تفاوت میان نسخه‌های «پیچه»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر<ref>آلمانی، هانری رنه (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ج1. ترجمه سمیعی، غلامرضا''.'' تهران: طاووس. ص417. </ref>|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر<ref>آلمانی، هانری رنه (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ج1. ترجمه سمیعی، غلامرضا''.'' تهران: طاووس. ص417. </ref>|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن که پیچه خود را کنار زده‌اند؛ اثر کمال‌الملک<ref>پاکباز، رویین (1379). ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز''. تهران: نارستان.</ref> اوایل سده چهاردهم هجری]]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن که پیچه خود را کنار زده‌اند؛ اثر کمال‌الملک؛<ref>پاکباز، رویین (1379). ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز''. تهران: نارستان.</ref> اوایل سده چهاردهم هجری]]
پیچه/piče/ یکی از انواع پوشش صورت و نوعی روبنده مویی سیاه است.{{TOClimit}}
پیچه/piče/ یکی از انواع پوشش صورت و نوعی روبنده مویی سیاه است.{{TOClimit}}



نسخهٔ ‏۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۰

زنی با پیچه و چادر[۱]
دو زن که پیچه خود را کنار زده‌اند؛ اثر کمال‌الملک؛[۲] اوایل سده چهاردهم هجری

پیچه/piče/ یکی از انواع پوشش صورت و نوعی روبنده مویی سیاه است.

تعریف

پیچه (در لغت فرس: پیچه‌بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.[۳] از موی یال اسب بافته می‌شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره می‌خورد.[۴] این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با چادر مشکی استفاده می­‌شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزن‌ها از آن استفاده می­‌کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.[۵] این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبنده‌های پارچه‌ای خنک‌تر و نازک‌تر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.[۶] امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده می‌کنند.


منابع

  1. آلمانی، هانری رنه (1378). از خراسان تا بختیاری. ج1. ترجمه سمیعی، غلامرضا. تهران: طاووس. ص417.
  2. پاکباز، رویین (1379). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: نارستان.
  3. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.
  4. غیبی، مهرآسا (1387). هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمن. ص567.
  5. ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.
  6. پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر. ص۲۸۲.


نویسنده: حکمت بروجردی