تفاوت میان نسخه‌های «آرتااینت»

از دانشنامه الکترونیکی زنان
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (S-hashemi صفحهٔ آرتا اینت را به آرتااینت منتقل کرد)
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{TOClimit}}
{{TOClimit}}


=== زندگی نامه ===
===زندگی‌نامه===
آرتااینت دختر ماسیس تس، نوه داریوش اول و عروس خشایارشا بود. از آنجایی که زنی قدرت طلب و بلند پرواز بود توانست با زیرکی توجه خشایارشا را به خود جلب کند. آرتا اینت از زنان قدرتمند و از برنامه ریزان اصلی دربار محسوب می شد و رقابتی بین او و ملکه آمستریس وجود داشت. او از شاه خواست جامه ای را که ملکه آمستریس برای پادشاه دوخته و نماد قدرت شهریاری بود به وی ببخشد و چون پادشاه خواهش او را بر آورد با سرافرازی جامه را به تن کرد.
آرتااینت دختر ماسیس تس، نوه داریوش اول و عروس خشایارشا بود. از آنجایی که او زنی قدرت‌طلب و بلندپرواز بود توانست با زیرکی توجه خشایارشا را به خود جلب کند. آرتااینت از زنان قدرتمند و از برنامه‌ریزان اصلی دربار محسوب می‌شد و رقابتی بین او و ملکه [[آمستریس همسر خشایارشا]] وجود داشت. او از شاه خواست جامه‌ای را که ملکه آمستریس برای پادشاه دوخته و نماد قدرت شهریاری بود به وی ببخشد و چون پادشاه خواهش او را برآورد با سرافرازی جامه را به تن کرد.<ref>فرخ‌زاد، پوران (1381). ''کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز''. تهران: قطره. صص 27-28.</ref>


=== منابع ===
<br />
فرخ زاد، پوران (1381).کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره.
==منابع==
[[رده:زنان فعال سیاسی]]
<references />
 
 
 
نویسنده: سمیه سادات هاشمی
[[رده:زنان هخامنشی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۳

زندگی‌نامه

آرتااینت دختر ماسیس تس، نوه داریوش اول و عروس خشایارشا بود. از آنجایی که او زنی قدرت‌طلب و بلندپرواز بود توانست با زیرکی توجه خشایارشا را به خود جلب کند. آرتااینت از زنان قدرتمند و از برنامه‌ریزان اصلی دربار محسوب می‌شد و رقابتی بین او و ملکه آمستریس همسر خشایارشا وجود داشت. او از شاه خواست جامه‌ای را که ملکه آمستریس برای پادشاه دوخته و نماد قدرت شهریاری بود به وی ببخشد و چون پادشاه خواهش او را برآورد با سرافرازی جامه را به تن کرد.[۱]


منابع

  1. فرخ‌زاد، پوران (1381). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: قطره. صص 27-28.


نویسنده: سمیه سادات هاشمی