تفاوت میان نسخه‌های «بانو کحال»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.<ref name=":0" /> وی در نامه‌ای از وزارت معارف و اوقاف و فواید عامه تقاضای امتیاز برای تأسیس یک نشریه را داد که وزارتخانه مذکور در 25 شعبان 1328ق. امتیاز نشریه «[[دانش]]» را صادر کرد. این نشریه در 8 صفحه به قطع وزیری و با چاپ سربی طبع می‌شد.<ref>صدر هاشمی، محمد (بی‌تا). ''تاریخ جراید و مجلات ایران''. ج2. اصفهان.</ref> | امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.<ref name=":0" /> وی در نامه‌ای از وزارت معارف و اوقاف و فواید عامه تقاضای امتیاز برای تأسیس یک نشریه را داد که وزارتخانه مذکور در 25 شعبان 1328ق. امتیاز نشریه «[[دانش]]» را صادر کرد. این نشریه در 8 صفحه به قطع وزیری و با چاپ سربی طبع می‌شد.<ref>صدر هاشمی، محمد (بی‌تا). ''تاریخ جراید و مجلات ایران''. ج2. اصفهان.</ref> | ||
نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.) چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود. | نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.)<ref>ببران، صدیقه (1381). ''نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر''. تهران: روشنگران و مطالعات زنان. ص35.</ref> چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود. | ||
از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه دانش مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد. | از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه دانش مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۲
زندگی‌نامه
دکتر معصومه کحال [۱] یا عفت سیاح سپانلو [۲]فرزند میرزا احمد حکیم باشی (جدید الاسلام) و همسر دکتر حسین خان بود. وی نزد مسیونرهای آمریکایی ساکن ایران که فعالیت‌های خیریه داشتند طبابت را آموخت و به عنوان اولین چشم پزشک زن از طرف مسیونرها اجازه تأسیس مطب و طبابت در ایران را گرفت.[۱] به خاطر اشتغال به چشم پزشکی به «دکتر کحال» یا «بانو کحال» (کحال به معنی چشم پزشک) مشهور است. بانو کحال در مطب خود در خیابان جلیل آباد و در محل دفتر نشریه دانش در خیابان علاءالدوله به مداوای بیماران می‌پرداخت.
فعالیت روزنامه‌نگاری
امتیاز اولین نشریه زنان در ایران در سال 1289 (25 شعبان 1328ق.) به نام خانم دکتر کحال صادر شد.[۱] وی در نامه‌ای از وزارت معارف و اوقاف و فواید عامه تقاضای امتیاز برای تأسیس یک نشریه را داد که وزارتخانه مذکور در 25 شعبان 1328ق. امتیاز نشریه «دانش» را صادر کرد. این نشریه در 8 صفحه به قطع وزیری و با چاپ سربی طبع می‌شد.[۳]
نخستین شماره این نشریه در سال 1289 (10 رمضان 1328ق.)[۴] چهار سال پس از انقلاب مشروطه منتشر شد. در التزام نامه این نشریه مسلک آن تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان ذکر شده است. این نشریه رویکرد فمینیستی نداشت و میانه‌رو بود.
از آنجایی که بانو کحال چشم پزشک بود، در نشریه دانش مقالاتی در حوزه بهداشت مخصوصاً بهداشت زنان و کودکان می‌نوشت. از آن جمله می‌توان به مقاله‌های حفظ الصحه اطفال، اغذیه مناسب اطفال، حفظ الصحه هنگام شیوع وبا، تدبیر حفظ الصحه مادر به طفل خود از حین ولادت تا به سن رشد، سرماخوردگی اطفال و علت سرماخوردگی اشاره کرد.
با توجه به هدف مستقیم نشریه دانش- تربیت نسوان و دوشیزگان و تصفیه اخلاق زنان- دکتر کحال با چاپ مطالبی همچون «خطاب به دوشیزگان» و «کلمات حکمت آمیز» به آموزش آنان پرداخته و سوادآموزی و تحصیل علم را امری واجب برای زنان برمی‌شمرد.[۵]
نشریه دانش تنها یک سال و در سی شماره منتشر شد و در سال 1329ق. انتشار آن متوقف شد.
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ناهید، عبدالحسین (1360). زنان ایران در جنبش مشروطه. تبریز: نشر احیا.
- ↑ ناهید، عبدالحسین (1360). زنان ایران در جنبش مشروطه. تبریز: نشر احیا. ص120.
- ↑ صدر هاشمی، محمد (بی‌تا). تاریخ جراید و مجلات ایران. ج2. اصفهان.
- ↑ ببران، صدیقه (1381). نشریات ویژه زنان: سیر تاریخی نشریات زنان در ایران معاصر. تهران: روشنگران و مطالعات زنان. ص35.
- ↑ خمامی، جعفر (1380). روزنامه‌های ایران از آغاز تا سال ۱۳۲۹. تهران: اطلاعات.