تفاوت میان نسخه‌های «پیچه»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر؛ از روی کتاب ا''ز خراسان تا بختیاری''، هنری رنه آلمانی|جایگزین=]]
[[پرونده:پیچه.jpg|بندانگشتی|زنی با پیچه و چادر<ref>دالمانی، هانری رنه (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ج1. ترجمه غلامرضا سمیعی''.'' تهران: طاووس. ص417. </ref>|جایگزین=|400x400پیکسل]]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن با پیچه ؛ اثر کمال الملک ؛ اوایل سده چهاردهم هجری ؛از روی کتاب ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز'']]
[[پرونده:پیچه 2.jpg|بندانگشتی|دو زن که پیچه خود را کنار زده‌اند؛ اثر کمال‌الملک؛<ref>پاکباز، رویین (1384). ''نقاشی ایران از دیرباز تا امروز''. تهران: زرین و سیمین. ص170.</ref> اوایل سده چهاردهم هجری]]
پیچه/piče/
پیچه/piče/ یکی از انواع پوشش صورت و نوعی روبنده مویی سیاه است.{{TOClimit}}
 
یکی از انواع پوشش صورت. نوعی روبنده مویی سیاه{{TOClimit}}


===تعریف===
===تعریف===
پیچه (در لغت فرس: پیچه بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا</ref>. از موی یال اسب بافته می شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره میخورد. این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می­ شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزنها از آن استفاده می­ کردند<ref>غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.</ref>. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.<ref>ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.</ref> این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]] های پارچه ای خنک تر و نازکتر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.<ref>''پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.</ref> امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با [[عبا]] استفاده می کنند.
پیچه (در لغت فرس: پیچه‌بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه.'' ج4. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref>از موی یال اسب بافته می‌شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره می‌خورد.<ref>غیبی، مهرآسا (1387). ''هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی''. تهران: هیرمن. ص567.</ref>این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با [[چادر]] مشکی استفاده می­‌شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزن‌ها از آن استفاده می­‌کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.<ref>ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.</ref>این پوشش بعدها جای [[روبنده]] را گرفت، چرا که از [[روبنده]]<nowiki/>‌های پارچه‌ای خنک‌تر و نازک‌تر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص۲۸۲.</ref>امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با [[عبا]] استفاده می‌کنند.


===منابع===
<nowiki/><br />
''پ‍وش‍اک‌در ای‍ران‌زم‍ی‍ن‌''(1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر.
==منابع==
[[رده:پوشاک زنانه]]
[[رده:پوشش صورت]]
<references />


ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.


ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه ها و فرهنگ عامه.
نویسنده: حکمت بروجردی
 
[[رده:حجاب]]
غیبی، مهرآسا (1384). هشت هزارسال تاریخ پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمند.
 
[[رده:پوشاک زنانه]]
[[رده:پوشش صورت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۴

زنی با پیچه و چادر[۱]
دو زن که پیچه خود را کنار زده‌اند؛ اثر کمال‌الملک؛[۲] اوایل سده چهاردهم هجری

پیچه/piče/ یکی از انواع پوشش صورت و نوعی روبنده مویی سیاه است.

تعریف

پیچه (در لغت فرس: پیچه‌بند) پوششی است برای صورت که در اواخر دوره قاجار رایج شد.[۳]از موی یال اسب بافته می‌شد و مشبک و تور مانند بود و با یک روبان روی سر گره می‌خورد.[۴]این پوشش که در اوایل قرن بیستم میلادی رایج شد همراه با چادر مشکی استفاده می­‌شد. بیشتر، زنان کربلایی یا پیرزن‌ها از آن استفاده می­‌کردند. گویا در ابتدا فقط خاص زنان بدکاره بوده است.[۵]این پوشش بعدها جای روبنده را گرفت، چرا که از روبنده‌های پارچه‌ای خنک‌تر و نازک‌تر بود. البته درست کردن پارچه توری از موی اسب فرآیند دقیق و مشکلی بوده است.[۶]امروزه هنوز برخی زنان عرب آن را همراه با عبا استفاده می‌کنند.


منابع

  1. ↑ دالمانی، هانری رنه (1378). از خراسان تا بختیاری. ج1. ترجمه غلامرضا سمیعی. تهران: طاووس. ص417.
  2. ↑ پاکباز، رویین (1384). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: زرین و سیمین. ص170.
  3. ↑ ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. ج4. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.
  4. ↑ غیبی، مهرآسا (1387). هشت هزار سال پوشاک اقوام ایرانی. تهران: هیرمن. ص567.
  5. ↑ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره‌کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.
  6. ↑ پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌ (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص۲۸۲.


نویسنده: حکمت بروجردی

برگرفته از «https://portals.nlai.ir/zanan/index.php?title=پیچه&oldid=13979»