تفاوت میان نسخه‌های «پیچه»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
Boroujerdi (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۶: | سطر ۶: | ||
===تعریف=== | ===تعریف=== | ||
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد<ref>دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه.'' تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا</ref>. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند | پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد<ref>دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت نامه.'' تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا</ref>. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه. ص32.</ref> این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]] های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.<ref>''پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref> امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با [[عبا]] استفاده می کنند. | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۷
زنی با پیچه و چادر[۱]؛ از روی کتاب از خراسان تا بختیاری، هنری رنه آلمانی
دو زن که پیچه خود را کنار زده اند؛ اثر کمال الملک[۲] ؛ اوایل سده چهاردهم هجری ؛از روی کتاب نقاشی ایران از دیرباز تا امروز
پیچه/piče/
یکی از انواع پوشش صورت. نوعی روبنده مویی سیاه
تعریف
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد[۳]. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با چادر مشکی استفاده می شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.[۴] این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبنده های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.[۵] امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده می کنند.
منابع
- ↑ آلمانی، هانری رنه. ترجمه سمیعی، غلامرضا. (1378). از خراسان تا بختیاری. تهران: طاووس.
- ↑ پاکباز، رویین.(1379). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: نارستان.
- ↑ دهخدا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا
- ↑ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه. ص32.
- ↑ پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.
نویسنده: حکمت بروجردی