تفاوت میان نسخه‌های «گواشمه»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
گواشمه/ga.v<big>ā.š</big>.ma/ [[مقنعه]]<nowiki/>‌ای است که زنان بر سر اندازند.<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر. ص422.</ref><ref>غیبی، مهرآسا (1384). ''هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمند. ص600.</ref>{{TOClimit}}
گواشمه/ga.v<big>ā.š</big>.ma/ [[مقنعه]]<nowiki/>‌ای است که زنان بر سر اندازند.<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص422.</ref><ref>غیبی، مهرآسا (1384). ''هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمند. ص600.</ref>{{TOClimit}}
===ریشه‌شناسی===
===ریشه‌شناسی===
در اصل این واژه گواشامه/ga<big>.vā.šā</big>.ma/ به معنای [[معجر]]، مقنعه، [[روپاک]] و [[نصیف]] به کار می‌رفته و تلفظی گویشی از [[باشامه]] و [[واشامه]] است. ظاهرا در ایرانی باستان v-* آغازی به gw- تحول یافته است.<ref>حسن‌دوست، محمد (1393). ''فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی''. ج 4. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص2458.</ref> احتمالا این واژه تغییر یافته واژه [[واشمگ]] /v<big>āš</big>mag/ در متون پهلوی است که به معنای سرپوش زنان آمده است.<ref>یادداشت مؤلف</ref>
در اصل این واژه گواشامه/ga<big>.vā.šā</big>.ma/ به معنای [[معجر]]، مقنعه، [[روپاک]] و [[نصیف]] به کار می‌رفته و تلفظی گویشی از [[باشامه]] و [[واشامه]] است. ظاهرا در ایرانی باستان v-* آغازی به gw- تحول یافته است.<ref>حسن‌دوست، محمد (1393). ''فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی''. ج 4. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص2458.</ref> احتمالا این واژه تغییر یافته واژه [[واشمگ]] /v<big>āš</big>mag/ در متون پهلوی است که به معنای سرپوش زنان آمده است.<ref>یادداشت مؤلف</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۶

گواشمه/ga.vā.š.ma/ مقنعه‌ای است که زنان بر سر اندازند.[۱][۲]

ریشه‌شناسی

در اصل این واژه گواشامه/ga.vā.šā.ma/ به معنای معجر، مقنعه، روپاک و نصیف به کار می‌رفته و تلفظی گویشی از باشامه و واشامه است. ظاهرا در ایرانی باستان v-* آغازی به gw- تحول یافته است.[۳] احتمالا این واژه تغییر یافته واژه واشمگ /vāšmag/ در متون پهلوی است که به معنای سرپوش زنان آمده است.[۴]


منابع

  1. پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌ (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص422.
  2. غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزار سال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند. ص600.
  3. حسن‌دوست، محمد (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. ج 4. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص2458.
  4. یادداشت مؤلف


نویسنده: حکمت بروجردی