تفاوت میان نسخههای «پیچه»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۶: | سطر ۶: | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.<ref>دهخدا، علیاکبر (1377). ''لغتنامه.'' تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا.</ref> از موی یال اسب بافته میشد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد.<ref>غیبی، مهرآسا (1387). ''هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمن. ص567.</ref> این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده میشد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده میکردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزهها و فرهنگ عامه. ص32.</ref> این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]]<nowiki/> | پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.<ref>دهخدا، علیاکبر (1377). ''لغتنامه.'' تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا.</ref> از موی یال اسب بافته میشد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد.<ref>غیبی، مهرآسا (1387). ''هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمن. ص567.</ref> این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده میشد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده میکردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزهها و فرهنگ عامه. ص32.</ref> این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]]<nowiki/>های پارچهای خنکتر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.<ref>''پوشاک در ایران زمین''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر. ص۲۸۲.</ref> امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با [[عبا]] استفاده میکنند. | ||
<br /> | <br /> |
نسخهٔ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۰
پیچه/piče/
یکی از انواع پوشش صورت. نوعی روبنده مویی سیاه
تعریف
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.[۳] از موی یال اسب بافته میشد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد.[۴] این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با چادر مشکی استفاده میشد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده میکردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.[۵] این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبندههای پارچهای خنکتر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.[۶] امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده میکنند.
منابع
- ↑ آلمانی، هانری رنه (1378). از خراسان تا بختیاری. ترجمه سمیعی، غلامرضا. تهران: طاووس. ج 1. ص417.
- ↑ پاکباز، رویین (1379). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: نارستان.
- ↑ دهخدا، علیاکبر (1377). لغتنامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغتنامه دهخدا.
- ↑ غیبی، مهرآسا (1387). هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمن. ص567.
- ↑ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزهها و فرهنگ عامه. ص32.
- ↑ پوشاک در ایران زمین(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر. ص۲۸۲.
نویسنده: حکمت بروجردی