سرمه

سرمه یکی از مواد آرایشی برای چشم و یک بخش از آرایش هفت قلم است که هم خاصیت زیبایی و هم درمانی دارد.

ریشه شناسی

سرمه/su(o)rma(e) / مخلوطی از کانه های آنتیموان که سیاه رنگ است و از آن برای آرایش پلک چشم و مژه ها استفاده میشود. بر گرفته از واژه ترکی /sürmä/ مشتق از ریشه sür- به معنای مرهم نهادن و روغن مالیدن (حسن دوست،ج3. ص1725)

پیشینه

سرمه کشیدن پیشینه ای بسیار طولانی دارد به گونه ای که ظاهرا اولین استفاده کنندگان آن مردم مصر باستان بودند که حدود 3100 سال قبل از میلاد مسیح تحت عنوان چشم فراعنه و درك خاصیت میکروب کشی و حفاظت چشم ها از انعکاس شدید نور شن هاي بیابانی بر چشمان خود سرمه میکشیدند.

Baptiste W. Kohl – The precursor to modern mascara. EzineArticle 2008: 1-4.

در زمان پادشاهی هخامنشیان در ایران نیز بین افراد سرشناس استفاده از آن جایگاه خاصی داشت.

World Wide Web page (no author). Kohl medical mystery. [online]. 2014. Available from: URL:

http://varesaneentezar9.blogfa.com/post-79.aspx

در دوران صدر اسلام به خواص آن بسیار اشاره شده و معصومین(ع) از جمله افرادي بودند که بسیار از آن استفاده و آن را نیز به سایرین توصیه  می کردند.

World Wide Web page (no author). Kohl medical mystery. [online]. 2014. Available from: URL:

http://varesaneentezar9.blogfa.com/post-79.aspx

گزنفون می نویسد که کورش سرمه کشیدن و آرایش صورت را تصویب می کرد تا چشمان و صورت اشخاص زیباتر از آن چه هست به نظر آید. در نوروزنامه منسوب به خیام آمده: «... کودک خرد را... چون به میل زرین چشم سرمه کنند از شب کوری و آب دویدن چشم ایمن بود، و در قوت بصر زیادت کند..». در برهان قاطع، زیر «سرمه خاک بین» نوشته: «سرمه ای بود که خسروپرویز داشت گویند هر که یک بار در چشم کشیدی تا یک گز عمق زمین را بدیدی و تا مدت یکسال این چنین بودی». ابوالقاسم عبدالله کاشانی نویسد که حجر اثمد یا سنگ سرمه چشم را به غایت نافع بود. تقویت اعصاب نماید و نور بصرجمع کند و آفت های رمدی را دفع کند و چشم پیران را که به سبب کبر سن ضعف پذیرفته باشد... به غایت نافع بود...». شاردن نویسد: «مردان و زنان ایرانی هر صبحگاه سرمه سیاه به چشمان و مژگان خود می کشند، و قلم پولادین نازک صیقلی شده ای از پلک می گذرانند، و می گویند این کار نور چشم را می افزاید، اما سرمه بیشتر برای جاذبه و زیبایی چشمان است و زنان بیشتر بکارش می برند». رویهم رفته، برای این که چشم ها را درشت و سیاه بنمایانند و نیز برای قوت چشم و روشنایی آن و حتی برای درمان و سپیدبختی، سرمه می کشیدند.

سرمه را که می خریدند، توی کاغذی می ریختند و چند پول و شاهی سفید قاطی آن می کردند و آن کاغذ را که سرمه و پول در آن بود، تا می کردند و دم در اطاق، زیر فرش می گذاشتند که سرمه پا بخورد و کشته شود تا وقتی که به چشم می کشند، ندود یعنی سرمه آب نیندازد و نشد (نشر) نکند و صورت را سیاه نکند

خواص

از سرمه به عنوان حفاظی در برابر بیماری‌های چشمی، برای سیاه کردن پلک ها و به عنوان آرایشی برای مژه‌ها از گذشته تا به امروز استفاده می شود.

