تفاوت میان نسخه‌های «روبنده»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۴ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:


روبنده/r<big>ū</big>bande/ یکی از انواع پوشش صورت است که در دوران قاجار زنان به عنوان بخشی از [[حجاب]] به همراه چادر می‌پوشیدند. [[پرونده:583F0E76-9171-4541-97B5-59411ED9A06B.jpg|بندانگشتی|چند زن ایرانی با چادر کمری و روبنده‌ای که کنار زده‌اند<ref>افشار، ایرج (1370). ''گنجینه عکس‌های ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران، ص208.</ref> ]]
روبنده/r<big>ū</big>bande/ یکی از انواع پوشش صورت است که در دوران قاجار زنان به عنوان بخشی از [[حجاب]] به همراه چادر می‌پوشیدند. [[پرونده:583F0E76-9171-4541-97B5-59411ED9A06B.jpg|بندانگشتی|چند زن ایرانی با چادر کمری و روبنده‌ای که کنار زده‌اند<ref>افشار، ایرج (1370). ''گنجینه عکس‌های ایران''. تهران: نشر فرهنگ ایران. ص208.</ref> ]]
[[پرونده:قلاب روبنده.jpg|بندانگشتی|قلاب روبنده<ref>آلمانی، هانری رنه. (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ترجمه سمیعی، غلامرضا''.'' تهران: طاووس. ج 1. ص415.</ref>]]
[[پرونده:قلاب روبنده.jpg|بندانگشتی|قلاب روبنده<ref name=":2">دالمانی، هانری رنه (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ج1. ترجمه غلامرضا سمیعی''.'' تهران: طاووس. صص414-415.</ref>]]
{{TOClimit}}
{{TOClimit}}


===تعریف===
===تعریف===
پارچه­‌ای از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر که صورت و قسمت جلویی سینه را می‌­پوشاند و به هنگام بیرون رفتن از خانه مورد استفاده قرار می‌گرفت.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه''. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref><ref name=":0" />
پارچه­‌ای از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر که صورت و قسمت جلویی سینه را می‌­پوشاند و به هنگام بیرون رفتن از خانه مورد استفاده قرار می‌گرفت.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه''. ج8. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref><ref name=":0" />


<br />
<br />
===سیر تاریخی===
===سیر تاریخی===
از انواع پوشش زنان که پس از اسلام رایج شد روبنده‌هایی بود که برای پوشاندن صورت به کار می‌رفت و به همراه چادر استفاده می‌شد. جنس این روبنده‌ها ابتدا از ابریشم نازک (قصب) بود، و بعدها تغییر شکل داد. این پوشش تا پایان دوره قاجار مرسوم بود.<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه متین، پیمان. تهران: امیرکبیر. ص384.</ref>
از انواع پوشش زنان که پس از اسلام رایج شد روبنده‌هایی بود که برای پوشاندن صورت به کار می‌رفت و به همراه چادر استفاده می‌شد. جنس این روبنده‌ها ابتدا از ابریشم نازک (قصب) بود، و بعدها تغییر شکل داد. این پوشش تا پایان دوره قاجار مرسوم بود.<ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص384.</ref>
[[پرونده:تور مشبک روبنده.jpg|بندانگشتی|تور مشبک روبنده<ref>آلمانی، هانری رنه. (1378). ''از خراسان تا بختیاری.'' ترجمه سمیعی، غلامرضا''.'' تهران: طاووس. ج 1. ص414.</ref>]]<br />
[[پرونده:تور مشبک روبنده.jpg|بندانگشتی|تور مشبک روبنده<ref name=":2" />]]<br />
===شکل===
===شکل===
روبنده از عناصر مهم پوشاک زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه بود. مستطیلی از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر بود که صورت و قسمت جلویی سینه را می­‌پوشاند. در قسمت بالا دارای دو مادگی بود که از دو طرف به گیره‌ای بنام قلابه یا چنگال روبنده متصل می‌شد و روبنده را روی سر نگاه می­‌داشت. جنس این قلابه‌ها برای اعیان و اشراف از نقره یا طلا و جواهر و برای زنان فرودست از برنج به همراه نگین‌­های بدلی بود. قسمت جلوی چشم با یک توری به طول نه سانتیمتر و به عرض تقریبی هفده سانتیمتر پوشیده می‌شد تا دیدن جلو را برای زنان ممکن سازد.<ref name=":0">ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.</ref><ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر. ص179.</ref>
روبنده از عناصر مهم پوشاک زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه بود. مستطیلی از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر بود که صورت و قسمت جلویی سینه را می­‌پوشاند. در قسمت بالا دارای دو مادگی بود که از دو طرف به گیره‌ای بنام قلابه یا چنگال روبنده متصل می‌شد و روبنده را روی سر نگاه می­‌داشت. جنس این قلابه‌ها برای اعیان و اشراف از نقره یا طلا و جواهر و برای زنان فرودست از برنج به همراه نگین‌­های بدلی بود. قسمت جلوی چشم با یک توری به طول نه سانتیمتر و به عرض تقریبی هفده سانتیمتر پوشیده می‌شد تا دیدن جلو را برای زنان ممکن سازد.<ref name=":0">ذکاء، یحیی (1336). ''لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز''. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.</ref><ref name=":1">ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر. صص179-180.</ref>


