سهیلا جلودارزاده
سهیلا جلودارزاده فعال سیاسی و نماینده چند دوره مجلس شورای اسلامی است.[۱]
زندگی‌نامه
سهیلا جلودارزاده فرزند محمد، در تاریخ 28 دی 1337 در شهر ری به دنیا آمد. وی تحصیلات متوسطه را در دبیرستان‌های راه دانش و اسدی به پایان رساند سپس در سال 1354 به دانشگاه امیرکبیر راه یافت و در رشته مهندسی نساجی مشغول به تحصیل شد. وی در همین سال ازدواج کرده که حاصل این ازدواج دو فرزند دختر است.[۱]
فعالیت‌های شغلی و اجتماعی
سهیلا جلودارزاده پس از پیروزی انقلاب اسلامی به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و به سمت مسئول امور تربیتی دبیرستان های استان تهران منصوب شد. وی در دوران جنگ ایران و عراق نیز در کمیته های پزشکی جهاد دانشگاهی به فعالیت اشتغال داشت. وی همچنین نماینده وزیر کار در کمیته اشتغال شورای فرهنگی- اجتماعی زنان وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی و مشاور وزیر صنعت و معدن نیز بود.[۱]
فعالیت‌های سیاسی
سهیلا جلودارزاده در سال 1357 به هنگام گذراندن دوره کارآموزی در کارخانه چیت سازی تهران، به همراه سایر کارگران به اعتصابات کارگری پیوست. این اعتصابات تا پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل شورای کارگری در کارخانجات ادامه یافت. وی همچنین با عضویت در کمیته کارگری انجمن اسلامی دانشگاه پلی تکنیک، از کارگران اعتصابی دانشگاه نیز حمایت کرد. وی فعالیت های حزبی را با عضویت در حزب اسلامی کار آغاز کرد و به عنوان عضو دفتر سیاسی و مسئول سازمان های حزب اسلامی کار انتخاب شد. وی همچنین از فعالان امور زنان و از اعضای مؤسس و شورای مرکزی جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران، عضو مجمع اسلامی بانوان، رئیس اتحادیه زنان کارگر، مؤسس کانون خواهران خانه کارگر، عضو هیئت علمی اولین کنگره زن و انقلاب جهانی اسلامی و مسئول تدوین سیاست‌های کلان نظام در مورد خانواده در کمیته بانوان مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز بود.[۱]
سهیلا جلودارزاده در دوره‌های پنجم تا هفتم سال های 1375-1387 و دوره دهم سال های 1395-1399 به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس شورای اسلامی راه یافت.[۲] وی در دوران نمایندگی در کمیسیون کار و امور اجتماعی عضویت داشت و در اجلاسیه های اول تا چهارم دوره ششم مجلس شورای اسلامی عضو و منشی هیئت رئیسه بود. سهیلا جلودارزاده در دوره ششم به همراه شهربانو امانی انگنه اولین زنانی بودند که به سمت منشی در هئیت رئیسه مجلس انتخاب شدند.
جلودارزاده پس از بازنشستگی از وزارت آموزش و پرورش به فعالیت های خود در حزب اسلامی کار و حوزه زنان ادامه داد و ضمن عضویت در هیئت اجرایی آن حزب، همچنان به عنوان رئیس اتحادیه زنان کارگر سراسر کشور به خدمت مشغول شد.[۱]