7. Hardy A, Walton R, Vaishnav R. Composition of eye cosmetics (kohls) used in Cairo. J Environ Health

Res 2004; 14(1): 83-91.

8. Use and Knowledge within the Glasgow Asian Community. Public Health 1986; 100: 325.

به جز سیاه کردن اطراف چشم ها ، مسلماً یکی از علل استفاده از آن در گذشته و به خصوص در نواحی جغرافیایی با انعکاس نور زیاد تسکین دهنده چشم در برابر انعکاس نور آفتاب می باشد

به طوری که می توان اثر آن را بر کاهش انعکاس نور و اشعه فرابنفش به مشابه عینک آفتابی طبیعی دانست.

7. Hardy A, Walton R, Vaishnav R. Composition of eye cosmetics (kohls) used in Cairo. J Environ Health

Res 2004; 14(1): 83-91.

15.World Wide Web page (no author). Choosing the right sunglasses. [online]. 2014. Available from: URL: http://www.razieyeclinic.com/index.php/2013-02-02-12-09-40/2013-42-42-12-08-49

استفاده از سرمه، چشم را از آلودگی میکروبی وارد به چشم از طریق گرد و غبار محافظت می کند و آن را را خُنک و پاکیزه نگاه می دارد. همچنین موجب تسکین درد چشم های خسته می شود.

Karim N, Jallad A, Hartmut G. Characterization of a hazardous eyeliner (kohl) by confocal Raman

microscopy, J Hazardous Materials 2005; 124: 236–240.

در تحقیقی که به منظور بررسى آثار ضد میکروبى إثمد (سرمه) بر روى پنج نوع باکترى گرم مثبت و گرم منفى از عوامل بیمارى هاى چشمى در محیط آزمایشگاهی انجام شده است مشخص شده که إثمد احمر، توانایی از بین بردن باکتري باسیلوس سوبتیلیس را داراست.

20. Sadatfar A, Mirzaii M, Fromadi A, Mashku M. Study of Antimicrobial Effects of gram positive and

gram negative bacteria Kohl on Thursday in vitro, [undergraduate thesis]. [Kerman]: Kerman Medical of

science; 2001 [In persain].

نرم کردن عضلات چشم و تسهیل در خون رسانی و مبارزه با پیرچشمی از خواص استفاده از سرمه می باشد، چربی هاي موجود در نوعی سرمه به نام چهار مغز که سرشار از مواد مغذي است از خونریزي داخلی چشم نیز جلوگیري به عمل می آورد.

21. Mosavi M. Kohl is the best medicine for the treatment of presbyopia. [online]. 2014. Available from:

URL: http://www.imna.ir/vdcfced1.w6dx0agiiw.html.

سرمه موجب جلوگیري از آب سیاه و آب مروارید می شود، آب ریزش چشم را بر طرف می کند، درد چشم را از بین می برد، به افزایش استقامت ماهیچه هاي چشم نیز کمک شایان می کند و همچنین برخی از عناصر ضروري را براي سلامت سلول هاي چشم فراهم می کند.

16. Karim N, Jallad A, Hartmut G. Characterization of a hazardous eyeliner (kohl) by confocal Raman microscopy, J Hazardous Materials 2005; 124: 236–240.

18. Hashmi Z B, Fahad A. Use Surma- Stay protected against harmful rays emitted by your computer and TV screens. [online]. 2014. Available from: URL:www.hashmisurma.com/images/tips_for_eyes.pdf

22. Hardy R, Vaishnav Z, Al-Kharusi H, Worthing MA. Composition of eye cosmetics (Kohls) used in Oman. J Ethnopharmacology 1998; 60: 223–234.

سرمه به رشد مو ها کمک مى کند و از ریزش مو جلوگیري می کند.