<br />
<br />
===کاربرد===
===کاربرد===
هدف از روبنده این بود که صورت و آرایش زنان از چشم نامحرمان دور بماند. البته زنان جوان روبنده را لوله کرده و در یک طرف صورت زده و قسمتی از چشم و ابرو و زیبایی‌های صورت خود را در معرض دید قرار می‌دادند، ولی زنان پیر و مؤمن تمام صورت خود را با آن می‌پوشاندند و فقط از چشمی آن برای دیدن استفاده می­‌کردند. بالا زدن و پشت سر انداختن روبنده نوعی گستاخی و نشانه اعتراض به شمار می‌آمد و در شورش‌­ها و قیام­‌های عمومی که زنان نیز در آن شرکت می­‌کردند، روبنده را به پشت سر انداخته تا مردان را بر سر غیرت آورند و به شورش ملحق شوند.<ref name=":0" />[[پرونده:روبنده 2.jpg|بندانگشتی|زنی قجر با روبنده بلند<ref>ضیاءپور، جلیل (1347). ''پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی''. تهران: وزارت فرهنگ و هنر. ص180.</ref>|جایگزین=|400x400پیکسل]]<br />
هدف از روبنده این بود که صورت و آرایش زنان از چشم نامحرمان دور بماند. البته زنان جوان روبنده را لوله کرده و در یک طرف صورت زده و قسمتی از چشم و ابرو و زیبایی‌های صورت خود را در معرض دید قرار می‌دادند، ولی زنان پیر و مؤمن تمام صورت خود را با آن می‌پوشاندند و فقط از چشمی آن برای دیدن استفاده می­‌کردند. بالا زدن و پشت سر انداختن روبنده نوعی گستاخی و نشانه اعتراض به شمار می‌آمد و در شورش‌­ها و قیام­‌های عمومی که زنان نیز در آن شرکت می­‌کردند، روبنده را به پشت سر انداخته تا مردان را بر سر غیرت آورند و به شورش ملحق شوند.<ref name=":0" />[[پرونده:روبنده 2.jpg|بندانگشتی|زنی قجر با روبنده بلند<ref name=":1" />|جایگزین=|400x400پیکسل]]<br />
===منابع===
==منابع==
[[رده:پوشاک زنانه]]
[[رده:پوشاک زنانه]]
[[رده:پوشش صورت]]
[[رده:پوشش صورت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۴

روبنده/rūbande/ یکی از انواع پوشش صورت است که در دوران قاجار زنان به عنوان بخشی از حجاب به همراه چادر می‌پوشیدند.

چند زن ایرانی با چادر کمری و روبنده‌ای که کنار زده‌اند[۱]
قلاب روبنده[۲]

تعریف

پارچه­‌ای از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر که صورت و قسمت جلویی سینه را می‌­پوشاند و به هنگام بیرون رفتن از خانه مورد استفاده قرار می‌گرفت.[۳][۴]


سیر تاریخی

از انواع پوشش زنان که پس از اسلام رایج شد روبنده‌هایی بود که برای پوشاندن صورت به کار می‌رفت و به همراه چادر استفاده می‌شد. جنس این روبنده‌ها ابتدا از ابریشم نازک (قصب) بود، و بعدها تغییر شکل داد. این پوشش تا پایان دوره قاجار مرسوم بود.[۵]

تور مشبک روبنده[۲]


شکل

روبنده از عناصر مهم پوشاک زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه بود. مستطیلی از کتان سفید به پهنای شصت تا هفتاد سانتی­متر بود که صورت و قسمت جلویی سینه را می­‌پوشاند. در قسمت بالا دارای دو مادگی بود که از دو طرف به گیره‌ای بنام قلابه یا چنگال روبنده متصل می‌شد و روبنده را روی سر نگاه می­‌داشت. جنس این قلابه‌ها برای اعیان و اشراف از نقره یا طلا و جواهر و برای زنان فرودست از برنج به همراه نگین‌­های بدلی بود. قسمت جلوی چشم با یک توری به طول نه سانتیمتر و به عرض تقریبی هفده سانتیمتر پوشیده می‌شد تا دیدن جلو را برای زنان ممکن سازد.[۴][۶]


کاربرد

هدف از روبنده این بود که صورت و آرایش زنان از چشم نامحرمان دور بماند. البته زنان جوان روبنده را لوله کرده و در یک طرف صورت زده و قسمتی از چشم و ابرو و زیبایی‌های صورت خود را در معرض دید قرار می‌دادند، ولی زنان پیر و مؤمن تمام صورت خود را با آن می‌پوشاندند و فقط از چشمی آن برای دیدن استفاده می­‌کردند. بالا زدن و پشت سر انداختن روبنده نوعی گستاخی و نشانه اعتراض به شمار می‌آمد و در شورش‌­ها و قیام­‌های عمومی که زنان نیز در آن شرکت می­‌کردند، روبنده را به پشت سر انداخته تا مردان را بر سر غیرت آورند و به شورش ملحق شوند.[۴]

زنی قجر با روبنده بلند[۶]


منابع

  1. افشار، ایرج (1370). گنجینه عکس‌های ایران. تهران: نشر فرهنگ ایران. ص208.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ دالمانی، هانری رنه (1378). از خراسان تا بختیاری. ج1. ترجمه غلامرضا سمیعی. تهران: طاووس. صص414-415.
  3. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. ج8. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ذکاء، یحیی (1336). لباس زنان ایران از سده سیزدهم هجری تا امروز. تهران: اداره کل هنرهای زیبای کشور، اداره موزه‌ها و فرهنگ عامه. ص32.
  5. پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌ (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص384.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ضیاءپور، جلیل (1347). پوشاک زنان ایران از کهن ترین زمان تا آغاز شاهنشاهی پهلوی. تهران: وزارت فرهنگ و هنر. صص179-180.


نویسنده: حکمت بروجردی