گوهرشاد حسابی (مدحت‌السلطنه)

گوهرشاد حسابی مادر دکتر محمود حسابی

گوهر شاد حسابی (مدحت السلطنه) (؟-1311 ش.) از زنان عالم و خیر و مادر دکتر محمود حسابی فیزیکدان برجسته ایرانی بود.

زندگینامه

بانو گوهرشاد حسابی (مدحت السلطنه) دختر سید موسی خان اهل تفرشی بود. همسرش عباس حسابی معزالسلطنه از کارمندان عالی رتبه وزارت خارجه و سالها سفیر ایران در کشورهای اروپایی بلژیک و اسپانیا بود. او هنگامی که به سفارت ایران در بیروت منصوب شد همراه با همسر و فرزندان خود محمد و محمود حسابی به بیروت عزیمت کرد. پس از پایان ماموریت همسر،گوهرشادخانم به همراه پسرانش آن جا ماند. او از ابتدای جوانی علاقه زیادی به تحصیل علم و ادب داشت. هنگامی که دو فرزندش محمد و محمود در بیروت به ادامه تحصیلات خویش مشغول بودند این بانوی دانش دوست از خوشی و لذت زندگی دست برداشت و برای اینکه فرزندانش بتوانند در راه کسب علم و دانش بکوشند کمر به خدمت و تعلیم و تربیت آنان گماشت و با همسرش به ایران بازنگشت. او همیشه بهترین مشوق در راه تحصیل علم و کمال فرزندان خویش و دیگران بود. محمد و محمود تعلیمات دینی و ادبیات فارسی را را از مادرشان آموختند. او همواره میکوشید خادم جامعه و حامی بینوایان باشد. برای اینکه کودکان بی بضاعت بتوانند تحصیل کنند به آنها کمک هزینه تحصیلی می‌داد و مقید بود ثروت خود را صرف مردمان بیمار و ناتوان بکند. در اواخر عمر به فرزندان خویش سفارش کرد تا آنها هم پس از مرگ مادر رسیدگی به بیماران و مستمندان را را فراموش نکنند. فرزندانش پس از مرگ وی برای اجرای وصیت مادر خویش خانه مسکونی او را به بیمارستان تبدیل کردند.

بیمارستان گوهرشاد

طبق ورقه سند صلح نامه ای که در دفتر خانه اسناد رسمی شماره ۲۰ حوزه ثبت تهران تهران شمال ۳۹۷۶ در تاریخ 29خرداد 1312 موجود است خانه مسکونی گوهرشاد درخیابان بلور سازی تهران در مراسمی با حضور جم وزیر داخله (کشور) وقت کشور طی سند رسمی به وزارت بهداری واگذار شد و دکتر محمد حسابی نیز ریاست بیمارستان را که بیمارستان گوهرشاد حسابی نامگذاری شده عهده گرفت. این بیمارستان در هنگام افتتاح ۵۰ تختخواب داشت و در سال ۱۳۱۹ به دانشگاه تهران انتقال یافت و از جمله بیمارستان های آموزشی دانشکده پزشکی شد. این بیمارستان دارای بخش های داخلی، جراحی زنان و مامایی و همچنین درمانگاه های طبی جراحی و دندانپزشکی بود و تا سال ۱۳۳۰ فعال در آن هنگام دارای ۷۵ تخت بود. این بانو علاقه بسیاری به اجرای مقررات مذهبی و حفظ تقیدات سنتی داشت [۱]

او در مدت زندگانی خود مسافرت هایی به بغداد و اماکن متبرکه شامات و مصر نمود و مدتی در بیرون اقامت داشت. ایشان در ۳ آذر 1311 شمسی به بیماری ذات الریه مبتلا گردید و چشم از جهان فرو بست است و در قم در صحن حضرت معصومه سلام الله علیها مدفون شد.