18. Hashmi Z B, Fahad A. Use Surma- Stay protected against harmful rays emitted by your computer and TV screens. [online]. 2014. Available from: URL:www.hashmisurma.com/images/tips_for_eyes.pdf

22. Hardy R, Vaishnav Z, Al-Kharusi H, Worthing MA. Composition of eye cosmetics (Kohls) used in Oman. J Ethnopharmacology 1998; 60: 223–234.

آداب سرمه کشیدن

وقت سرمه کشیدن بایستی آسمان صاف باشد و کوچک ترین لکه ابری پیدا نباشد و گرنه، چشم لک خواهد آورد. برای سرمه کشیدن، میل سرمه دان را نخست توی گلاب می زدند که سرمه به خودش بگیرد و آنگاه به چشم می کشیدند سرمه کشیدن حکم ریمل کشیدن امروزه را داشت. سرمه دان مثل روقوری و جانماز سرجهاز عروس بود. سرمه دان را از پارچه های خیلی عالی مانند مخمل ابریشمی و ترمه و امثال آن می دوختند و روی آن مروارید یا یک گوهر بهادار می گذاشتند. زن های قدیم میل سرمه دان دیگری را به کار نمی بردند و محال بود زنی سرمه دان یا میل دیگری را برای سرمه کشیدن به کار برد. زنان، هنگام سرمه کشیدن، برای سپیدبخت شدن (یا سپیدبخت ماندن) در نزد شوی، این ترانه را می خواندند و زمزمه می کردند: سرمه من سرمه سیاه سرمه من آهن ربا وقتی می کشم می خندِ زبون آقاشُ می بندِ

گونه های سرمه

انواع

معمولاً سرمه هاي عربی از آنتی موان تري سولفید و سنگ معدن استیبنیت (Stibnite) معروف به إتمید (Ethmid)ساخته می شدند.

Al-Kaff A, Al-Rajhi A, Tabbora K, El-Yazigi A. Kohl-the traditional eyeliner: use and analysis. Ann

Saudi Med 1993; 13(1): 26-30.

این سرمه ها گران و کمیاب بوده و به همین جهت به تدریج طی سال ها سولفید سرب یا گالن(Galena) که به اندازه استیبنیت داراي رنگ مشکی تیره و نماي درخشنده بود جانشین آن گردید.

Al-Hazza SAF, Krahn PM. Kohl: a hazardous eyeliner. Int Ophthalmol 1995; 19(2): 83-88.

در گذشته که مردم شب ها براي روشن کردن فضاي منزل از چراغ هاي پیه سوز یا روغن کنتو حاصل از دانه گیاهی به نام بیدانجیر(کنتو) استفاده می کردند، سنگی را روي فتیله اي که آغشته به روغن و در حال سوختن بود، می گرفتند و از این طریق سرمه را تهیه می کردند.

World Wide Web page (no author). Kohl medical mystery of ancient Egypt. [online]. 2014. Available

from: URL: http://www.pezeshk.us/?p=20006.

انواع دیگر سرمه را به خصوص در ایران از سوزاندن فندق، کرچک، بادام و یا دیگر دانه هاي روغنی، مغز استخوان گاو، یا ترکیب آنها (پسته، بادام، فندق و مغز استخوان گاو مشهور به چهار مغز) و به صورت دست ساز و صنعتی تهیه می کنند.

Mosavi M. Kohl is the best medicine for the treatment of presbyopia. [online]. 2014. Available from:

URL: http://www.imna.ir/vdcfced1.w6dx0agiiw.html

1- سرمه ترمه: ترمه کشمیری را فتیله می کردند و در ظرفی که از مس نبود و در آن کره انداخته بودند می خواباندند و سر فتیله را آتش می زدند تا فتیله کورسو کورسو بسوزد. یک سه پایه کوچک هم روی ظرف می نهادند آن چنان که پایه های سه پایه پشت کاسه و روی زمین جا می گرفت و یک پیاله یا بشقاب چینی روی آن سه پایه دَسَر (واژگون) می کردند. فتیله، سوزان و دودکنان، دودش به پشت آن پیاله یا بشقاب می گرفت. وقتی فتیله تمام می سوخت، بشقاب (یا پیاله) را از روی سه پایه برمی داشتند و با دم قاشق، دوده ها را از پشت پیاله یا بشقاب می کشیدند و توی کاغذ، ظرفی پاک، و یا سرمه دان می ریختند و به چشم می کشیدند.

