تفاوت میان نسخه‌های «سکینه پری»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
[[پرونده:سکینه پری2.jpg|بندانگشتی|240x240پیکسل|سکینه پری در دوران میانسالی<ref name=":1" />]] | [[پرونده:سکینه پری2.jpg|بندانگشتی|240x240پیکسل|سکینه پری در دوران میانسالی<ref name=":1" />]] | ||
[[پرونده:سکینه پری.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|سکینه پری در دوران پیری<ref name=":1" />]] | [[پرونده:سکینه پری.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|سکینه پری در دوران پیری<ref name=":1" />]] | ||
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح ساکن | سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح زنان، زایمان و مامایی ساکن بندرگز بود. | ||
=== زندگی‌نامه === | === زندگی‌نامه === | ||
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه | سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایرانی بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.</ref>سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است، اما به گفته خودش در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario] | ||
=== تحصیلات === | === تحصیلات === | ||
سکینه پری تحصیلات | سکینه پری تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشکی عمومی شد.<ref name=":1" /> سپس در سال 1312، در 31 سالگی، در مسکو در رشته [[جراحی زنان و زایمان]] و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند<ref name=":0" />با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref>در سال 1313 مطابق قانون طبابت در ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد<ref name=":0" />و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد،<ref name=":1">''اطلاعات بانوان'' (1352). شماره832. ص18.</ref> ولی بعد از چهار سال از همسرش جدا شد. او سپس به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref>او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان می‌کرد. در سال‌هایی که در مطب بندرگز فعالیت می‌کرد، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کردند، اما او به جز شرکت کردن در یک دوره آموزشی- تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد. سکینه پری تا سن هفتاد سالگی به درمان بیماران ادامه داد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario] | ||
کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
[[رده:زنان جراح]] | [[رده:زنان جراح]] | ||
| سطر ۳۰: | سطر ۲۴: | ||
پرونده:مزار-دکتر-سکینه-پری-همدانی.gif|سنگ مزار سکینه پری | پرونده:مزار-دکتر-سکینه-پری-همدانی.gif|سنگ مزار سکینه پری | ||
</gallery> | </gallery> | ||
نویسنده: هانیه قهرمانی | |||
[[رده:زنان پزشک]] | |||
[[رده:زنان تحصیلکرده روسیه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۴
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح زنان، زایمان و مامایی ساکن بندرگز بود.
زندگی‌نامه
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایرانی بود.[۲]سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است، اما به گفته خودش در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات
سکینه پری تحصیلات مدرسه و دانشگاهی‌اش را در شهر آستاراخان به اتمام رساند و در سن 26 سالگی، موفق به کسب مدرک پزشکی عمومی شد.[۱] سپس در سال 1312، در 31 سالگی، در مسکو در رشته جراحی زنان و زایمان و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند[۲]با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.[۳]در سال 1313 مطابق قانون طبابت در ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [۲]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد[۲]و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد،[۱] ولی بعد از چهار سال از همسرش جدا شد. او سپس به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.[۲]کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.[۴]او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان می‌کرد. در سال‌هایی که در مطب بندرگز فعالیت می‌کرد، از آمریکا و تهران چندین دعوت‌نامه برای حضور در همایش و تدریس در دانشگاه دریافت کردند، اما او به جز شرکت کردن در یک دوره آموزشی- تخصصی در دانشگاه تهران، در هیچ یک از مراسم‌ها حضور پیدا نکرد. سکینه پری تا سن هفتاد سالگی به درمان بیماران ادامه داد.[۳]
منابع
پیوند به بیرون
نگارخانه
سنگ مزار سکینه پری
نویسنده: هانیه قهرمانی