تفاوت میان نسخه‌های «چشم آویز»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
چشم آویز/čašmāviz/  
چشم آویز/<big>č</big>a<big>š</big>māviz/ پارچه‌ای از جنس تور که صورت را می‌پوشاند.


=== تعریف ===
{{TOClimit}}
توری جلوی چشمان. روبنده توری سیاه از موی اسب که زنان بر صورت خود میزدند. این پوشش به زنان اجازه میداد دیگران را ببینند بدون آن که کسی قادر به دیدن چشمان آنها باشد. این[[ روبنده ]] از سده های میانه پوشیده میشده است. به آن [[ایازی]]<nowiki/>یا [[ایاسی]] هم میگفتند.


=== منابع ===
===تعریف===
ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت نامه. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت نامه دهخدا.
[[روبنده]] توری سیاه از موی اسب که زنان بر صورت خود می‌زدند. این پوشش به زنان اجازه می‌داد دیگران را ببینند بدون آن که کسی قادر به دیدن چشمان آنها باشد. این [[روبنده]] از سده‌های میانه پوشیده می‌شده است. به آن [[ایازی]] یا [[ایاسی]] هم می‌گفتند.<ref>ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). ''لغت‌نامه''. ج6. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.</ref><ref>''پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌'' (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص373.</ref> احتمالا نام دیگر [[پوشیه]] یا [[پیچه]] است، اختلاف در واژگان برای یک معنا یا مصداق ناشی از استعمال آن در نقاط مختلف یا زمان‌های متفاوت است.<ref>یادداشت مؤلف</ref>


لغت فرس به تصحیح دبیر سیاقی ذیل مدخل
<br />
<br />
==منابع==
[[رده:پوشاک زنانه]]
[[رده:پوشش صورت]]
<references />
نویسنده: حکمت بروجردی
[[رده:حجاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۷

چشم آویز/čašmāviz/ پارچه‌ای از جنس تور که صورت را می‌پوشاند.

تعریف

روبنده توری سیاه از موی اسب که زنان بر صورت خود می‌زدند. این پوشش به زنان اجازه می‌داد دیگران را ببینند بدون آن که کسی قادر به دیدن چشمان آنها باشد. این روبنده از سده‌های میانه پوشیده می‌شده است. به آن ایازی یا ایاسی هم می‌گفتند.[۱][۲] احتمالا نام دیگر پوشیه یا پیچه است، اختلاف در واژگان برای یک معنا یا مصداق ناشی از استعمال آن در نقاط مختلف یا زمان‌های متفاوت است.[۳]


منابع

  1. ده‍خ‍دا، ع‍ل‍ی‌اک‍ب‍ر (1377). لغت‌نامه. ج6. تهران: دانشگاه تهران: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا. ذیل مدخل.
  2. پ‍وش‍اک‌ در ای‍ران‌ زم‍ی‍ن‌ (1382). ترجمه پیمان متین. تهران: امیرکبیر. ص373.
  3. یادداشت مؤلف


نویسنده: حکمت بروجردی