تفاوت میان نسخه‌های «پیچه»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر<ref>آلمانی، هانری رنه. ترجمه سمیعی، غلامرضا. (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' تهران: طاووس.</ref>؛ از روی کتاب ا''ز خراسان تا بختیاری''، هنری رنه آلمانی|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر<ref>آلمانی، هانری رنه. ترجمه سمیعی، غلامرضا. (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ج 1. تهران: طاووس. ص417.</ref>؛ از روی کتاب ا''ز خراسان تا بختیاری''، هنری رنه آلمانی|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن که پیچه خود را کنار زده اند؛ اثر کمال الملک<ref>پاکباز، رویین.(1379). ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز''. تهران: نارستان.</ref> ؛ اوایل سده چهاردهم هجری ؛از روی کتاب ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز'']]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن که پیچه خود را کنار زده اند؛ اثر کمال الملک<ref>پاکباز، رویین.(1379). ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز''. تهران: نارستان.</ref> ؛ اوایل سده چهاردهم هجری ؛از روی کتاب ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز'']]
پیچه/piče/
پیچه/piče/

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۰

زنی با پیچه و چادر[۱]؛ از روی کتاب از خراسان تا بختیاری، هنری رنه آلمانی
دو زن که پیچه خود را کنار زده اند؛ اثر کمال الملک[۲] ؛ اوایل سده چهاردهم هجری ؛از روی کتاب نقاشی ایران از دیرباز تا امروز

پیچه/piče/

یکی از انواع پوشش صورت. نوعی روبنده مویی سیاه

تعریف

پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد[۳]. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد.[۴] این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با چادر مشکی استفاده می­ شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می­ کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.[۵] این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبنده های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.[۶] امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده می کنند.

منابع


  1. آلمانی، هانری رنه. ترجمه سمیعی، غلامرضا. (1378). از خراسان تا بختیاری. ج 1. تهران: طاووس. ص417.
  2. پاکباز، رویین.(1379). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: نارستان.
  3. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا
  4. غیبی، مهرآسا(1387). هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمن. ص567.
  5. ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه. ص32.
  6. پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.


نویسنده: حکمت بروجردی