تفاوت میان نسخه‌های «سکینه پری»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲: سطر ۲:
[[پرونده:سکینه پری2.jpg|بندانگشتی|240x240پیکسل|سکینه پری در دوران میانسالی<ref name=":1" />]]
[[پرونده:سکینه پری2.jpg|بندانگشتی|240x240پیکسل|سکینه پری در دوران میانسالی<ref name=":1" />]]
[[پرونده:سکینه پری.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|سکینه پری در دوران پیری<ref name=":1" />]]
[[پرونده:سکینه پری.jpg|بندانگشتی|220x220پیکسل|سکینه پری در دوران پیری<ref name=":1" />]]
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح ساکن در بندرگز گرگان که در کمک به بینوایان و معالجه مستمندان معروف بود.  
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح زنان، زایمان و مامایی ساکن بندرگز بود.  


=== زندگی‌نامه ===
=== زندگی‌نامه ===
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایران بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.</ref> سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خود و در مصاحبه با مجله ''اطلاعات بانوان'' در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario]
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایرانی بود.<ref name=":0">خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). ''کارنامه زنان مشهور ایران''. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.</ref> سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خودش در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[https://medario.ir/blog/article/sakineh-pari-medario]


=== تحصیلات ===
=== تحصیلات ===
سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او تحصیلات رشته طب را نیز در آنجا گذراند و دیپلم دکترای عمومی گرفت.<ref name=":1" /> سپس در سال 1312 در مسکو در رشته جراحی و سرطان‌شناسی متخصص شد و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند<ref name=":0" />در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر کرد و به ایران آمد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref> در سال 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک اجازه طبابت در همه جای ایران گرفت و چون به زبان ترکی مسلط‌تر بود در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را قبول کرد و مدت 14 سال مشغول خدمت بود<ref name=":0" /> و همانجا با پزشکیار جوانی به نام مقصود نیرو [[ازدواج]] کرد.<ref name=":1">مجله ''اطلاعات بانوان'' (1352). شماره832. ص18.</ref> ولی به واسطه اختلاف بین خواهرش با شوهر او بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز گرگان رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />  
سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او در رشته طب مدرک دکترای عمومی گرفت.<ref name=":1" /> سپس در سال 1312 در مسکو در رشته جراحی و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند<ref name=":0" />در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.<ref>پیرنیا، منصوره (1374). ''سالار زنان ایران''. واشنگتن: مهر ایران. ص220.</ref> در سال 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد<ref name=":0" /> و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو [[ازدواج]] کرد.<ref name=":1">مجله ''اطلاعات بانوان'' (1352). شماره832. ص18.</ref> ولی به واسطه اختلاف خواهرش با شوهرش، بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.<ref name=":0" />کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref> او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان میکرد.  
 
=== شهرت ===
کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref>
 
اسم سکینه پری به عنوان دکترای حرفه‌ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c]
 
== منابع ==
== منابع ==
[[رده:زنان جراح]]
[[رده:زنان جراح]]

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۶

سکینه پری در دوران جوانی[۱]
سکینه پری در دوران میانسالی[۱]
سکینه پری در دوران پیری[۱]

سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح زنان، زایمان و مامایی ساکن بندرگز بود.

زندگی‌نامه

سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایرانی بود.[۲] سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خودش در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[۱]

تحصیلات

سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او در رشته طب مدرک دکترای عمومی گرفت.[۱] سپس در سال 1312 در مسکو در رشته جراحی و سرطان‌شناسی تخصص گرفت و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد، اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند[۲]در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر به ایران کرد.[۳] در سال 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک، اجازه طبابت در ایران را گرفت و با شماره نظام پزشکی 4745 [۲]مشغول به خدمت شد. از آنجا که به زبان ترکی بیشتر از فارسی تسلط داشت، در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را پذیرفت و مدت 14 سال مشغول خدمت در شیلات شد[۲] و همانجا با پزشک جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد.[۱] ولی به واسطه اختلاف خواهرش با شوهرش، بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.[۲]کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی او یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.[۴] او بسیاری از مردم را بدون دریافت هزینه درمان میکرد.

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ مجله اطلاعات بانوان (1352). شماره832. ص18.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ خشایار وزیری، فخری (قویمی) (1352). کارنامه زنان مشهور ایران. تهران: وزارت آموزش و پرورش. ص270.
  3. پیرنیا، منصوره (1374). سالار زنان ایران. واشنگتن: مهر ایران. ص220.
  4. دژم، عذرا (1384). اولین زنان. تهران: علم. ص101.


پیوند به بیرون

  1. مداریو
  2. سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران


نگارخانه