تفاوت میان نسخه‌های «سکینه پری»
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
H-ghahremani (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
=== شهرت === | === شهرت === | ||
کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref> | کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.<ref>دژم، عذرا (1384). ''اولین زنان''. تهران: علم. ص101.</ref> | ||
اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c] | اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[https://membersearch.irimc.org/member/profile?id=e5685012-6e53-4463-8eb6-3044ec64670c] | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۸
سکینه پری (1281ش. ـ 1357ش.) جراح ساکن در بندرگز گرگان که در کمک به بینوایان و معالجه مستمندان معروف بود.
زندگی‌نامه
سکینه پری فرزند نصرالله همدانی در سال 1281 شمسی در باغچه سرای شوروی به دنیا آمد. مادر او از ارامنه ایران بود.[۱] سال تولد سکینه پری بر روی سنگ مزار 1277 درج شده است اما به گفته خود و در مصاحبه با مجله اطلاعات بانوان در سال 1281 متولد شده بود. سکینه پری در سال 1357 در بندرگز درگذشت و در آرامستان این شهر به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات
سکینه پری تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شوروی گذراند. او تحصیلات رشته طب را نیز در آنجا گذراند و دیپلم دکترای عمومی گرفت.[۲] سپس در سال 1312 در مسکو در جراحی و سرطان‌شناسی متخصص شد و مدت 5 سال در بیمارستان‌های مختلف خدمت کرد اما همیشه عاشق وطنش ایران بود و چون پدر و مادرش در یک زمان از دنیا رفتند[۱]در سال 1317 با تنها خواهرش عزم سفر کرد و به ایران آمد.[۳] در 1313 مطابق قانون طبابت ایران بعد از امتحان دادن و ارائه مدارک اجازه طبابت در همه جای ایران گرفت و چون به زبان ترکی بهتر وارد بود در شهر قره سو پیشنهاد شرکت شیلات را قبول کرد و مدت 14 سال مشغول خدمت بود[۱] و همانجا با پزشکیار جوانی به نام مقصود نیرو ازدواج کرد.[۲] ولی به واسطه اختلاف بین خواهرش با شوهر او بعد از چهار سال از همسرش جدا شد و به بندرگز گرگان رفت و به طور خصوصی به کار طبابت و خدمت به مردم ادامه داد.[۱]
شهرت
کمک به مستمندان و بینوایان برای مردم آن دیار از سوی وی یادآور نقش آلبرت شوایتزر برای مردم آفریقا بود.[۴]
اسم او به عنوان دکترای حرفه ای پزشکی با شماره نظام پزشکی 4745 ثبت شده است.[۲]