2- سرمه دنبه: دنبه را ریز ریز می کردند و در ظرفی می ریختند و روی آتش می گذاردند و با قاشق هم می زدند تا آب شود. روغنش که درمی آمد، جزغاله های دنبه را درمی آوردند و دور می ریختند. آنگاه فتیله ای از پنبه درست می کردند و توی روغن می گذاردند و سه پایه و بشقابی برمی داشتند و مانند روشی که درباره سرمه ترمه نوشته شد، عمل می کردند. سرمه دنبه را بیشتر برای قشنگی چشم به کار می بردند. این سرمه چون بسیار چرب بود به ابرو نیز می کشیدند و یک خال هم با همان سرمه میان ابروها می نهادند و به این کار زنگک کشیدن می گفتند.

3- سرمه قلم گاو: سه چهار قلم گاو می گرفتند، مُخ آن را در می آوردند و توی پیاله می ریختند و روی آتش می نهادند. وقتی آب شد، یک فتیله از پنبه پاک می گرفتند و درست مانند دیگر سرمه هایی که برمی شمردیم عمل می کردند. سرمه قلم گاو، سرد و خنک شمرده می شد و بیشتر، هنگامی به کار می بردند که چشم بخار کرده و یا جوش گرمی زده بود.

4- سرمه بادام: روغن مغز بادام شیرین را می گرفتند. بدین سان که بادام را نرم می کوبیدند و هی فشنگ آب به آن می زدند و مالش می دادند و می فشاردند تا روغنش را پس بدهد. بعد یک فتیله از پنبه درست می کردند و توی روغن بادام می گذاشتند و سرش را آتش می زدند و مانند سایر سرمه ها عمل می کردند. سرمه بادام را بیشتر برای قوت و قشنگی چشم می کشیدند.

5- سرمه هدهد: هدهد را می کشتند و خونش را می گرفتند و گویا با چیزی درمی آمیختند و برای سپیدبختی بر چشم می کشیدند.

۶- سرمه سنگ: سرمه سنگ را می گفتند مال مکه است و بعد از سرمه هفت جواهر قوتش از دیگر سرمه ها بیشتر. برای این که آواز آدم خوش آوازی را خراب کنند نیز به او سرمه سنگ می خوراندند.. کتیرایی، محمود (1378). از خشت تا خشت. تهران: ثالث. صص355-358.

۷ـ سرمه هفت جواهر: طلا و نقره و الماس و یاقوت و زبرجد و لعل و در را با هم می آمیختند و می ساییدند و به کار می بردند و این سرمه را از همه سرمه ها قوی تر می دانستند.. کتیرایی، محمود (1378). از خشت تا خشت. تهران: ثالث. صص355-358.

بهترین سرمه را سرمه هفت جواهر می گفتند و مشهور بود که هفت نوع جواهر را می سوزانند و با مغز گردو و مغز بادام و مغز پسته، که آنها را هم سوزانده بودند، قاطی می کردند و می کوبیدند و استخوان سوخته قلم پای طاووس به آن اضافه می کردند؛ چون، می گفتند استخوان پای طاووس چشم را قوت می دهد. سرمه کشیدن هم مهارت می خواست که زیاد و کم نشود. و برای این کار میل سرمه دان را اول توی گلاب می زدند که سرمه به خودش بگیرد، بعد به چشم می کشیدند.

مونس الدوله (1380). خاطرات مونس الدوله ندیمه حرمسرای ناصرالدین شاه. به کوشش سیروس سعدوندیان. تهران: زرین. صص26-27.