطلع گردید و به عضویت آن درآمد. سپس، با فاصله زمانی کم از عضویت، به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره شورای کتاب کودک انتخاب شد و در کنار فعالیت های دانشگاهی، در پیشبرد اهداف این شورا نقش مؤثری داشت. همچنین از سال 1378 که از دانشگاه کناره گرفت، تمام وقت و نیروی خود را صرف خدمت داطلبانه در شورای کتاب کودک کرد و توانست به عنوان دبیر شورا، ادبیات کودک و نوجوان ایران را در دهه های مختلف به جهانیان معرفی کند و در کسب جوایز متعدد برای نویسندگان، مترجمان و تصویرگران کتاب کودک، نقش بسزایی داشته باشد.[۴]
گذشته از کارهای دانشگاهی و امور خانه، وی از آغاز زندگی متأهلی، با شورای کتاب کودک همکاری داشتند و در طرح فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، که تاکنون نه جلد آن چاپ شده با خانم توران میرهادی یار و مددکار بودند. این دو بانو، با همت و همکارانشان، بدون هیچ کمکی از دولت موفق شدند در گسترش چشمگیر شورا در ارزیابی و معرفی کتابهای خود در داوری های بین المللی برخی از نویسندگان کودکان را به جایزه های جهانی برسانند.[۵]
منابع
- ↑ قنبری، امید (ویراستار) (1385). زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص8.
- ↑ انصاری، نوش آفرین (1396). ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش آفرین انصاری. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص27.
- ↑ قنبری، امید (ویراستار) (1385). زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص12
- ↑ انصاری، نوش آفرین (1396). ستاره فروزان: مصاحبه تاریخ شفاهی با نوش آفرین انصاری. مصاحبه، تحقیق و تدوین پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. صص19-20.
- ↑ قنبری، امید (ویراستار) (1385). زندگینامه دکتر نوش آفرین انصاری. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. ص19.